ဗမာျပည္အတြက္ ရွာရီရာ လက္ေဆာင္ယူလာတဲ့ ၉၆၉ (အပိုင္း ၉)

သန္႔စင္ေသခ်ာ "ဘုုန္းၾကီး"လာေသာ္ ျပည္ရြာပ်က္ေၾကာင္း တစ္ပါးတည္း

မိမိတိုု႔သည္ အေနာက္မဟုုတ္ျခင္း ဟူျပီး အမွတ္လကၡဏာျပဳမိေလေသာ အာရုုံေရာင္ျပန္ကိုု ေရႊနားကြပ္သည့္ ေဒသနာေတာ္ၾကီး တစ္ခုုသည္ ရွိပါ၏ ။ ဤေဒသနာေတာ္ၾကီးသည္ အဘယ္နည္း ဟူမူ အေရွ႕အာရွပိုုင္းက မူဝါဒခ်န္ပီယံတိုု႔က မခ်ိရင္ကြဲ ေအာ္ဟစ္တတ္ေသာ “အာရွတိုုက္ၾကီး၏ တန္ဖိုုးက်က္သေရမ်ား” ပါတည္း။ သူတိုု႔တေတြ ဟစ္ေအာ္ၾကျခင္း၏ အေၾကာင္းရင္းတမူကား ပစိၧမသားတိုု႔ကေနျပီး သူတိုု႔ရဲ႕  သမိုုင္းဝင္ဥစၥာဟုု မဟုုတ္တလဲ ေၾကြးေၾကာ္သိမ္းယူေလသည့္ လူတစ္ဦးခ်င္း လြတ္လပ္ျခင္း ႏွင့္ လူ႔အခြင့္အေရးတိုု႔ကိုု လက္သင့္မခံလိုုေသာ ရည္ရြယ္ခ်က္သည္ ပဓာနအေၾကာင္း ပါတည္း။ မဟာဒီပါ အာရွသား တိုု႔သည္ ဤေလာကေစာင့္ ေလာကပါလတရားကိုု “ဒါေတြအားလံုုး ငါတုုိ႔ ပစိၧမမူပိုု္င္” ဆိုုျပီး  အေနာက္ကလူေတြ ေသာက္တလြဲလုုပ္ေနတာကိုု ပယ္ခ်ရေကာင္းမွန္း မသိ (ဟန္႔တင္တန္က ဤေလာကေစာင့္ ေလာကပါလတရားတိုု႔ကိုု အေနာက္ရဲ႕  မူပိုုင္ဆိုုျပီး လုုပ္ခ်လာတဲ့ ပံုုစံကိုု ေရွ႕တြင္ ေျပာခဲ့ျပီးပါျပီ)  ။ ထိုုအစား မဟာဒီပါသားတုုိ႔ ေျမြပူရာကင္းေမွာင့္ျပီး ထပ္လြဲေခ်ာ္လိုုက္ပံုုက “သင္းတုုိ႔ ဥေရာပသားေတြမွာ လူတစ္ဦးခ်င္း လြတ္လပ္ျခင္း ႏွင့္ လူတစ္ဦးခ်င္း အခြင့္အေရးတိုု႔ေတြ ကေပလဲ ကေပေပါ့၊ ငါတုုိ႔ မဟာဒီပါသားေတြမွာလည္း စည္းကမ္း နဲ႔ ေသဝပ္မႈ ဆိုုတာ မဟာအာရွတိုုက္ၾကီး ရဲ႕ တန္ဖိုုးေတြပါပဲ” ဟုု ဘယ္တုုန္းက ေမြးထားမွန္း မသိတဲ့ အာရွက်က္သေရ နဂါးၾကီးနဲ႔ ျပန္ျခိမ္းေျခာက္ျခင္း ပါတည္း။ ပစိၧမေရ ၊ နင့္ “လူတစ္ဦးခ်င္း” ဥစၥာေတြကိုု နင့္ဟာနင္ ဥစၥာေစာင့္မ လုုပ္ေပါ့ ၊ တိုု႔ကေပလည္း “အစုုအေပါင္းနဲ႔” ျငိမ္ဝပ္ပိျပားျခင္း စည္းကမ္းရွိျခင္း ဆိုုတဲ့ အာရွက်က္သေရၾကီးေတြ နဲ႔ ငါတိုု႔ဘာသာ ငါတိုု႔ သိုုက္ေစာင့္ေနပါရေစေနာ္၊ သရဲမရယ္၊ နင္လာမေျခာက္ပါနဲ႔ ။ ျပခဲ့သလိုု အေနာက္စုုန္းပူးေနမွန္းမသိ စိတ္တိုုလာတတ္ေသာ မဟာဒီပါသားတိုု႔က ေမာင္းေၾကာ္လာေသာ ေရႊ အာရွက်က္သေရ ေဒသနာေတာ္သည္ မၾကားမရွိ၊ တိုု႔မ်ားတေတြ ေထာင္နားစိုုက္မိတတ္ပါဘိ။

            အဲသည္ အာရွက်က္သေရ ေခါင္းေပါင္းသည္ ထိုုင္းႏိုုင္ငံ၏ အေရွ႕ယြန္းယြန္း ဆီက အာရွႏိုုင္ငံမ်ားတြင္ တလူလူ ဝင့္ၾကြားေနတတ္ပါသည္ (အထူးသျဖင့္ ႏိုုင္ငံေခါင္းေဆာင္ေတြ၊ အစိုုးရ ေျပာေရးဆိုုခြင့္ရွိသူေတြဆုုိတဲ့ လူၾကီးလူေကာင္းေတြမွာေပါ့ဗ်ာ) ။ တကယ္ေတာ့ ထိုုသူတိုု႔သည္ မဟာဒီပါ အာရွတိုုက္ၾကီး တစ္တိုုက္လံုုး သည္တစ္ပံုုစံတည္း ဆိုုျပီး လုုပ္ခ်င္ၾကေပမယ့္ သူတိုု႔ေျပာတဲ့ ဘုုန္းေမာင့္က်က္သေရသည္ အေရွ႕အာရွမွာ ပိုုျပီး လူလြင့္သည္ကား အထင္အရွားပါတည္း။ ၾကည့္ၾကပါစိုု႔ ။ ခန္႔ညားေသာ သက္ေတာ္ရွည္ဝန္မင္းၾကီး (ယခင္ ဝန္ၾကီးခ်ဳပ္ၾကီး) လီကြမ္ယုုသည္ အေရွ႕အာရွကိုု ျပန္လည္ ဦးေမာ့လာေအာင္ တည္ေဆာက္ေပးခဲ့ေသာ ဗိသုုကာၾကီး ျဖစ္သလိုု သူ႔အအံုု သူ႔အသိုုက္မေတာ့ သူသည္ အျမင္က်ယ္ေသာ ေရွ႕ေဆာင္ေခါင္းေဆာင္တစ္ဦး ျဖစ္ပါ၏ ။ ဤ ဝါရင့္ ႏိုုင္ငံျပဳသမားၾကီးက မ်ဥ္းေၾကာင္းအၾကမ္းဖ်ဥ္း ဆြဲတားလိုုက္သည္မွာ “အေနာက္ ႏွင့္ အေရွ႕ အာရွဟာ လူ႔ေဘာင္ကိုု ျမင္တဲ့ အသိသညာ မတူၾကပါဘူး”။ သူ ဆက္ရွင္းျပပံုုက “အေရွ႕အာရွလိုု႔ ေျပာတယ္ဆိုုရင္ ဆိုုလိုုတာက ကိုုရီးယား၊ ဂ်ပန္၊ တရုုတ္၊ ဗီယက္နမ္တိုု႔ပါ ။ အေရွ႕ေတာင္အာရွက ႏိုုင္ငံေတြဆိုု (ဗီယက္နမ္ကလြဲရင္) သည္စာရင္းမွာ မပါပါဘူး။  အေရွ႕ေတာင္အာရွ ႏိုုင္ငံေတြ ဆိုုတာက တရုုတ္နဲ႔ ကုုလားၾကား ေသြးေႏွာသြားတဲ့ ကျပားေတြေလ။ တစ္ခုုေျပာႏိုုင္တာကေတာ့ အိႏၵိယယဥ္ေက်းမႈမွာ ငါတိုု႔ အေရွ႕အာရွ တန္ဖိုုးေတြနဲ႔ ဆင္တူတာေတြ အမ်ားၾကီးပါပဲ” ^၁၅ ။ ဘုုိးဘုုိးယုုက ဆက္ေျပာသည္မွာကား အေနာက္၏ ဗိုုလ္က်စိုုးမိုုးမႈကိုု ခုုခံႏိုုင္ဖိုု႔အတြက္ အာရွက်က္သေရ တန္ဖိုုးတိုု႔ကိုု ကာကြယ္ ေစာင့္ေရွာက္ရန္လိုုသည္ ဆိုုေၾကာင္း ေပတည္း။ အထူးသျဖင့္ ဘိုုးေတာ္ယုုဟာ ငါတုု႔ိ မဟာဒီပါသားေတြကိုု အေမရိကန္က ဆရာၾကီး လာလုုပ္တာမ်ိဳးကိုု သူ မၾကိဳက္ပါ။ သူေျပာတတ္တာက “ငါတိုု႔ စင္ကာပူဟာ အေမရိကန္ရဲ႕  အေစာင့္ေရွာက္ခံ ေစာ္ဘြားတိုုင္းျပည္ မဟုုတ္ေပဘူး”^၁၆။

            ဗီယန္နာတြင္ ၁၉၉၃ ၌ က်င္းပခဲ့ေသာ လူ႔အခြင့္အေရး ကမာၻ႕ကြန္ဖရင့္ တြင္ အစိုုးရကိုုယ္စားတက္ေရာက္သူ ကိုုယ္စားလွယ္ေတာ္ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက အာရွ ႏွင့္ အေနာက္ၾကားမွာ ရွိေသာ ယဥ္ေက်းမႈတန္ဖိုုးမ်ား ကြာျခားပံုုကိုု အေလးေပး ေဆြးေႏြးခဲ့ၾကပါသည္။ စင္ကာပူ ႏိုုင္ငံျခားေရးဝန္ၾကီးက လြတ္လပ္မႈကိုု ျမတ္ႏုုိးေသာ ေစတနာအျပည့္နဲ႔ သတိေပးပံုုဟာ “လူ႔အခြင့္အေရးကိုု တစ္ကမာၻလံုုးနဲ႔ ဆိုုင္တဲ့ ေလာကပါလတရား ဆုုိျပီး လုုပ္ျခင္းဟာ လြတ္လပ္စြာ ကြဲလြဲပိုုင္ခြင့္ စတဲ့ ဗဟုုစံုုလင္မႈကိုု နစ္မြန္းသြားေစတတ္ျပီး ဒါဟာ မေကာင္းပါဘူး” ^၇။ တရုုတ္ကိုု္ယ္စားလွယ္ေတာ္ေတြက ဘယ္လုုိေျပာသလဲဆိုု “လူ႔အခြင့္အေရးဆိုုတာ အေျခခံစနစ္ေဘာင္ ခ်တာလဲခ်ေပါ့။ ဒါေပမယ့္ အဲသည္ အေျခခံစနစ္ေဘာင္မွာ ေဒသအလိုုက္ အေနအထား ကြဲျပားမႈေတြကိုု အရင္ဦးဆံုုး ညိႈညက္ျပီးမွ ဆက္လုုပ္လိုု႔ရမယ္” ဟူသတတ္။ တရုုတ္ႏုုိင္ငံျခားေရးဝန္ၾကီးက ဘယ္လိုုေတာင္ ကမ္းတက္လာသလဲဆိုု “လူတစ္ဦးခ်င္း အခြင့္အေရးကိုု လိုုခ်င္ရင္ ပထမဆံုုး ႏိုုင္ငံေတာ္ အခြင့္အေရး ဆိုုတာ ေဖာ္ေဆာင္ျပီးမွ ဒါကိုု ေပးႏိုုင္မယ္”^၁၈  ၊ ဘုုရား ကယ္ေတာ္မူပါ။

[ဖြင့္ဆိုုခ်က္။ ။ သည္ေနရာတြင္ ကြ်န္ေတာ္တိုု႔သည္ ယေန႔ျမန္မာျပည္၏ အသိတရားပိုုင္းဆိုုင္ရာ ျပႆနာမ်ားကိုု ေကာင္းမြန္မွန္ကန္ေသာ အေျခခံစနစ္ေဘာင္ တစ္ခုုမွ ဆက္လက္သံုုးသပ္ႏိုုင္ဖိုု႔ရန္ အသည္းအသန္ အေရးၾကီးသည့္ ေနရာသိုု႔ ေရာက္ျပီ ျဖစ္ပါသည္။ ကေန႔ခ်ိန္ခါမွာ ကြ်န္ေတာ္တိုု႔ ျမန္မာအမ်ားတြင္  “လူ႔အခြင့္အေရး (လူတစ္ဦးခ်င္း အခြင့္အေရး) ဆိုုတာမ်ိဳးသည္ ငါတ႔ို၏ အသိုင္းအဝိုု္င္း သုုိ႔တည္းမဟုုတ္ လူမ်ိဳး၊ ဘာသာ၊ သာသနာကိုု ေစာင့္ေရွာက္တိုုးတက္ေစဖိုု႔ဆိုုရင္ လိုုက္နာေနရမွာ မဟုုတ္” ဟူျပီး ပ်ံႏွံ႔ထင္ေပၚ ယူဆၾကကုုန္ပါ၏ ။ ထိုုသုုိ႔ ယူဆသည့္အတိုုင္းလည္း ေၾကြးေၾကာ္တတ္၊ လူ႔အခြင့္အေရး ဆိုုသည္မ်ိဳးကိုု အျပီး နင္းေခ်ပစ္လိုုေသာ စိတ္ယုုတ္မာတရားတိုု႔ ကြ်န္ေတာ္တိုု႔တြင္ မ်ားစြာ လႊမ္းမိုုးျဖစ္ပြားလာကုုန္ၾက ပါ၏။ ႏိုုင္ငံေရးကိုု စနစ္တက် လုုပ္ၾကံေနေသာ မိစာၦပညာရွင္တိုု႔ကလည္း သူတိုု႔ ၾကံစည္ရင္းစြဲ ရွိထားသည့္အတိုုင္း စကားလံုုး တစ္လံုုးကိုု လက္ေပးသင္ေလေသာ အခါ အလိမ္ခံရေသာ ကြ်န္ေတာ္တိုု႔ ရဟန္းရွင္လူအေပါင္းတိုု႔သည္ “အခ်ဳပ္အျခာအာဏာ” (soverignty)  ဆိုုေသာ စကားလံုုးကိုု တြင္က်ယ္ေျမွာက္ၾကြစြာ သံုုးတတ္လာျပီး ႏိုုင္ငံတကာ လူတကာႏွင့္ ရန္လိုုက္ျဖစ္ေနပါေတာ့ သတည္း။

            ဥပမာအားျဖင့္ ၂၀၁၃ ေမလပိုုင္း ဗြီအိုုေအႏွင့္ အင္တာဗ်ဳးတြင္ ရခိုုင္ျပည္နယ္ စံုုစမ္းေရးေကာ္မရွင္မွ မရင္ရင္ႏြယ္သည္ နယူးေယာက္ အေျခစိုုက္ လူ႔အခြင့္အေရး ေစာင့္ၾကည့္ေရး ေကာ္မရွင္ (Human Rights Watch) ၏ အစီရင္ခံစာကိုု ပယ္ခ်ေၾကာင္းေျပာရာတြင္ အဓိက အေၾကာင္းျပသည္မွာ “ Human Rights Watch ဆိုုတာ UN အဖြဲ႔ မဟုုတ္ပါဘူူး။ UN အဖြဲ႔ျဖစ္သည့္ တိုုင္ေအာင္ ကြ်န္မတိုု႔ ဂရုုစိုုက္စရာ မလိုုပါဘူး။ ဘာလိုု႔လဲ ဆိုုေတာ့ ႏိုုင္ငံတိုုင္းမွာ Soverignty ဆိုုတာ ရွိပါတယ္။ ျမန္မာလိုုဆိုု … (သူမ ေမ့ေန၍ ဗြီအိုုေအမွ ကိုုေက်ာ္ေက်ာ္သိန္း ဟုု ထင္ပါသည္ -ေထာက္ေပးရာ) အခ်ဳပ္အျခာအာဏာ ေပါ့။”

ဟုုတ္ကဲ့၊ သူမ မသိသည္မွာ အခ်ဳပ္အျခာအာဏာ၏ သေဘာသည္ပင္ အေျခခံျဖစ္ေသာ လူတစ္ဦးခ်င္း၏ လြတ္လပ္ျခင္းကိုု လူအုုပ္စုုမ်ားဆီသိုု႔ ေျပးခ်ိတ္သျဖင့္ အသိုုင္းအဝိုုင္းတစ္ခုု၏ လြတ္လပ္ျခင္း (autonomy) ဆိုတာ ျဖစ္ေပၚလာျခင္း ဆိုုတာပါတည္း။ ကမာၻ႔ကုုလသမၼဂၢမွ ႏိုုင္ငံတကာ ဆက္ဆံေရးအတြက္ နီတိတရား အေနျဖင့္ စည္းမ်ဥ္းခ်ထားေသာ အခ်ဳပ္အျခာအာဏာ၏ အေျခခံရည္ရြယ္ခ်က္သည္ (ဆိုုပါစိုု႔ ျမန္မာျပည္ကဲ့သိုု႔) အားနည္းေသာ လူ႔အသိုုင္းအဝိုုင္းတစ္ခုုကိုု အားၾကီးေသာ တျခား အသိုုင္းအဝိုုင္း (ဥပမာ- အေမရိကန္ ျပင္သစ္) တိုု႔က သူတိုု႔ စိတ္လိုုသလိုု လာျပီး ပံုုသြင္းလိုု႔ မရေအာင္ စည္းတားေပးထားျခင္း ျဖစ္ပါ၏ ။ ၄င္းသည္ သီးသန္႔ လူ႔အသိုုင္းအဝိုု္င္း တစ္ခုု၏ လြတ္လပ္စြာ ျပင္ပၾသဇာ မခံဘဲ ဆံုုးျဖတ္ပိုုင္ခြင့္ကိုု ခြင့္ျပဳထားျခင္း ျဖစ္သည္ ။ ထိုု႔ေၾကာင့္လည္း ႏိုုင္ငံတကာ ဆက္ဆံေရးတြင္ သံုုးေသာ (မရင္ရင္ႏြယ္က ၾကိဳက္ပံုုရေသာ) soverignty ေဝါဟာရသည္ (မရင္ရင္ႏြယ္က အတိအလင္းကိုု မၾကိဳက္ေလေသာ) ပင္ရင္းမူလ လူ႔အခြင့္အေရး (လူတစ္ဦးခ်င္း အခြင့္အေရး (ဝါ) ေလာကပါလ) သေဘာကိုုပင္ အေျခခံထားျခင္း ပါတည္း။  ဤ အခ်ဳပ္အျခာအာဏာ စကားျဖင့္ သံုုးမည္ဆိုုေသာ္ ဤ ႏိုုင္ငံတကာနီတိစည္းမ်ဥ္း၏ မူရင္း ရည္ရြယ္ခ်က္အရ အားနည္းေသာ ရိုုဟင္ဂ်ာအသိုုင္းအဝိုုင္း၏ ကိုုယ္ပိုုင္ အခ်ဳပ္အျခာအာဏာျဖင့္ ဆံုုးျဖတ္ပိုုင္ခြင့္ကိုု အားၾကီးေသာ မည္သည့္အစိုုးရ အသိုုင္းအဝိုုင္းကမွ ဝင္စြက္ဖက္ပိုုင္ခြင့္ ဟူသည္ မရွိဟူေသာ သေဘာကိုု ကြ်န္ေတာ္တိုု႔ နားလည္ထားရမည္ ျဖစ္ပါသည္။ ထိုုေၾကာင့္ ရိုုဟင္ဂ်ာအသိုုင္းအဝုုိင္းမွ ကိုုယ့္ကိုုကိုုယ္ ‘ရိုုဟင္ဂ်ာ’ လိုု႔ သိမွတ္ျပီး ေခၚတာကိုုပင္ ‘ဘဂၤလီ’ လိုု႔ အတင္း သတ္မွတ္ခိုုင္းေနေသာ အစိုုးရသည္ သူတိုု႔ေျပာေသာ အခ်ဳပ္အျခာအာဏာျဖင့္ပင္ ကိုုယ့္ကိုုကိုု္ယ္ ျပန္စူးေနပါသည္။ ေနာက္တစ္ခ်က္ ဤသိုု႔ ဘာမွ အေရးမပါေသာ အေခၚအေဝၚ ကိစၥမ်ိဳးကိုုပင္ ဝင္ေႏွာင့္ေနေသာ အစိုုးရသည္ အျခားကိစၥမ်ားစြာတြင္လည္း ထုုိအသိုုင္းအဝိုုင္းတစ္ခုုကိုု ရည္ရြယ္ခ်က္ တိတိပပျဖင့္ ဒုုကၡမ်ိဳးစံုု ေပးေနမည္ ၊ ၄င္းအသိုုင္းအဝိုုင္း၏ လူ႔အခြင့္အေရး မိ်ဳးစံုုကိုု (ဝါ) အခ်ဳပ္အျခာအာဏာ (ဝါ) ကိုုယ္ပိုုင္ဆံုုးျဖတ္ပိုုင္ခြင့္ ကိုု က်ဳးလြန္ခ်ိဳးေဖာက္ေနမည္ ဆိုုသည္ကိုု လြယ္ကူစြာ ခန္႔မွန္းႏိုုင္သည္ သာတည္း။ တစ္ခုု ကြ်န္ေတာ္တိုု႔ သိမွတ္ရန္မွာ  ဤသိုု႔ အားၾကီးေသာ အုုပ္စုုတစ္စုုမွ အားနည္းေသာ အုုပ္စုုတိုု႔၏ ကိုုယ္ပိုုင္ဆံုုးျဖတ္ပိုုင္ခြင့္ကိုု ခ်ိဳးေဖာက္ေနေသာ ကိစၥသည္ မူဆလင္ ျဖစ္သျဖင့္ ေပၚလြင္ေနေသာ ရိုုဟင္ဂ်ာ အုုပ္စုုတစ္စုုတည္းမွာသာ ကန္႔သတ္ျပီး ျဖစ္ေပၚေနေသာ ျပႆနာ မဟုုတ္ဘဲ က်န္တိုုင္းရင္းသား အုုပ္စုုမ်ားစြာႏွင့္လည္း သက္ဆိုုင္ေသာ ကိစၥဆိုုသည္ ပါတည္း။

ေနာက္တစ္ခ်က္ ကြ်န္ေတာ္တိုု႔ ဂရုုျပဳအပ္သည္မွာ ဤကဲ့သိုု႔ အစိုုးရက သီးသန္႔ အသိုုင္းအဝိုုင္းတစ္ခုု၏ ကိုုယ္ပိုုင္ဆံုုးျဖတ္ပိုုင္ခြင့္ နယ္နိမိတ္ကိုု ေက်ာ္လြန္လာေသာ အျဖစ္အပ်က္တိုု႔သည္ တိုုင္းရင္းသားအုုပ္စုုတိုု႔တြင္သာ ကန္႔သတ္ေနသည္ မဟုုတ္ဘဲ တျခားနည္းျဖင့္ အမ်ိဳးအစား ခြဲ၍ရေသာ အုုပ္စုုတုုိ႔တြင္လည္း အက်ဳးလြန္ခံရေသာ ကိစၥပါတည္း။ ဥပမာတစ္ခုုအားျဖင့္ ဘူးသီးေတာင္ ေမာင္းေတာမွ မူဆလင္တုု႔ိကိုု ကေလးႏွစ္ေယာက္ထက္ ပိုုမယူရဟုု အာဏာပိုုင္တိုု႔က ဥပေဒလုုပ္ ျပဌာန္းျခင္းသည္ စင္စစ္ ျမန္မာေဆးပညာရွင္တိုု႔၏ အသက္ေမြးဝမ္းေက်ာင္းကိုု လြတ္လပ္စြာ ေဆာင္ရြက္ဆံုုးျဖတ္ပိုုင္ခြင့္ နယ္နိမိတ္ကိုု လာျပီး က်ဳးေက်ာ္ခ်ိဳးေဖာက္ေနျခင္း အတိအက် ပါတည္း။ အဘယ္ေၾကာင့္နည္းဟူမူ ေဆးပညာရွင္ ဆရာဝန္တိုုင္းသည္ ေဆးပညာက်င့္ဝတ္၏ ပထမဆံုုး ဦးစားေပး အခ်က္ျဖစ္ေသာ “လူနာသည္ အၾကြင္းမဲ့ ဆံုုးျဖတ္ပိုုင္ခြင့္ ရွိသူျဖစ္သည္” ဟူေသာ အခ်က္ကိုု ေလးစားလိုုက္နာရ ပါမည္။ ဤတြင္ ေဆးပညာက်င့္ဝတ္ဆိုုင္ရာ က်မ္းတိုု႔က အေသအခ်ာ ဖြင့္ဆိုုထားသည္မွာ “မိမိသည္ လူနာ၏ ေကာင္းရာေကာင္းက်ိဳးကိုု သိျမင္သည္ဟူ၍ လည္းေကာင္း ၊ အသိုုင္းအဝိုုိင္း တစ္ခုုက လူနာ၏ ေကာင္းရာေကာင္းက်ိဳးကိုု သိျမင္သည္ ဟူ၍လည္းေကာင္း ၊ မည္သည့္ အေၾကာင္းေၾကာင့္ပင္ျဖစ္ပေစ လူနာ၏ စိတ္ဆႏၵ ဆံုုးျဖတ္မႈကို လြန္ဆန္၍ ေဆးေပးကုုသမႈ စသည္ကိုု မည္သည့္ ျခြင္းခ်က္ႏွင့္မွ လုုပ္ပိုုင္ခြင့္ လံုုးဝ မရွိ” ။ ထိုု႔ေၾကာင့္ ေဆးကုုသ အသက္ေမြးဝမ္းေက်ာင္း ပညာရွင္အားလံုုး တစ္ဦးမက်န္ လိုုက္နာရမည္ ျဖစ္ေသာ ေဆးပညာက်င့္ဝတ္ကိုု လြန္ဆန္၍ ျမန္မာဆရာဝန္ တစ္ဦးသည္ မူဆလင္ အမ်ိဳးသမီး တစ္ဦးက ကိုုယ္ဝန္တားေဆးေပးျခင္းကိုု ျငင္းဆန္လာခဲ့ေသာ္ ေဆးေပးပိုုင္ခြင့္ လံုုးဝ မရွိပါ။ ဒါကိုု အစိုုးရ အာဏာကိုု ေၾကာက္၍ မိမိ၏ က်င့္ဝတ္ အသိသိကၡာကိုု လြန္ဆန္၍ ေဆးေပးရမည္ ဆုုိပါလွ်င္ အဲဒါသည္ ငါတိုု႔ ျမန္မာဆရာဝန္ေတြအတြက္ အသက္ေမြးဝမ္းေက်ာင္း ဂုုဏ္သိကၡာသည္ အင္မတန္ ရွက္စရာ ျဖစ္ပါသည္။ စင္စစ္ ဒါမ်ိဳး အသိမရွိ တတ္သိကင္းကြာေသာ အာဏာပိုုင္တိုု႔က လုုပ္လာေသာ ဥပေဒမ်ိဳးသည္ ငါတုု႔ိ အတတ္ပညာရွင္ ျမန္မာဆရာဝန္အားလံုုးကိုု အရွက္ခြဲေနျခင္း သာတည္း။

သည္မွာ တခိ်ဳ႔သူေတြက “ ဟ၊ ဒါမ်ိဳးလုုပ္တာဟာ AZG လိုု နယ္စည္းမထား ဆရာဝန္ အဖြဲ႔က ဘူးသီးေတာင္ ေမာင္းေတာမွာ အရင္ကတည္းက လုုပ္ခဲ့တာပါ၊ ဗမာ အစိုုးရက လုုပ္တာသက္သက္ မဟုုတ္ပါဘူး” ဟုု ေျပာလာစရာ ရွိပါသည္ ။ ကြ်န္ေတာ့္ ပုုဂၢလအျမင္အားျဖင့္ ျမန္မာျပည္ AZG ကိုု ဦးေဆာင္ဦးရြက္ျပဳလုုပ္သူတိုု႔တြင္ ေဆးပညာရပ္ပိုုင္းဆိုုင္ရာတြင္လည္းေကာင္း၊ စီမံခန္႔ခြဲမႈအရာတြင္လည္းေကာင္း နားလည္ အရည္အခ်င္း ျပည့္မီသည္ဟုု မထင္ပါ။ ဘူးသီးေတာင္ ေမာင္းေတာေဒသသိုု႔ ၂၀၀၅ ဝန္းက်င္တြင္ ကြ်န္ေတာ္ ေရာက္ခဲ့ရာ ေတာင္ျပိဳမွ ျမိဳ႔နယ္ဆရာဝန္ၾကီးက စာရင္း ဇယား ၊ ဂရပ္ အခ်က္အလက္ ၊ ေျမပံုုမ်ားကိုု ထုုတ္ယူျပလာျပီး အျပစ္တင္သည္မွာ “ နယ္စည္းမထား ဆရာဝန္မ်ားအဖဲြ႔က သည္ေဒသကိုု ဝင္ျပီး ေဆးကုုေတာ့မွပဲ သည္ဘက္ႏွစ္ပိုုင္းေတြမွာ ဌက္ဖ်ားေရာဂါဟာ သည္ေဒသတစ္ခုုလံုုး တဟုုန္ထိုုးကိုု ဆုုိးဝါးလာေတာ့တာပါပဲ” ။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုုေသာ္ AZG မွ ဆရာဝန္တိုု႔သည္ ေဆးပညာကုုထံုုးကုုနည္း လမ္းညႊန္ခ်က္တိုု႔ကိုု တိက်စြာ လိုုက္နာျပီး ကုုသျခင္း မဟုုတ္ဘဲ လူနာကိုု အေပၚယံစမ္းသပ္ကာ ေသေလာက္ေအာင္ ဆိုုးဝါးေသာ လူနာကိုု ထိုုးေဆးေပးရမည့္အစား ေဆးတိုုက္၊ ေဆးေပးသည့္အခါတြင္လည္း လူနာကိုု ေဆးေသာက္ရန္ အညႊန္းကိုု ေသခ်ာရွင္းျပျခင္း မရွိဘဲ ေဆးေပးေလရာ ဤေဒသတြင္ ေဆးယဥ္ျခင္း (ဝါ) ေဆးမတိုုးေတာ့ျခင္း ျပႆနာ အၾကီးအက်ယ္ ေပၚေပါက္လာေသာေၾကာင့္ ပါတည္း။ AZG ကေတာ့ သူတိုု႔သည္ လူနာေသာင္းဂဏန္း ၊ သိန္းဂဏန္းခ်ီ၍ ကုုသခဲ့သည္ဟုု အစီရင္ခံစာ တင္ပါလိမ့္မည္။ သူတိုု႔ ကုုလိုုက္လိုု႔ လူနာဘယ္ႏွစ္ေယာက္ေသခဲ့သည္၊ ဌက္ဖ်ားေရာဂါ ပ်ံ႔ႏွံ႔မႈ အင္မတန္ ပိုုဆိုုးလာသည္ဟုု တင္လိမ့္မည္ဟုုေတာ့ မထင္ပါ။ သည္လိုုမ်ိဳး အမွန္တကယ္ အသက္ေမြးဝမ္းေက်ာင္းအလုုပ္ကိုု ေသခ်ာလုုပ္ျခင္း မရွိဘဲ အစီရင္ခံစာ မ်က္ႏွာပန္းလွေစရန္သာ ဦးတည္ျပီး လုုပ္ေဆာင္ေနေသာ အဖြဲ႔မ်ိဳးသည္ ျမန္မာျပည္ အစိုုးရကိုုယ္တိုုင္က ႏွိပ္ကြပ္ပစ္ပယ္ထားေသာ ဤေဒသမ်ိဳးတြင္ သူတိုု႔ထင္သလိုု မဟုုတ္ကဟုုတ္က မူဝါဒေတြကိုု ထင္သလိုု လုုပ္လာႏိုုင္ ၊ အစိုုးရႏွင့္လည္း ပလူးကာ ေဆးပညာက်င့္ဝတ္ႏွင့္ မညီေသာ အလုုပ္ေတြကိုု အေကာင္အထည္ေဖာ္ႏိုုင္ ပါသည္။ ဟုုတ္ကဲ့၊ ကြ်န္ေတာ္ အဓိက ေျပာလိုုသည္မွာ အာဏာရွိသူ ၊ ပညာတတ္သူတိုု႔ ဆိုုသူက ‘လူထုုေကာင္းက်ိဳးအတြက’္ ဆိုုျပီး လုုပ္ေသာ လုုပ္ရပ္တိုုင္း ၊ ဤသူတိုု႔က ေနျပီး ငါတုု႔ိသည္ ‘ပညာ ကရုုဏာ’ ႏွင့္ ျပည့္စံုုသျဖင့္ ဒါမ်ိဳး လုုပ္ပါသည္ ဆိုုေသာ အေၾကာင္းျပခ်က္တိုုင္းသည္ အမွန္တရားျဖစ္သည္ဟုုေတာ့ မထင္မိလိုုက္ပါေလႏွင့္ ဟူသည္ ဤ ဥပမာတိုု႔၏ လိုုရင္းပါတည္း။

ေနာက္ထပ္လည္း မရင္ရင္ႏြယ္၏ ဗြီအိုုေအ အင္တာဗ်ဳး အေျပာအဆိုုတိုု႔တြင္ စိုုးရိမ္ဖြယ္ရာ အဓိကအေၾကာင္းတစ္ခုုမွာ “သမိုုင္းကိုုလာျပီး မလိမ္ပါႏွင့္” ဟုု သူမ ေၾကြးေၾကာ္သလိုု လူတခ်ိဳ႔မွလည္း လက္ခုုပ္ၾသဘာတီးၾကသည့္ ဒုုတိယကမာၻစစ္ နာဇီဂ်ာမနီတြင္ ေပၚပင္ခဲ့ေသာ သမိုုင္းစဥ္လာ သန္႔စင္ဝါဒ (Historicism) ကိစၥပါတည္း။ ႏွစ္ဆယ္ရာစုုမွာ အရိုုင္းဆံုုးလူေတြ ျဖစ္တဲ့ နာဇီဂ်ာမနီေတြက သူတုုိ႔၏ လုုပ္ရပ္ေတြကိုု ဆင္ေျခေကာင္းမြန္ ျပည့္စံုုပါသည္ဟုု သမိုုင္းစဥ္လာ ျဖဴသန္႔စင္သည့္ အာရိယန္ မ်ိဳးရိုုး ကိုု အေၾကာင္းျပခဲ့သည္ႏွင့္ ထပ္တူ မယဥ္ယဥ္ႏြယ္သည္ ကေန႔ ႏွစ္ဆယ့္တစ္ရာစုု ဒီမိုုကေရစီေခတ္ၾကီးမွာ ႏိုုင္ငံတစ္ခုု၏ မူဝါဒ က်င့္သံုုးမႈတိုု႔သည္ သမုုိင္းစဥ္လာ ျဖဴသန္႔စင္သည့္ တိုုင္းရင္းသား မ်ိဳးရိုုးတိုု႔ကိုုသာ အေျခခံရမည္ဟုု ျမင္ေနေၾကာင္းကိုု ပါတည္း။ အဲသလိုု အေတြးအေခၚမ်ိဳးသည္ အင္မတန္မွ မိုုက္မဲသည့္ အေတြးအေခၚ ျဖစ္ပါ၏။ ျမန္မာျပည္ကိုု သန္႔စင္ေရမေရာသည့္ မ်ိဳးရိုုးလကၡဏာေတြနဲ႔ ခြဲျခားၾကည့္ေနတာျဖစ္ျပီးလွ်င္ မမမွ ႏိုုင္ငံျငိမ္းခ်မ္းေရးဟုု အျမင္ေသးသိမ္စြာ ယူဆေနသေလာက္ ေနာင္အစဥ္အဆက္ တိုုင္းျပည္အႏွံ႔ မျငိမ္းခ်မ္းျခင္းကိုု ေရွ႕ေဆာင္ေနသည့္ ဆိုုးဝါးေသးသိမ္လွသည့္ အေတြးအေခၚမ်ိဳး ေပတည္း။ ကြ်န္ေတာ္ ေသခ်ာစြာ အတည္ျပဳ ေျပာလိုုက္ပါ၏ ။ ငါတိုု႔ ျမန္မာျပည္ကိုု “လူေတြစုုျပီး ေနေသာ ႏိုုင္ငံတစ္ခုုလိုု႔ မျမင္ ၊ ေနရင္း တိုုင္းရင္းသားေတြ စုုျပီးေနေသာ ျပည္ေထာင္စုုၾကီး” လိုု႔ ငါတိုု႔ ျမင္ေနသေရႊ႔ ဤႏိုုင္ငံသည္ ဆက္လက္၍ မ်ားစြာ ေအာက္က် မြဲေတမည့္ အေၾကာင္း ေပတည္း။

ဤ သမိုုင္းစဥ္လာ သန္႔စင္ဝါဒ အေၾကာင္းကိုု ကြ်န္ေတာ္၏ အၾကြင္းမဲ့ လြတ္လပ္ေသာ အေျခခံ ဥပေဒ တြင္ အနည္းငယ္မွ် စတင္ မိတ္ဆက္ခဲ့ပါသည္။ ဤဝါဒသည္ ယခုုေရးေနေသာ “၉၆၉ ဗုုဒၶဘာသာ သန္႔စင္” ကိစၥႏွင့္ ၾကီးမားစြာ ဆက္စပ္ေနေသာေၾကာင့္ သည္ဘက္ေနာက္ပိုုင္း ေဆာင္းပါးမ်ားတြင္ အက်ယ္တဝင့္ ထပ္မံ ဖြင့္ဆိုုေဆြးေႏြးသြားပါမည္။ ခုုေနခါမွာေတာ့ သည္ဘက္ရက္ပိုုင္းမ်ားတြင္ ဝီရသူ အစရွိေသာ ျမန္မာဘုုန္းၾကီးေတြက လုုပ္လာသည့္ မ်ိဳးေစာင့္ဥပေဒဟူသည္္မွာလည္း ဤ သမုုိင္းစဥ္လာ သန္႔စင္ဝါဒ သည္လွ်င္ ဤ အမိုုက္တကာ့ထိပ္ေခါင္ ဘုုန္းၾကီးေတြတြင္ ၾကီးမားစြာ မွတ္ယူစြဲထင္ေနသည့္ အေျခခံ အႏုုမာန တစ္ခုု ျဖစ္သည္ဟုု ရိပ္စားမိႏိုုင္လွ်င္ လံုုေလာက္ျပီ ျဖစ္ပါ၏ ။ တစ္ခုုမွ် အေရးတၾကီးမွတ္ရန္မွာ ဤဝါဒမ်ိဳးသည္ ေနာက္ဆံုုး ျမန္မာျပည္သူျပည္သားအားလံုုး၏ လြတ္လပ္ခြင့္ကို အျပီးအျပတ္ ကမ္းတက္ခြစီးလာမည့္ တလံုုးတစည္းဝါဒ (ဝါ) တစ္ခုုလံုုးသည္ တစ္ဦးခ်င္းထက္ ပဓာန အေရးၾကီးဆံုုးျဖစ္သည္ ဟူေသာ ဝါဒ (ဝါ) Totalitarianism ၏ ေရွ႕ေျပးအေျခခံ ဆိုုသည္ကိုု ပါတည္း။ ]

အခန္းသံုုးတြင္ ကြ်န္ေတာ္ ေဆြးေႏြးခဲ့ျပီးသလိုု လူ႔အခြင့္အေရး ဆိုုတာသည္ ယဥ္ေက်းမႈ ကြဲျပားေသာ မ်ဥ္းေၾကာင္းတိုု႔ေပၚမွာသာ မူတည္သည္ဟုု ပိုုင္းျဖတ္ေသာ အယူသည္ ေရရွည္ခံႏိုုင္စရာ အေၾကာင္းမရွိပါ။ လူတစ္ဦးခ်င္း၏ လြတ္လပ္မႈ (Liberty) ႏွင့္ ရဟန္းရွင္လူျပည္သူ ၏ ခ်င့္ႏိုုးၾကားကံုုလံုုေသာ ဥာဏ္အလင္း (Public reasoning) စေသာ အေျခခံအက်ဆံုုး လူ႔အခြင့္အေရးတိုု႔ အတြက္ဆုုိ အိႏၵိယ၊ တရုုတ္၊ ဂ်ပန္ စသည့္  အာရွႏိုုင္ငံၾကီးတုုိ႔ သာမက

အေရွ႕အာရွ၊ အေရွ႕ေတာင္အာရွ၊ ေတာင္အာရွ ႏွင့္ အေနာက္အာရွတိုု႔ အပါအဝင္ မ်ားစြာေသာ အာရွေရွးလူေဘာင္တိုု႔သည္ အေနာက္ဥေရာပထက္ အလြန္သာလြန္စြာ ေဆြးေႏြး ထြန္းလင္းခဲ့ပါ၏ ^၁၉ ။ သည္ေနရာတြင္ မွတ္ဖိုု႔ အေရးၾကီးသည္မွာ “အာရွတန္ဖိုုးေတြ” ဆိုုျပီး လုုပ္ေနျခင္းသည္ ငါတိုု႔ မဟာဒီပ အာရွတိုုက္ၾကီး၏ က်ယ္ဝန္းၾကီးမားေသာ ဥာဏသမိုုင္းအေမြကိုု ျပက္ရယ္ျပဳေနသည္မွ်သာ မဟုုတ္ေသး၊ ၄င္းသည္ ငါတုု႔ိ၏ သိမ္ငယ္စိတ္မွေနျပီး  အေနာက္ကိုု “မဟုုတ္တာေတြကိုု ခံျပီး”  တံုု႔ျပန္ေနျခင္း ဆိုုသည္ကိုု ရိပ္စားသိမိေစရန္ ျဖစ္ပါ၏။ အေနာက္ႏွင့္ ငါတိုု႔ အမွတ္လကၡဏာ ကြဲျပားဖိုု႔လိုုသည္ ဟူေသာ အၾကည့္အျမင္သည္ ကိုုလိုုနီေနာက္ပိုုင္း ငါတိုု႔၏ အသိအာရုုံတြင္ လႊမ္းမိုုးလာသလိုု အာရွမွ လူအမ်ားစုုကိုုလည္း အာရွသည္ ဥေရာပထက္ တစ္စံုုတစ္ရာေသာ သည္လိုု (မဟုုတ္ရမ္းတုုတ္) ေနရာမ်ိဳးေတြမွာ သာသည္ဟုု (မဟုုတ္ကဟုုတ္က) လက္မေထာင္တတ္ဖိုု႔မ်ိဳး အတြက္ဆိုု ဆြဲေဆာင္တတ္လြန္းလွ ပါသည္။ ထိုုသူတိုု႔ မသိသည္မွာ သူတိုု႔က သာသည္ဟုုထင္ေသာ  အသိုုင္းအဝိုုင္း၏  ျငိမ္ဝပ္ပိျပား ေသဝပ္(သန္႔စင္)ျခင္း လကၡဏာ ဟူသည္ တကယ္ကေတာ့ အာရွ၏ ေအာက္က်ေသးသိမ္ေသာ လကၡဏာမ်ိဳးသာျဖစ္ျပီး  တစ္ဖက္တြင္ သူတိုု႔ က်ိဳးကြ်ံခ်င္ေလသေလာက္ ဥေရာပႏွင့္ တူလွစြာေသာ လူတစ္ဦးခ်င္း၏ အခြင့္အေရး ႏွင့္ ျပည္သူ႔ ဥာဏ္အလင္း (enlightenment) တိုု႔ ဟူသည္ စင္စစ္ အာရွ၏ မြန္ျမတ္ခမ္းနားသည့္ တန္ဖိုုးမ်ားျဖစ္ျပီး ဤတန္ဖိုုး က်က္သေရတိုု႔အတြက္ဆိုု အာရွသည္ ဥေရာပထက္  ေနရာမ်ားစြာတြင္ သာျပီး ဂုုဏ္ယူစရာ ရွိခဲ့သည္ ဆိုုသည္ကိုု ပါတည္း (အေသာက ေက်ာက္စာကဲ့သိုု႔) ။

            အာရွဘိုုးဘိုုးၾကီး လီကြမ္ယုုကေျပာသည့္ အာရွသည္ ဥေရာပႏွင့္ မတူထူးျခားေသာ လကၡဏာမ်ား ရွိသည္ကိုု ျငင္းဖုုိ႔ေတာ့ ခက္ပါ၏။ ဘာလိုု႔လဲဆိုုေတာ့ ရယ္စရာ ျဖစ္တာဟာ သူနဲ႔ မ်က္ေစာင္းတခဲ အာရွလူ႔အခြင့္အေရး ဘုုိးဘိုုးၾကီး ကြ်န္ေတာ္ႏွင့္ တကြေသာ လူ႔အခြင့္အေရး လူပ္ရွားသူေတြဟာ လီကြမ္ယုုရဲ႕  ေျပာေတာ့တျခား (အေနာက္နဲ႔ ငါတိုု႔ မတူဘူး) ၊ လုုပ္ေတာ့တလြဲ (လူတစ္ဦးခ်င္းကိုု တင္းျပည့္ၾကပ္ျပည့္ ကာကြယ္ေပးထားမႈ)  လုုပ္ေနတာေတြကိုု ငိုုရလည္းခက္ ရယ္ရလည္း ခက္ခက္ပါပဲ။ ဤေနရာတြင္ လူ႔အခြင့္အေရးသမားတိုု႔က ကာလရွည္ၾကာစြာ မိုုက္မဲသူၾကီးဟုု ကင္ပြန္းတပ္ထားေသာ လီကြမ္ယုု၏ အဟုုတ္အမွန္ ဂုုဏ္ျပဳထိုုက္ေသာ ေဆာင္ရြက္ခ်က္တိုု႔ကိုု ေဖာ္ျပဖိုု႔ အခ်ိန္က်ျပီ ျဖစ္ပါ၏ ။ လီကြမ္ယုု၏ စင္ကာပူသည္ ေဘာဂစီးပြားဖက္မွာ အလြန္တရာ ၾကီးပြားတိုုးတက္ ထြန္းကားရုုံသာမက လူနည္းစုုဝင္တိုု႔ကိုု ပါဝင္ေစမႈ၊ အကာအကြယ္ေပးမႈ ႏွင့္ ႏိုုင္ငံသား လကၡဏာကိုု မွ်ေဝပိုုင္ဆိုုင္ေစမႈ စသည့္ ကိစၥတိုု႔တြင္ အေနာက္ဥေရာပႏိုုင္ငံ အမ်ားစုုမွ သူတိုု႔၏ လူနည္းစုုဝင္ေတြကိုု ေကာင္းစြာ ကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္ေပးမႈမ်ိဳးႏွင့္ စင္ကာပူဟာ အတူတူ ပါပဲ။ သည္မွာတစ္ဖက္ ျပင္သစ္ႏိုုင္ငံ ျမိဳ႔ျပအရပ္ေတြမွာ ၂၀၀၅ ေဆာင္းဦးရာသီတြင္ လူမိ်ဳး၊တိုုင္းရင္းႏြယ္ ဆိုုတာကိုု အေျခခံျပီး ေပၚေပါက္ခဲ့တဲ့ မီးရိူ႕  အေရးအခင္း ပဋိပကၡေတြနဲ႔ ႏိုုင္းယွဥ္ၾကည့္ပါေလ။

[စာခ်ပ္။ ။ သည္ေနရာမွာလည္း ေတာ္ေတာ္ေလးကိုု သိမ္ေမြ႔ေသာ သေဘာတရား တစ္ခုုရိွပါသည္။ “စင္ကာပူ ႏွင့္ တရုုတ္ေခါင္းေဆာင္တိုု႔က လုုပ္ေသာ “အာရွတန္ဖိုုး သန္႔စင္ဝါဒ”သည္ ဝီရသူစေသာ ျမန္မာဘုုန္းၾကီးေတြက လုုပ္ေနသည့္ “ဗုုဒၶဘာသာ သန္႔စင္ဝါဒ” ႏွင့္ သေဘာအေျခခံ အတူတူပဲ မဟုုတ္လား။ စင္ကာပူ ႏွင့္ တရုုတ္သည္ ဤဝါဒသေဘာကိုု ကိုုင္ဆြဲထားေပမယ့္လည္း ခုုအခါမွာ ၾကီးပြားေနသည္မွာ မ်က္ျမင္ျဖစ္ပါ၏ ။ သိုု႔ဆိုုလွ်င္ အဲသည္ ျမန္မာဘုုန္းၾကီးေတြက လုုပ္တဲ့ ဗုုဒၶဘာသာ သန္႔စင္ဝါဒသည္ နင္ ခုုနင္က ေျပာသလိုု ျမန္မာျပည္ မြဲေတေအာက္တန္းက်စရာ ျဖစ္လိမ့္မည္လိုု႔ေတာ့ မဟုုတ္ပါ” ဟုု စြဲဆိုုစရာ အေၾကာင္းရွိပါသည္။

            ဟုုတ္ကဲ့၊ “သန္႔စင္” ကိုု အေျခခံေသာ သေဘာတရား တူသည္ကေတာ့ မွန္ပါ၏ ။ သိုု႔ေပမယ့္ အဓိက ကြာျခားသြားသည္မွာ ဤသေဘာတရားတိုု႔ကိုု စင္ကာပူ ႏွင့္ တရုုတ္ အာဏာရွင္ အစိုုးရတိုု႔သည္ အေနာက္၏ ျပစ္တင္ေဝဖန္မႈမ်ားကိုု တံုု႔ျပန္ရန္အတြက္ “စိတၱဇ” နယ္ပယ္မွာသာ ဖမ္းဆုုပ္ထားတဲ့ အျငင္းအခံုု လက္နက္အျဖစ္ (မေရမရာ ကိုုးကား) သံုုးေနတာ ျဖစ္ျပီး ဤႏိုုင္ငံတိုု႔၏ တကယ့္လက္ေတြ႔ ႏိုုင္ငံေရး၊စီးပြားေရး၊လူမႈေရး မူဝါဒတိုု႔တြင္ ဤ သန္႔စင္ဝါဒကိုု ေခၚငင္လာျပီး အမွန္တရားအျဖစ္ ပိုုင္းျဖတ္ က်င့္သံုုးေနျခင္းမ်ိဳး မဟုုတ္။ လီကြမ္ယုု၏ ေျပာေတာ့တျခား လုုပ္ေတာ့တလြဲ ဆိုုတာကိုု မူရင္းစာေရးသူက ေျပာထားတာကိုု ၾကည့္ပါ။ တရုုတ္အစိုုးရသည္လည္း ထိုုနည္းလည္းေကာင္း ပါပဲ၊ သတင္းစာထဲမွာ ပါတာက တရုုတ္ျပည္ အမ်ိဳးသားေရး (ဘယ္တရုုတ္ကမွ စိတ္မဝင္စား) ၊ လုုပ္ေနတာက ဘယ္သူနဲ႔ မဆိုု ကုုန္ကူးေစ်းေရာင္းမည့္ ေစ်းကြက္စီးပြားေရး ျဖစ္ပါသတည္း။ ဝီရသူႏွင့္ ျမန္မာဘုုန္းၾကီးတိုု႔က ခုုအခါမွာ ၾကံစည္လာေသာ မ်ိုုဳးေစာင့္ဥပေဒ အစရွိသည့္ ဗုုဒၶဘာသာ သန္႔စင္ဝါဒသည္ကား  ဤသန္႔စင္ဝါဒသည္သာလွ်င္ ေလာက၏ ဆံုုးရာ၊ ကုုန္ရာ၊ ခ်ဳပ္ရာ အမွန္တရားဟုု အမွန္တကယ္ မွတ္ယူ လုုပ္ေဆာင္၊ ငါတိုု႔ ျမန္မာျပည္၏ တည္ျပီးရင္း လူမႈေရး၊စီးပြားေရး၊ႏိုုင္ငံေရးတိုု႔ကိုု ဤ ဘုုန္းၾကီးမိုုက္ေတြက ဆက္လက္၍ အတင္း ဆင္ကန္းေတာတိုုး ဝင္ေႏွာက္ ဖ်က္ဆီးမြဲေတေစမည့္ မိစာၦတရား စစ္စစ္ေပတည္း။ သန္႔စင္ဝါဒ အေျခခံျခင္း တူေပမယ့္ ေမာ္ဒန္ ျမန္မာဘုုန္းၾကီး လူမိုုက္လက္သစ္ကေလးေတြႏွင့္ ေရွးရုုိး လူလိမ္မာ လက္ရင္းၾကီး လီကြမ္ယုု တိုု႔ကိုု ကြဲကြဲျပားျပား ျခားနား သိမွတ္ပါေလ။

            ဟိုုင္းရက္၏ ဂႏ ၱဝင္ အဆိုုအမိန္႔ တစ္ခုုမွာ “ အာဏာရွင္အစိုုးရစနစ္ ေပမယ့္လည္း အာဏာရွင္စနစ္ တစ္ခုုတြင္ ၾကီးမားေသာ လစ္ဘရယ္တန္ဖိုုးတုုိ႔ ရွိႏိုုင္သည္သာတည္း။ တစ္ဖက္တြင္ သိရမည္မွာ ဒီမိုုကေရစီအစိုုးရစနစ္ ေပမယ့္လည္း ဒီမိုုကေရစီ စနစ္တစ္ခုုသည္ တလံုုးတစည္းတည္းေသာ ဝါဒ (ဝါ) တစ္ခုုလံုုးသည္ မည္သူတစ္ဦးခ်င္းထက္မဆိုု ၾကီးက်ယ္အထြတ္ျဖစ္သည္ဟူေသာ ဝါဒ (Totalitarianism) ႏွင့္ ဆိုုးဆိုုးဝါးဝါးကိုု ယွဥ္တြဲေနႏိုုင္သည္ သာတည္း” ဟူသတတ္။ စင္စစ္လည္း ဤစာသားသည္ ေနာင္အခါတြင္ အေမရိကန္ သမၼတ ျဖစ္လာမည့္ ေရာ္နယ္ေရဂင္ကိုု လင္းလက္သိျမင္ေစျပီး ၁၉၈၁ ေရဂင္ သမၼတ ျဖစ္လာေသာ အခါတြင္ ၄င္း၏ ဒီမိုုကေရစီႏိုုင္ငံအား ထိုုစဥ္က ဆိုုးဝါးစြာ ေျခလွမ္းေနျပီ ျဖစ္ေသာ  Totalitaraianism လမ္းေၾကာင္းမ်ိဳးမွ ကယ္ထုုတ္ႏိုုင္ခဲ့ေစသည့္ အဆိုုအမိန္႔ ျဖစ္ပါ၏ ။ ေနာက္တစ္ေခါက္ ကြ်န္ေတာ္ အသိေပးေျပာၾကားလိုုပါ၏ ။ ဘုုန္းၾကီးမိုုက္ေတြ၏ “ဗုုဒၶဘာသာ သန္႔စင္ဝါဒ ခြန္အား” မိစၧာသည္ ဆက္လက္ၾကီးထြားလာခဲ့ေသာ္ ငါတိုု႔၏ ဒီမုုိကေရစီႏိုုင္ငံသည္ မ်ားမၾကာျမင့္မီမွာပင္ ဟိုုင္းရက္က အသိေပးခဲ့သည့္ Totalitaraianism သားရဲခံတြင္းသိုု႔ သက္ဆင္းသြားလိမ့္မည္ ျဖစ္ပါသတည္း ။ ဒါကမွ တကယ့္ အမ်ိဳးသားေရးအႏ ၱရယ္ စစ္စစ္ပါပဲ ။  သူေတာ္ေကာင္း အေပါင္းတိုု႔ တတ္စြမ္းသေရႊ႕  ခုုခံတြန္းလွန္ၾကပါကုုန္။ ]

           

လီကြမ္ယုုက ေျပာေသာ အာရွတန္ဖိုုးတိုု႔ ဟူသည္ အာရွ ဂႏ ၱဝင္ သမိုုင္းစာေပေတြနဲ႔ အာရွတိုုက္ရဲ႕  မ်က္ေမွာက္ အေတြ႔အၾကံဳေတြကိုု အေသအခ်ာ မွတ္သိေလ့လာျပီး မ်က္ႏွာမလိုုက္ ေျပာတာမ်ိဳးဟုု ယံုုၾကည္မိဖိုု႔ရာ ခက္ပါ၏ {လီကြမ္ယုု စင္ကာပူတည္ေထာင္စမွာ ေျပာတဲ့ ရယ္စရာ တစ္ခုုဟာ “ ေဟ့၊ ကိုုယ့္ကိုုကိုုယ္ ေတာ္လွန္ေရးသမား သူေတာ္ေကာင္း ဘာညာေတြ လုုပ္မေနနဲ႔ ၊ စင္ကာပူေတြ ။ ငါတုုိ႔မွာ ဘာမွ မရွိဘူး။ ဘယ္သူက ဘာေပးေပးယူ။ သူမ်ားဆီက သင္ယူလိုု႔ရတာ အကုုန္သင္ယူ” ― ျပန္ဆိုုသူ } ။ တကယ္ကေတာ့ လီက လုုပ္ေနေသာ အာရွတန္ဖိုုးဟူသည္ လူတစ္ဦးခ်င္း လြတ္လပ္ျခင္း ႏွင့္ လူသားအာလံုုး၏ ျခြင္းခ်က္မရွိေသာ အခြင့္အေရး ဆိုုသည္တိုု႔ကိုု အေနာက္၏ မူပိုုင္လက္ရာဟုု ထင္ေနျခင္းကိုု တံုု႔ျပန္တာထက္ မပိုုပါ။ အေနာက္က “ဒါ ငါ့အိမ္ငါ့ရာ ငါ့မူပိုုင္” ဆိုုျပီး လုုပ္တာကိုု စိန္ေခၚရမည့္ အစား လီသည္ “ငါ့မွာ နင္တိုု႔ထက္ သာတာ ရွိတယ္” ဆိုုျပီး ခံျငင္းပါေလေတာ့၏ ။ ဤသိုု႔ေသာ အေနာက္ဆန္႔က်င္ ကြက္စိပ္တိုု႔သည္ ျပခဲ့သလိုုပင္ မိမိ၏ လကၡဏာတစ္ပါးတြင္ အေနာက္ကိုု စြဲလမ္း ထင္ျမင္မိရာကေန မဟုုတ္တလုုတ္ တံုု႔ျပန္လာတဲ့ ကေယာင္စိတ္မ်ိဳး ပါပဲ။ 

ဗမာျပည္အတြက္ ရွာရီရာ လက္ေဆာင္ယူလာတဲ့ ၉၆၉ (အပိုင္း ၈)

သိမ္ငယ္ေနေသာ ဘုုရားေလာင္း

“အေနာက္ျပဳမႈ” အေပၚ ဆန္႔က်င္ျခင္းကိုု ယေန႔ ကမာၻအႏွံ႔တြင္ ေတြ႔ရတတ္ပါသည္။ ထိုုဆန္႔က်င္ျခင္းတိုု႔သည္ အေနာက္ကလာ ကခ်လာ၊ ေရႊညဝါစိတ္ကူး၊ နင္လူသုုိး ဆိုုးမိုုက္လုုိ႔ရူး ဆိုုျပီး လုုပ္တတ္ၾကပါေသာ္လည္း ဆန္႔က်င္ေသာသူတိုု႔ မသိတတ္ၾကသည္မွာ ဤအေနာက္စိတ္ကူးဆိုုသည္ တိုု႔သည္ သူတိုု႔၏ ေရွးေရွးတုုန္းခါက ျမင္ကြင္းက်ယ္လူ႔ေဘာင္တိုု႔တြင္ သီတဂူစန္းလပမာ ခ်မ္းျမသာယာ ရႊန္းပထြန္းလင္းခဲ့ေၾကာင္း ကိုုပါတည္း။  လူတစ္ဦးခ်င္း၏ အၾကြင္းမဲ့ လြတ္လပ္ျခင္း (Liberty) ႏွင့္ ရဟန္းရွင္လူျပည္သူ၏ ခ်င့္ႏိုုးၾကားကံုုလံုုေသာ ဥာဏ္အလင္း (public reasoning) တိုု႔ဟူသည္ အေနာက္တိုုင္းမွာသာ ရွင္သန္ထြန္းေတာက္တဲ့ တန္ဖိုုးမ်ား မဟုုတ္ပါ။ စင္စစ္ ဤအခြင့္အလမ္းတိုု႔သည္ လူ႔ေလာကတစ္ခြင္လံုုးႏွင့္ သက္ဆိုုင္ေသာ ေလာကေစာင့္ ေလာကပါလတရားတိုု႔သာ ျဖစ္ၾကကုုန္ပါ သတည္း။

ဤေလာကပါလတရားတိုု႔ကိုု “အေနာက္ကလာ ေရႊညဝါ” ဆိုုျပီး အမည္မွားျပီး မွည့္ေခၚၾကေလေသာအခါ ဤသိုု႔ နာမည္မွားျပီး သိေနေသာ လူ႔ေဘာင္တိုု႔သည္ လမင္းကိုု ေခြးေဟာင္သလိုု (လူ႔အခြင့္အေရး ဆိုုသည္ကိုု) ေဟာင္ခ်င္လာတတ္ၾကပါသည္။ ဤသိုု႔ စန္းေရႊလေရာင္ ထြန္းေျပာင္တာကိုု မရူစိမ့္ေသာ ေစတနာတိုု႔ကိုု အေနာက္ဆန္႔က်င္ေရး ဒိုု႔အေရး ကြက္စိပ္တိုု႔တြင္ အာရွတိုုက္ၾကီး၏ တန္ဖိုုးမ်ားကိုု ထိန္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္ရမည္  (အထူးသျဖင့္ အေရွ႕အာရွတြင္ ၁၉၉၀ ႏွစ္ပိုုင္းမ်ားက လြန္စြာတန္ခိုုးထြားခဲ့ပါ၏ ) ဆိုုသည္ မွသည္ အစၥလမ္၏ အထြတ္သစၥာတရားတိုု႔သည္ အေနာက္တိုုင္း၏ မည္သည့္ တန္ဖိုုးမဆိုုႏွင့္ မိုုးေျမဆံုုး ခိုုက္ရန္ျဖစ္ရမည္ဟုု ယူဆျခင္း (သည္ဝါဒသည္ သည္ဘက္ႏွစ္ပိုုင္းမ်ားမွာ ပိုု ပ်ံ႕ႏွံ႔လာပါ၏) အထိ ပံုုစံအမ်ိဳးမ်ိဳး ႏွင့္ ေတြ႔ရတတ္ပါသည္။

            အဲသလိုု အေနာက္အေနာက္ ဆိုုျပီး လူေတြ၏ အာရုုံသည္ ပစၧိမခ်ည္တိုုင္မွာဘဲ တဝဲလည္လည္ ျဖစ္ရျခင္းမွာ ကိုုလိုုနီသမိုုင္းလွ်င္ တစ္စိတ္တစ္ပိုုင္း ပတ္သက္ပါ၏ ။ လြန္ခဲ့ျပီးေသာ ရာစုုႏွစ္အနည္းငယ္မွာ ျဖစ္ပြားခဲ့ေသာ အေနာက္ႏိုုင္ငံတိုု႔၏ နယ္ခ်ဲ႕ဝါဒသည္ ကိုုလိုုနီျပဳခံရေသာ ႏိုုင္ငံတိုု႔၏ ႏိုုင္ငံေရးပိုုင္းဆိုုင္ရာ လြတ္လပ္ေရးကိုု ဆံုုးရူံးေစခဲ့ရုုံသာမက ယင္းႏိုုင္ငံတိုု႔ရွိ လူတိုု႔တြင္ အေနာက္ဆိုုသည့္ အသိအာရုုံလကၡဏာ အေပၚဝယ္ ဥမၼတက ရူးႏွမ္းတတ္သည့္ စိတ္ေနမ်ိဳးစံုုလည္း တြဲဖက္ေပၚေပါက္လာပါသည္။ ထိုုစိတ္ေနမ်ိဳးစံုုဟူသည္ အစားစားပါပဲ “ကုုလားျမင္ သူ႔အေမရိုုးေတာ့မလိုု ၊ ခုုေျမလွ်ိဳးပုုန္းေလွ်ာင္” လိုုမ်ိဳး ကြ်န္ေတာ္ၾကီး အလြန္လုုပ္ခ်င္ေသာ စိတ္ေနမွသည္  ဆန္႔က်င္ဘက္ “သုုဥ္းရျပန္လစ္၊ သုုညေခတ္တြင္၊ ကြ်န္ျဖစ္လာရ၊ တိုု႔ဘဝသည္ ေသေသာ္မွတည့္ ေၾသာ္ေကာင္း၏” ဟူေသာ လံုုးဝမႏွစ္ျမိဳ႕ သည့္ စိတ္မ်ိဳးတိုု႔ တိုုင္ေအာင္ပါပဲ။ ကိုုလိုုနီခံလိုုက္ရေသာ ႏိုုင္ငံတိုု႔၏ လူတိုု႔၏ စိတ္ေနသေဘာတို႔သည္ ဤသိုု႔ပင္ ဒြိကြဲျပားသြားၾကကုုန္ျပီး တစ္ဦးတစ္ေယာက္က အေနာက္ကိုု ခ်စ္ခင္ျမတ္ႏိုုးသေလာက္  ေနာက္တစ္ေယာက္က ေမတၱာမ်ားစြာသုုဥ္းေနတတ္ပါရဲ႕ ။

            ကိုုလိုုနီေခတ္လြန္ သည္ဘက္ေခတ္ကာလတြင္ အေနာက္အေပၚ ေမတၱာသုုဥ္းျခင္းတိုု႔္ ျဖစ္ထြန္းမႈကိုု ကိုုလိုုနီေခတ္နယ္ခ်ဲ႕တိုု႔၏ မတရားဖိႏွိပ္မႈတိုု႔ကုုိ နာက်ည္းေနခဲ့ေသာေၾကာင့္ ျဖစ္လိမ့္မည္ဟုု ၾကည့္ျမင္ေနျခင္းသည္ မွန္ကန္ေသာ အၾကည့္အျမင္မ်ိဳးေတာ့ မဟုုတ္ပါ။ ကုုိလိုုနီေခတ္လြန္ အေနာက္မလိုုလားမႈ ဟူသည္ ဖိႏွိပ္ခံခဲ့ရေသာ သမိုုင္းထက္ အသစ္ ျဖစ္ေပၚလာေသာ အေၾကာင္းရင္းမ်ားစြာတိုု႔ႏွင့္ သက္ဆိုုင္ပါသည္။ ထိုုကိစၥတိုု႔ႏွင့္စပ္၍ ငါတိုု႔တေတြသည္ ေရႊမန္းဆိုုရင္ သဘင္ပဲဟုု ရမ္းထင္တတ္တာမ်ိဳးထက္ ပိုုျပီးေရရာေသာ ေျဖရွင္းခ်က္တိုု႔ကိုု ရွာေဖြရပါလိမ့္မည္။

            ဟုုတ္ေတာ့လည္းဟုုတ္ပါ၏ ။ ကိုုလိုုနီေခတ္က မတရားဖိႏွိပ္ခံရမႈမ်ားသည္ ထိုုလူ႔ေဘာင္တိုု႔၏ အသိသညာတြင္ စြဲထင္ေနတတ္ပါသည္။ မတရားခံခဲ့ရမႈတိုု႔သည္ အဖိႏွိပ္ခံလူမ်ိဳးတိုု႔၏ စာေပကဗ်ာတိုု႔မွာ တည္တံ့စြာ အၾကိမ္ၾကိမ္ စြဲထင္ေဖာ္ျပတတ္ပါသည္။ စာေပကဗ်ာ၏ ယူငင္သိမ္းၾကံဳးမႈအားျဖင့္ ေနာင္မ်ိဳးဆက္တိုု႔သည္ သူတိုု႔ တကယ္ပင္ မခံခဲ့ရလင့္ကစား မ်က္ေမွာက္တြင္ပင္ ျဖစ္ပ်က္သလိုု ခံစားရတတ္ေလ့ရွိျပီး ၄င္းတိုု႔သည္ အေနာက္ဆန္႔က်င္ေရး စိတ္ဓာတ္တိုု႔ကိုု မ်က္ေမွာက္ေခတ္တြင္ ျပန္ထြန္းညိႈေပးတတ္ပါသည္။ ယမန္ေန႔က နယ္ခ်ဲ႕အင္ပါယာတိုု႔သည္ ကေန႔မွာ လူေတြကိုု ေသြးျပန္ဆူလာတတ္ေစ၏ ။ အထူးသျဖင့္ အဂၤလိပ္ကိုု ျဖစ္ေလ့ျဖစ္ထ ရွိပါ၏ ။ ခုုပင္လွ်င္ ဥေရာပႏွင့္ အဂၤလန္သည္ ျပန္လာေတာ့မည့္အလား တစ္ခုုမဟုုတ္ တစ္ခုု ေတြးပူတတ္ၾကပါသည္ (အေမရိကန္ပင္လွ်င္ အဂၤလန္ကိုု ေတြးပူေသာ ကယက္တိုု႔ ခဏခဏဆိုုသလိုု ျဖစ္တတ္ပါ၏ ) ။ ထိုု႔ေၾကာင့္လည္း ကိုုလိုုနီနယ္ခ်ဲ႕တိုု႔၏ လက္လြန္ေျခလြန္ ျပဳက်င့္မႈတိုု႔ကိုု အာရုုံျပန္ရတတ္ေသာ ေမာ္ဒန္ႏိုုင္ငံသူတိုု႔သည္ အေျခအျမစ္ လံုုးလံုုးမဲ့ေနတာေတာ့ မဟုုတ္ပါ။

            ကုုိလိုုနီသခင္ၾကီးတိုု႔၏ လူ႔အခြင့္အေရး ခ်ိဳးေဖာက္မႈမ်ား ႏွင့္ ယုုတ္မာစြာ ျပဳက်င့္မႈတိုု႔အျပင္ ( အိႏၵိယ ပန္ဂ်ပ္ျပည္နယ္ အန္ရစ္ဆာျမိဳ႕တြင္ ျငိမ္းခ်မ္းစြာ စုုေဝးေနေသာ လူထုုကိုု အစုုအျပံဳလိုုက္ သတ္ျဖတ္မႈမ်ိဳး) ၄င္းသခင္ၾကီးတိုု႔မွ သူတိုု႔ ေအာက္က်ိဳ႕ထားေသာ ႏိုုင္ငံမွသူတိုု႔ကိုု မတူမတန္ ဥာဏ္မရွိသူတိုု႔သဖြယ္ ေယ်ဘုုယ်အားျဖင့္ သေဘာထား ဆက္ဆံပံုုမ်ိဳးတိုု႔သည္ ဆက္ဆံခံရသူတိုု႔တြင္ အရွက္တရျဖစ္ရမႈမ်ိဳး ႏွင့္ တကယ္ နိမ့္က်သည္ဟုု မွတ္ယူသြားမႈမ်ိဳးတိုု႔ကိုု ျဖစ္ေပၚေစတတ္ပါသည္။ အဲသလုုိ အုုပ္ခ်ဳပ္သူလူတန္းစားက အုုပ္ခ်ဳပ္ခံလူတန္းစားကိုု လူကိုုလူခ်င္း အရွက္ခြဲျခင္းတိုု႔သည္ ကိုုလုုိနီအင္ပါယာ အင္အားစုုႏိုုင္ငံတိုု႔တြင္ ေပၚေပါက္ခဲ့ေသာ ႏိုုင္ငံေရး ႏွင့္ စီးပြားေရး တစ္ဖက္ေစာင္းနင္း ျဖစ္လာမႈတိုု႔ကဲ့သိုု႔ပင္ အနည္းဆံုုး ဂရုုျပဳေလ့လာသင့္သည့္ သုုေတသနကိစၥတစ္ခုု ျဖစ္ပါေပ၏။

            ဘုုရားဖူး၏ တိုုးတက္ခဲ့ေသာ ခရီးလမ္း (Pilgrim’s Progress) တြင္ စာေရးဆရာ ဂြ်န္ ဘန္နီရန္ သည္ “အရွက္ခြဲခံရေသာ ေတာင္ၾကား” ဟုု သခင္မင္းသား အက္ပိုုလီဟန္က ဘုုရားဖူး ခရစ္ယာန္ကိုု နင္သည္ ငါ့ႏိုုင္ငံကလူ ငါ့ကြ်န္ျဖစ္၍ ဘုုရားသခင္၏ ႏိုုင္ငံသိုု႔ ေရႊ႕ေျပာင္းသြားခြင့္မရွိ ဆိုုျပီး အရွက္ခြဲပုုံကိုု တစ္ခန္း ေရးထားပါသည္။ ေထာင္ထဲတြင္ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာေနခဲ့ေသာ ဆရာ ဘန္နီရန္သည္ အရွက္ခြဲခံရျခင္း ဆိုုတာကိုု ေကာင္းေကာင္းသိပါ၏ ။သူ႔ ဒုုတိယမၺိ ေထာင္နန္းစံကာလ ၁၆၇၀တြင္ ဆရာဘန္နီရန္သည္ ဤစာအုုပ္ကုုိ ေရးသားခဲ့သည္ (စာအုုပ္ကိုု ၁၆၇၇ တြင္ ပံုုႏွိပ္) ။ သိုု႔ေသာ္ ဆရာဘန္နီရန္၏ စိတ္ကူးယဥ္ထဲက နာက်င္ခံခက္ေသာ ဤေတာင္ၾကားသည္ သူေနထိုုင္ခဲ့ရာ တစ္ဆယ့္ခုုႏွစ္ရာစုုတြင္ ေစာ္ကားႏွိမ့္ခ်ခံရမႈ အဝဝကိုု ခါးစည္းခံခဲ့ရသည့္ အာဖရိကႏွင့္ ဘယ္လုုိမွ မျပိဳင္ႏိုုင္ပါ။ လူမ်ိဳးႏြယ္ ဆိုုသည္ကိုု စတင္ေမြးဖြားေပးခဲ့သလိုု ကမာၻ႔ ျမိဳ႔ျပယဥ္ေက်းမႈ၏ ေရွးဦးမြန္ဆြ အရပ္လည္းျဖစ္သည့္ အာဖရိကသည္ ဥေရာပသားတိုု႔၏ အေဖ်ာ္ေျဖခံ ကြ်န္တိုုက္ၾကီး တစ္တိုုက္အျဖစ္ ေျပာင္းလဲသြားရျပီး ကြ်န္ေတြကိုု အမဲလိုုက္သလိုု လုုိက္ကာ ကမာၻ႔တစ္ဖက္က ယဥ္ေက်းေသာ တိုုက္သစ္ၾကီး ရွိရာဆီသိုု႔ တိရစာၦန္ေတြပိုု႔သလိုု ပိုု႔ေသာ ကြင္းျပင္ၾကီး ျဖစ္လာခဲ့သည္။

အရွက္ခြဲေစာ္ကား ခဲ့ေသာ လုုပ္ရပ္တိုု႔က ေစာ္ကားခံခဲ့ရေသာ လူ႔ဘဝမ်ားစြာကိုု ဆိုုးက်ိဳးအာနိသင္ မ်ားစြာ ရွိခဲ့သည္ဟုု ဆိုုပါလွ်င္လည္း ဒါဟာ ခ်ဲ႕ကားတာေတာ့ မဟုုတ္ႏိုုင္ပါ။ ကြ်န္ကုုန္ကူးျခင္း ႏွင့္ ကိုုလိုုနီျပဳျခင္း စေသာ သမိုုင္း၏ အမည္းကြက္မ်ားကိုု ခုုခါမွာ အဲဘတ္ တီဗိုုဒါးက ဥကၠဌအျဖစ္ ေဆာင္ရြက္ေသာ အာဖရိက၏ လြတ္လပ္ေသာ ေကာ္မရွင္က “အာဖရိကကိုု စစ္ဆင္ႏြဲျခင္း” ဟုု ျမင္ျပီး ကေန႔တြင္ ၄င္းေကာ္မရွင္က အဓိကတာဝန္အျဖစ္ လုုပ္ငန္းစဥ္ ခ်မွတ္ထားသည္မွာ “အာဖရိကသားတိုု႔၏ သိမ္ငယ္ေနေသာစိတ္ကိုု စစ္ျပဳေအာင္ျမင္ႏိုုင္ေရး” (သူတိုု႔၏ အစီရင္ခံစာ ေခါင္းစဥ္အျဖစ္ ေရြးခဲ့တဲ့နာမည္) ဟူ၍ ျဖစ္ပါသည္^၁။ ႏွစ္ရာစုုမ်ားစြာ ေအာက္က်ိဳ႕သိမ္ငယ္ေအာင္ လုုပ္ခံခဲ့ရေသာ အာဖရိကသားတုုိ႔သည္ သမိုုင္း၏ ေျခရာဆိုုးတိုု႔ကိုု သူတိုု႔၏ ႏွလံုုးသားမွ ေဖ်ာက္ဖ်က္ဖိုု႔ လံုုးပမ္းရပါလိမ့္မည္ ဟုု ဤေကာ္မရွင္က ျငင္းခံုုသည္။ ေျခရာဆိုုးတိုု႔သည္ အာဖရိကသားတိုု႔၏ ေရွးအေဆာက္အဦတိုု႔ကိုု ျဖိဳခ်ခဲ့သလိုု အေဆာက္အဦအသစ္တိုု႔ကိုု တည္ေဆာက္ဖုုိ႔ရန္ အခြင့္အလမ္းတိုု႔ကိုုလည္း သူတိုု႔အား ဆံုုးရူံးေစခဲ့ပါ၏ ။ အဆိုုးဆံုုးမွာ သိမ္ငယ္သြားခဲ့ေသာ ဤလူ႔ေဘာင္သည္ ကိုုယ့္ကိုုကိုုယ္ ယံုုၾကည္မႈ မရွိေတာ့ျခင္း ျဖစ္ပါ၏။ ကိုုယ့္ကိုုကိုုယ္ ယံုုၾကည္မႈရွိျခင္း သည္ တျခားဘာမဆိုုကိုု တိုုးတက္ရယူရန္အတြက္ အေျခခံပါတည္း။

ကိုုလုုိနီသခင္တိုု႔မွ ေဒသခံေက်းေတာ္မ်ိဳးတိုု႔အေပၚ ႏွိမ္ခ်မႈတိုု႔သည္ တျခားေဒသတိုု႔တြင္လည္း ျဖစ္ေပၚခဲ့သည္။ ကေန႔ ျဗိတိန္၏ မွတ္ဥာဏ္တြင္ ျဗိတိသွ်ရာဇာမ်ိဳးတိုု႔ ဆိုုျပီး သူတိုု႔ လုုပ္ခဲ့ေသာ ကိုုလိုုနီအိႏၵိယအေၾကာင္းသည္ ေမွးမိွန္ေမ့ေပ်ာက္လာျပီ  ျဖစ္ေသာ္လည္း အဲသည္တုုန္းက ျဗိတိသွ်သခင္ၾကီးတိုု႔၏ မဖြယ္မရာ ေတြးေခၚျပဳမူပံုုတိုု႔သည္ (ေမာ္ဒန္ အဂၤလန္မွာ ေမႊးၾကိဳင္ေနေသာ ကုုလားဟင္းနံ႔ ႏွင့္ အတူ)  ရံဖန္ရံခါ ျပန္လည္ အမွတ္ရစဖြယ္ ပါတည္း။  ျဗိတိသွ်တိုု႔ အေပၚ ထားရွိသည့္ ေတာင္အာရွသားတုုိ႔၏ နားလည္ရခက္ေသာ သေဘာထားဟူသည္ သူတိုု႔တစ္ဦးခ်င္း စိတ္မေတြ႔ႏိုုင္သည့္ အစိတ္အပိုုင္းတိုု႔ အျပင္ ေယ်ဘုုယ် မႏွစ္ျမိဳ႕ႏိုုင္သည္မွာ အင္ပါယာ စိတ္ထားမွ ေပါက္ေသာ အဂၤလိပ္ေရႊကိုုယ္ေတာ္တိုု႔၏ ေရႊေတြးေရႊက်င့္ေရႊၾကံ ပံုုစံမ်ိဳးကိုု ျဖစ္ပါ၏ ။ အိႏၵိယကိုု ခ်စ္သျဖင့္ ျပဳျပင္ေပးလိုုေသာ အဂၤလန္သား ပညာရွင္တိုု႔ဟူသည္ သမိုုင္းတေလွ်ာက္လံုုး စကတည္းက လူေလ်ာ့သြားသည္ဟူ၍ မရွိပါ။ သိုု႔ေပမင့္ အင္ပါယာအေျခက်သြားျပီ ျဖစ္သည့္ တစ္ဆယ့္ကိုုးရာစုု ေရွ႕ပိုုင္းတြင္ အဲသည္ အိႏၵိယကိုုခ်စ္ေသာ ပညာရွင္ေတြက လုုပ္လာၾကသည္မွာ အဂၤလိပ္ အရာရွိတစ္ဦးသည္ ဒီကုုလားေတြနဲ႔ သူ႔ၾကားမွာ တစ္ခုုခုုေတာ့ျဖင့္ ျခားထားရမည္ ဆိုုေသာ သေဘာထားမ်ိဳး ပါတည္း^၂။ ဤသိုု႔ေသာ သေဘာထားမ်ိဳး၏ အေျခခံ အေၾကာင္းျပခ်က္ကိုု အေကာင္းဆံုုး ေျဖရွင္းျပထားသည္မွာ ဂ်ိမ္းေမး ၏ ေက်ာ္ၾကားေသာ အိႏၵိယသမိုုင္း တြင္ ျဖစ္ပါ၏ ။ ဂ်ိမ္းေမး၏ စာအုုပ္သည္ အိႏၵိယ သမုုဒၵရာ ခရီးကိုု သေဘၤာၾကီးစီးျပီး သြားရေတာ့မည့္ အင္ပါယာေကဒါ ျဗိတိသွ်သားတိုု႔၏ လက္စြဲစာအုုပ္ ျဖစ္ျပီး မရယ္ပါနဲ႔ ၊ စာအုုပ္ပါ စာသားတခ်ိဳ႔ကိုု ျပန္ၾကည့္ၾကရေအာင္ “ငါတို႔၏ အဂၤလိပ္ဘိုုးေအတိုု႔သည္ ရိုုင္းတာေတာ့ ရိုုင္းတာေပါ့ေလ၊ ဒါေပမယ့္ အိႏၵိယကိုုသိမ္းတာ ဒိုု႔ဘုုိးေအၾကီးေတြက ဒါေစတနာထားတာပါ။”  တစ္ဖက္က သည္ကုုလားေတြကိုု ၾကည့္လိုုက္စမ္း “အျပင္မွာေတာ့ ေရႊပိန္းခ် ဟိႏၵဴဘာသာက သူတိုု႔မွာ ေျပာင္ေျပာင္လက္လက္ ၊ အတြင္းစိတ္ကေတာ့ ငလိမ္ငေကာက္ ေနာက္ေခ်းခံေတြ ”^၃။ အိႏၵိယကိုု တစ္ခါမွ မေရာက္ဘူးသည့္ အျပင္ မည္သည့္ အိႏၵိယတိုုင္းရင္း ဘာသာတစ္ခုုကိုုမွ မေလ့လာဘူးဘဲ ေရးထားေသာ ေမး၏ သမိုုင္းစာအုုပ္ကိုု ျဗိတိသွ် အုုပ္ခ်ဳပ္ေရးယႏ ၱရား၏ အဓိကကိုုးကားရာ က်မ္းစာအုုပ္ၾကီး အျဖစ္ အားကိုုးအားထားျပဳခဲ့ေသာ ကိုုလိုုနီသခင္ၾကီး အဂၤလိပ္တိုု႔၏ မိုုက္မဲေပါ့ပ်က္မႈကိုု သိျမင္ႏိုုင္ပါ၏ ။ ေလာ့မက္ကူးလီ က ခ်ီးမြမ္းျပတာကိုု ၾကည့္ပါ “ဂီဘြန္ရဲ႕ လက္ရာျပီးရင္ အဂၤလိပ္ဘာသာရပ္ တစ္ခုုလံုုးမွာ ဂ်ိမ္းေမးရဲ႕ စာအုုပ္ဟာ အၾကီးက်ယ္ဆံုုး သမိုုင္းစာအုုပ္ပါပဲ” ^၄။

အဲသည္ ျဗိတိသွ်နယ္ခ်ဲ႕အရာရွိတိုု႔၏ အိတ္ေဆာင္ သမၺာက်မ္းစာတြင္ ေမးက “ အိႏၵိယ ဟိႏၵဴကုုလားေတြကိုု ယဥ္ေက်းမႈ ျမင့္မားေသာ လူေတြလိုု႔ မွတ္ထင္ၾကေပမယ့္ တကယ္ေတာ့ သူတိုု႔ဟာ ေရွ႕ ဦးဆံုုး ျမိဳ႕ ျပယဥ္ေက်းမႈေတြမွာပဲ ေျခလွမ္းသြက္ခဲ့တာပါ”  ဟုု အေသအခ်ာကိုု ရွင္းျပထားေသးပါသည္^၅။ ေမး၏ အိႏၵိယသားတိုု႔ကိုု သိကၡာခ်သည့္ စာမ်က္ႏွာမ်ားစြာတိုု႔ အနက္မွ တစ္ခုုေသာ သာဓကျဖစ္သည့္ အိႏၵိယ နကၡတၱေဗဒကို သူကေနျပီး သံုုးသပ္ျပပံုုကိုု ကြ်န္ေတာ္ ေဖာ္ျပပါရေစ။ ေအဒီ ၄၇၆တြင္ ေမြးေသာ အရိယာဘဒၵသည္ ကမာၻလည္ပတ္ပံုု ႏွင့္ ကမာၻ႔ဆြဲအားအၾကား ဆက္စပ္ပံုုကိုု မွန္းဆႏိုုင္ခဲ့ျပီး ေနာက္ပိုုင္းတြင္ ဒါကိုု အိႏၵိယ နကၡတၱေဗဒ ပညာရွင္မ်ားျဖစ္သည့္ ဗာရာဟံမိဟိရ ႏွင့္ ျဗဟၼဂုုတၱ တိုု႔က ေျခာက္ရာစုုႏွင့္ ခုုႏွစ္ရာစုုတြင္ ဆက္လက္ေလ့လာ တြက္ခ်က္ခဲ့ပါသည္။ ဤ သုုေတသနေတြ႔ရွိခ်က္တိုု႔သည္ အာရပ္ကမာၻသိုု႔ ကူးလူးေရာက္ရွိလာခဲ့ျပီး အာရပ္ပညာရွင္တိုု႔ အသိုုင္းအဝိုုင္းတြင္ အၾကီးအက်ယ္ ပ်ံ႕ ႏွံ႔ေဆြးေႏြးလာခဲ့ပါ၏ ။ တကယ္ေတာ့ ျဗဟၼဂုုတၱ၏ စာအုုပ္ကုုိ ရွစ္ရာစုုတြင္ အာေရဗ်ဘာသာသိုု႔ ျပန္ဆိုုႏိုုင္ခဲ့ျပီး ဆက္လက္၍ တစ္ဆယ့္တစ္ရာစုုတြင္ အီရန္ သခ်ၤာပညာရွင္ အယ္ဗာယူနီ က ေရွ႕ဘက္ရာစုု၏ ျပန္ဆိုုမႈအမွားမ်ားကိုု ျပင္ဆင္၍ ထပ္မံျပန္ဆိုုခဲ့သည္။

            တစ္ဆယ့္ရွစ္ရာစုုေႏွာင္းပိုုင္းတြင္ ကာလကတၱားက အေရွ႕အိႏၵိယ ကုုမၺဏီတြင္ တာဝန္ထမ္းေဆာင္ေနေသာ ဝီလ်ံ ဂ်ံဳး သည္ ဤသကၠတက်မ္းမ်ားကိုု သတိထားမိလာခဲ့ျပီး အိႏၵိယသားတိုု႔၏ နကၡတၱပညာရပ္အေပၚ ပါဝင္ျဖည့္ဆည္းေပးႏိုုင္ခဲ့မႈတိုု႔ကိုု ႏွစ္လိုုခ်ီးမြမ္းခဲ့သည္ ^၆။ ဒါကိုု ေမးက “ဂ်ဳံးသည္ အလိုု႔ ကုုလားေတြ လိမ္တာခံရတာပဲ” ဟုု မွတ္ခ်က္ေပးပါ၏ ^၇။ ဂ်ံဳးကိုု သည္ သကၠတက်မ္းစာေတြကိုု အေၾကာင္းၾကားတဲ့ ကုုလားငနဲေတြက ဝိုုင္းလိမ္ၾကတာပါဟုု မဟုုတ္တမ္းတရား စြပ္စြဲျပီး “ဆာ ဝီလ်ံ ဂ်ံဳး ရဲ႕  ကုုလားဂုုရုုေတြဟာ ဥေရာပေတြးေခၚပညာရွင္ေတြက ေျပာတဲ့ စၾကာဝဌာရဲ႕  အေၾကာင္းနဲ႔ ရင္းႏွီးျပီးသား ျဖစ္မွာပါပဲ ။ ဒါကိုု သူတိုု႔က ဂ်ံဳးကိုု စၾကာဝဌာ ရဲ႕ အေၾကာင္းဟာ သူတိုု႔က်မ္းစာေတြမွာ ပါတယ္ဆိုုျပီး ဂ်ံဳးကုုိ အယံုုသြင္းလိုုက္တာပါပဲ” ဟုု ေဖာ္ျပခဲ့ပါ၏ ^၈ ။ ဤသိုု႔အားျဖင့္ ေမး၏ ကုုလားဆိုုရင္ ငလိမ္ငေကာက္ ေနာက္ေခ်းခံပဲ ဟူေသာ ယံုုၾကည္မႈသည္ အိႏၵိယသမိုုင္း တစ္ခုုလံုုးကိုု သိုု႔ႏွင္ႏွင္ ခ်ည္းကပ္ ရွင္းလင္းခဲ့ပါေလ၏။

            အိႏၵိယသားတုုိ႔၏ ျမိဳ႕ ျပယဥ္ေက်းမႈႏွင့္ သိပၺံပညာထြန္းကားျခင္းတုုိ႔ကိုု အဖက္ဖက္မွ ေဒါင့္ေစ့ေအာင္ တိုုက္ခိုုက္ျပီးေနာက္တြင္ ေမးက နိဂံုုးကမၺတ္ မွတ္ခ်က္ျပဳခဲ့သည္မွာ အိႏၵိယယဥ္ေက်းမႈသည္ သူသိတဲ့ “တျခားနိမ့္က်ေသာ ယဥ္ေက်းမႈေတြ ျဖစ္တဲ့ တရုုတ္၊ ပါရွား၊ အာရပ္” တိုု႔ႏွင့္ တန္းတူပါပဲ။ ဒါ့ထက္ေတာင္ နိမ့္က်ႏိုုင္တာဟာ ေအာက္ႏိုုင္ငံေတြျဖစ္တဲ့ “ဂ်ပန္၊ ကိုုခ်င္တရုုတ္၊ ထိုုင္း၊ ဗမာ၊ မေလး၊ တိဗက္” တိုု႔နဲ႔ေတာင္ ကြာမယ္ မထင္ပါဘူး^၉။ သိုု႔ေၾကာင့္မိုု႔လိုု႔လည္း ထိုုေအာက္ႏိုုင္ငံတိုု႔သည္ ကိုုလိုုနီအေနာက္ကိုု မႏွစ္ျမိဳ႕မႈတိုု႔ ျဖစ္ေပၚလာခဲ့သည္ဆုုိပါလွ်င္ (အမ်ိဳး ဘာသာ သာသနာ ဆိုုျပီး သူတိုု႔ကိုုယ္သူတိုု႔ မာန္တင္းလာခဲ့မည္ ဆိုုပါလွ်င္လည္း ) ဒါဟာ သူတိုု႔ဘာသာသူတိုု႔ အႏွစ္လကၡဏာကိုု ရူူးမိုုက္စြာ စြဲလမ္းရာက ျဖစ္ေပၚလာတဲ့ သမိုုင္းဆုုိျပီးေတာ့လည္း ေျပာလိုု႔ မရပါ။

ဆက္စပ္သံုုးသပ္ခ်က္ ။ ။ ျပီးခဲ့တဲ့ႏွစ္ ဆယ္လပိုုင္းက ကြ်န္ေတာ့္မိတ္ေဆြ ပေရာ္ဖက္ဆာ ရာ့ သည္ ကြ်န္ေတာ့္အား ကာနက္ဂီေကာင္စီကေနျပီး ဖိတ္ေခၚသည့္ “အေမရိကန္ ႏွင့္ အာရွႏိုုင္ငံတိုု႔၏ ဆက္ဆံေရးဆိုုင္ရာ က်င့္ဝတ္နီတိမ်ား” ဆိုုင္ရာ စာတမ္းျပိဳင္ပြဲတြင္ အေမရိကန္ ႏွင့္ ဆက္ဆံေရး တဟုုန္ထိုုး ျပန္ပြင့္ေကာင္းမြန္လာသည့္ ျမန္မာျပည္ အတြက္ တစ္ခုုခုုေရးျပီး ဝင္ျပိဳင္ရန္ တိုုက္တြန္းခဲ့ပါသည္။ ကြ်န္ေတာ့္မွာ ထိုုစဥ္က အလုုပ္ကိစၥႏွင့္ ႏိုုင္ငံတကာခရီးေတြ တန္းစီျပီး ရွိေနသည့္အတြက္ အခိ်န္ရမည္ဟုု မထင္ခဲ့။ သိုု႔ေသာ္ ရာ့အား စိတ္ေက်နပ္ေစရန္ ျမန္မာျပည္ ဆက္ျဖစ္မည့္ အေျခအေနႏွင့္ စပ္၍ ကြ်န္ေတာ္တြက္ခ်က္ထားသည့္ အေတြးအေခၚတစ္ခုုကိုု ေဖာ္ျပေသာ စာတိုုေလးတစ္ခုုကိုု ဤသိုု႔ ျပန္ေရးခဲ့သည္။

 

ရာ့ေရ ၊

            စိတ္ဝင္စားစရာေကာင္းတဲ့ စာတမ္းျပိဳင္ပြဲအေၾကာင္း ေပးပိုု႔လာတဲ့အတြက္ ေက်းဇူးပါ။ အင္း၊ ခုုခါမွာ အေမရိကန္ နဲ႔ ျမန္မာ ဆက္ဆံေရး ပူေႏြးလာတာဟာ ၾကည့္ရင္ေတာ့ ေကာင္းသလိုုလိုုနဲ႔ ေၾကကြဲဖြယ္ အျဖစ္အပ်က္မ်ားစြာဟာ မယံုုႏိုုင္ေလာက္ေအာင္ကိုု ျဖစ္ေပၚလာႏိုုင္ပါတယ္။ ခုုေနခါေတာင္မွ ျမန္မာျပည္မွာ ျဖစ္ေပၚေနတဲ့ အၾကမ္းဖက္မႈေတြဟာ (ထိုုစဥ္က ရခိုုင္တစ္ဝိုုက္မွာသာ) ဗမာ အသိုုင္းအဝိုုင္းေတြမွာ သူတိုု႔ကိုုယ္သူတိုု႔ “အေမရိကန္နဲ႔ ခုုအခါ ငါတိုု႔ မိတ္ေဆြျဖစ္ျပီ။ မဟာ အင္အားၾကီး ႏိုုင္ငံျဖစ္တဲ့ အေမရိကန္ဟာ မူဆလင္ေတြကိုု မုုန္းတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ငါတိုု႔ဟာ မူဆလင္ေတြကိုု ႏွိပ္ကြပ္ဖိုု႔ တရားဝင္ လုုပ္ႏိုုင္တယ္” ဆိုုျပီး သူတိုု႔ကိုုယ္သူတိုု႔ အတန္းအခြင့္ တစ္ခုုကိုု တိုုးတက္သြာျပီ ဆိုုတဲ့ အထင္အျမင္မ်ိဳး ေပၚေပါက္လာတာနဲ႔ ဆက္စပ္ေနပါတယ္။ စိတ္ပညာရပ္အားျဖင့္ သည္ ဆက္စပ္မႈဟာ အင္မတန္မ်က္ျမင္သက္ေသ ျဖစ္ေပမယ့္ လူေတြနားလည္ဖိုု႔က်ေတာ့ ေတာ္ေတာ္ ၾကိဳးစားရွင္းျပရပါလိမ့္မယ္။ အဓိက သူတိုု႔ သိမိနားလည္ေအာင္ လုုပ္ရမွာက “ဆိုုဖစ္ဝါဒ” ပါပဲ။ အဲဒါဘာလဲဆိုုေတာ့ “အမွန္တရားသည္ အားၾကီးသူ၏ ရူျမင္ဆံုုးျဖတ္ခ်က္ေပၚမွာသာ မူတည္၏” ဆုုိတဲ့ အေတြးအေခၚပါပဲ။

(ဆိုုဖစ္ဝါဒ အေၾကာင္းကိုု ကြ်န္ေတာ္၏ အၾကြင္းမဲ့ လြတ္လပ္ေသာ အေျခခံ ဥပေဒ မွ စာၾကြင္းစာခ်ဲ႕  အမွတ္(ဆ) တြင္လည္း ရူပါ )

သိပ္မၾကာပါ။ ကြ်န္ေတာ္၏ အီးေမးလ္ထဲတြင္ ေအာက္ပါ ေဆာင္းပါး လင့္ခ္တစ္ခုကိုု တစ္စံုုတစ္ဦးက ေပးပိုု႔သည္ကိုု လက္ခံရရွိခဲ့ပါသည္။

http://www.atimes.com/atimes/Southeast_Asia/EJ21Ae01.html

ေဆာင္းပါးသည္ ကြ်န္ေတာ့္အား ေခါင္းနပန္းၾကီးသြားေစခဲ့သည္က အမွန္ပါ။ ဤေဆာင္းပါးကိုု စိန္ အိုု႔ဇတတ္က အာရွတိုုင္းတြင္ ၂၀၀၃ ေအာက္တိုုဘာမွာ ေရးသားထားတာျဖစ္ျပီး ထိုုစဥ္ကာလပိုုင္းက ဝီရသူ၏ ေျပာဆိုုပံုုေတြထဲက အရူးမိုုက္ဆံုုး ေျပာဆိုုမႈ တခ်ိဳ႔ကိုုလည္း ထုုတ္ႏုုတ္ျပထားရာ ကြ်န္ေတာ္တြက္ခ်က္ထားေသာ ဆုုိဖစ္ဝါဒႏွင့္ တစ္ထပ္တည္း ျဖစ္ေနေသာေၾကာင့္ ပါတည္း။

 “သည္ ပါကစၥတန္ေကာင္ေတြဟာ အဆိုုးဆံုုးေကာင္ေတြ။ ျမန္မာေတြ မြဲေအာင္ သည္ေကာင္ေတြ လုုပ္ေနတာ။ အေမရိကန္က ငါတိုု႔ကုုိ ဒဏ္ခတ္အေရးယူထားတာဟာ အယ္ကိုုင္းဒါးေတြကိုု ေဆာ္ခ်င္လိုု႔ ။ အယ္ကိုုင္းဒါးေတြ သည္မွာ ဝင္ေနၾကတယ္ေလ။ သည္ေကာင္ေတြအတြက္ ငါတိုု႔ ေပးဆပ္ေနၾကရတာ။ ဗုုဒၶဘာသာေတြဟာ အယ္ကိုုင္းဒါးေတြနဲ႔ စပ္ေနလိုု႔ ေရာျပီး အေမရိကန္ ဒဏ္ခတ္တာကိုု ခံရတာ”

         အဲသည္ ေဆာင္းပါးရဲ႕ ေရွ႕ဆံုုးမွာ မေန႔တစ္ေန႔ကပင္ မဟန္နဘိက သူမ၏ ေဆာင္းပါး ေနာက္ဆံုုးပိုုဒ္တြင္ ဝီရသူ၏ နာဇီဝါဒ ရင္းျမစ္ အေတြးအေခၚ  moral relativism (အမွန္တရားဆိုုတာ ၾကည့္သူရဲ႕  ရူေဒါင့္ေပၚမွာပဲ မူတည္၏) ကိုု ေကာက္ႏုုတ္ျပသေသာ ေျပာဆိုုမႈႏွင့္ တစ္ထပ္တည္းနီးပါးကိုု ေဖာ္ျပသထားပါေသးသည္။

            “ ငါတိုု႔တေတြဟာ ဗုုဒၶဘာသာေတြမိုု႔ ျငိမ္းခ်မ္းေရးကိုု လုုိလားပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ငါတိုု႔ဟာ ငါတိုု႔ အသိုုင္းအဝိုုင္းကိုု ကာကြယ္ဖိုု႔ေတာ့ လုုပ္ရလိမ့္မယ္” ။

သည္ စကားကေတာ့ ဟုုတ္သလိုုလိုု ထင္ရပါ၏ ။ ဒါေပမယ့္ ေနာင္ဆယ္ႏွစ္အၾကာ မဟန္နဘိ နဲ႔ အင္တာဗ်ဳးေသာ အခ်ိန္တြင္ ကိုုယ္ေတာ္သည္ ၄င္း၏ နာဇီဝါဒကိုု လံုုးဝဝန္ခံလိုုက္ေသာ အလြန္ကိုု ဆိုုးဝါးေသာ စကားတစ္လံုုးကိုု ထပ္ျဖည့္လိုုက္ပါ၏  ။

“ဗုုဒၶတရားအရ ငါတိုု႔ဟာ ရန္ေစာင္လုုိ႔ မရပါဘူး” ကေလးတေယာက္ကိုု သူ လက္ခ်ာေပးေနရသည့္ႏွယ္မ်ဳိး သူက ေျပာပါသည္ (ကၽြန္မသည္ ဗုုဒၶက်မ္းဂန္ပါ သေဘာေတြကိုု ေလ့လာထားပါတယ္။ ကေလးလိုု ညာလိုု႔ရတယ္လိုု႔ သူထင္ေနပံုု ရပါ၏ )။ “ဒါေပမယ့္ ဒိုု႔ဟာ ဒိုု႔အသိုုင္းအဝိုုင္းကိုု ကာကြယ္ဖိုု႔ ဘာမဆိုု  လုုပ္ပိုုင္ခြင့္ ရွိတယ္”

(တိုုင္း သတင္းေထာက္ မဟန္နဘိဟာ ဗုုဒၶဘာသာကိုု ေစာ္ကားတာ လံုုးဝ မဟုုတ္ေၾကာင္း၊ ဗုုဒၶဘာသာ အမည္ခံျပီး အၾကမ္းဖက္မႈကိုု စက္ဆုုပ္ဖြယ္ရာအျဖစ္ ရိုုးရုုိးေလး ရူတ္ခ်ထားတာ ျဖစ္ေၾကာင္းကုုိ ဗမာျပည္အတြက္ ရွာရီရာ လက္ေဆာင္ယူလာတဲ့ ၉၆၉ (အပိုင္း ၆) တြင္ ျပန္ရူပါရန္)

            ထိုုေဆာင္းပါး တစ္ခုုတည္းမွာပင္ ၂၀၀၁ ခုုႏွစ္မွာတုုန္းက ၾကံ႔ခိုုင္ဖြံ႔ျဖိဳးေရး အဖြဲ႔သည္ မူဆလင္ မုုန္းတီးေရး ဝါဒျဖန္႔ စာအုုပ္ အမ်ိဳးေပ်ာက္မွာ စိုုးေၾကာက္စရာ ကိုု တမင္ လိုုက္လံျဖန္႔ေဝခဲ့သည္ကိုု ေဖာ္ျပထားပါေသးသည္။ ကေန႔သည္ဘက္ေခတ္တြင္ သတင္းေထာက္ Emauel Stoakes မွ မၾကာေသးမီက သတင္းေပးပိုု႔ခဲ့သည့္ ၉၆၉ လႈပ္ရွားမႈတိုု႔သည္ စြမ္းအားရွင္အဖြဲ႔တိုု႔ႏွင့္ ပတ္သက္ေနေၾကာင္း ေဖာ္ျပထားသည္ကိုုလည္း ေအာက္ပါလင့္ခ္တြင္ ေလ့လာၾကည့္ပါရန္။

http://www.dvb.no/analysis/what-lies-beneath-the-rash-of-anti-muslim-violence-in-burma/28903

            ဟုုတ္ကဲ့။ သိုု႔ဆိုုလွ်င္ ၉၆၉  ၏ အုုတ္ျမစ္ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ရုုပ္လံုုးေပၚေလာက္ပါျပီ။ သိုု႔ေပမင့္ သည္ေနရာမွာ ကြ်န္ေတာ္ အဓိက အေလးေပး ေျပာလိုုသည္မွာ ႏိုုင္ငံေရး လုုပ္ၾကံမႈေတြ ဆိုုတာထက္ “ပါကစၥတန္ေကာင္ေတြေၾကာင့္ အေမရိကန္ ဒဏ္ခတ္တာကိုု ငါတုုိ႔ ဗမာေတြေရာျပီး ခံရတာ” ဆိုုေသာ ဝီရသူ၏ ဆုုိဖစ္ဝါဒ (ဝါ) “အားၾကီးသူက လုုပ္တာသည္ အမွန္” ဟုု ယူဆတာကိုု ျဖစ္ပါ၏။  ေတြးေခၚစူးစမ္းတတ္ေသာ အေတြ႔အၾကံဳမရွိသလိုု မႏိုုးၾကား မလိမၼာသည့္ ဝီရသူ၏ အာရံုုတြင္ ထင္ေပၚေနသည့္ ဓနခြန္အား ၾကီးမား ၾကြယ္ဝသည့္ အေမရိကန္က လုုပ္တာဟာ အမွန္၊ အေမရိကန္ရန္သူဟာ ဒိုု႔ရန္သူ ဆိုုျပီး အမွန္တရားကိုု ပိုုင္းျဖတ္ျပေနေသာ ပ်က္ျပားသေလာက္ အႏ ၱရယ္ ၾကီးမားသည့္ အယူအဆကိုု ပါတည္း။ အမ်ိဳး ၊ ဘာသာ၊ သာသနာ ဆိုုျပီး ျမန္မာေတြေရွ႕မွာ ကယ္တင္ရွင္ ဘုုရားေလာင္းကိုုယ္ေတာ္ျမတ္ၾကီး လာလုုပ္ျပေနသေလာက္ လူၾကီးလူေကာင္း အေမရိကန္တိုု႔ ေက်နပ္ဖိုု႔ တပည့္ လူစြမ္းေကာင္းၾကီး လုုပ္ျပခ်င္၊ အျမီးႏွံ႔ျပခ်င္သည့္ ေအာက္တန္းစိတ္ကို ပါတည္း။

            ဤစာအုုပ္၏ ေနရာမ်ားစြာတြင္ မူရင္းစာေရးဆရာသည္ တကယ္ကေတာ့ သူ႔ထမင္းရွင္ ျဖစ္သည့္ အေမရိကန္ ႏွင့္ အေနာက္တိုု႔၏ ေအာက္တန္းက် ယုုတ္ညံံ့မႈ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကိုု ေဖာ္ျပထားတာကိုု ေတြ႔ရွိရပါလိမ့္မည္။ သိုု႔ေသာ္ ဤသိုု႔ ေဖာ္ျပထားသည္မွာ ထိုုႏိုုင္ငံၾကီးတိုု႔ကိုု ေသးသိမ္ေစလိုုသည့္ ေစတနာသည္ အရင္းမခံပါ။ အဓိကေစတနာမွာ အေမရိကန္တိုု႔ အဂၤလိပ္တိုု႔လိုု လူယဥ္ေက်းေတြက လုုပ္တာဟာ အမွန္ဟုု ပိုုက္ဆံေပါတာကိုု ၾကည့္ျပီး အထင္ၾကီးတတ္သည့္ ဆင္းရဲေသာ ကြ်န္ေတာ္တိုု႔ တေတြမွာ ျဖစ္ေပၚတတ္ေသာ ဆိုုဖစ္ဝါဒကိုု အသည္းအသန္  ေခ်ဖ်က္ေနရျခင္းသာ ျဖစ္ပါသည္။ ဤသိုု႔ အသည္းအသန္ လုုပ္ရမည္လည္း အမွန္ ျဖစ္ပါ၏ ။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုုေသာ္ ဆိုုဖစ္ဝါဒသည္ ေအာ့နလံုုးနာဖြယ္ နာဇီလုုပ္ရပ္တိုု႔ အတံုုးအရုုံး ေပၚေပါက္လာတာကိုုပင္ အမွန္တရားဟုု ေထာက္ပင့္ေပးေသာ အေျခခံ အက်ဆံုုး အႏုုမာနစိတ္အခံ ျဖစ္ျပီး အဲသည္ဝါဒသည္ လစ္ဘရယ္ဝါဒ၏  သမုုိင္းစဥ္လာ အဓိက မဟာရန္သူေတာ္ၾကီးလည္း ျဖစ္ပါသတည္း။ ထိုုအႏုုမာန စိတ္အခံ ဆိုုသည့္ ပရိယာယ္ကိုုလည္း ဗုုဒၶအဆံုုးအမ နိပါတၱသုုတၱန္မ်ားကိုု ကိုုးကားအသံုုးျပဳ၍ (ဗုုဒၶက်မ္းဂန္တိုု႔သည္ ဆုုိဖစ္ဝါဒကိုု အတိအလင္း ပယ္ခ်ထားျပီး ျဖစ္ေၾကာင္း) ေနာင္တြင္ အလွ်င္းသင့္သလိုု ဆက္လက္ ဖြင့္ဆိုုျပသြားပါမည္။