ဗမာျပည္အတြက္ ရွာရီရာ လက္ေဆာင္ယူလာတဲ့ ၉၆၉ (အပိုင္း ၁၁)

ဖက္ဆစ္စနစ္အေၾကာင္းကိုု အေသအခ်ာ သုုေတသနျပဳ ေလ့လာခဲ့သူ အက္တြန္က ေျပာခဲ့သည္မွာ ဖက္ဆစ္စနစ္၏ အေျခခံျဖစ္ေသာ “ႏိုုင္ငံေတာ္တည္းဟူေသာ ဝိဥာဥ္” သည္ ဘာနဲ႔ ဆင္တူယိုုးမွား သလဲဆိုု အေရွ႕တိုုုုင္း တရုုတ္ျပည္မွာ ဘိုုးဘြားဝိဥာဥ္ေတြကိုု ကန္ေတာ့ကိုုးကြယ္တဲ့ အစဥ္အလာမ်ိဳး နဲ႔ သြားလိုု႔ တူသည္ ဟူသတတ္။ ခုုစာရူသူ ဖတ္ရူေနေသာ ဘာသာရပ္ပိုုင္းဆိုုင္ရာ၏ ကမာၻ႔ထိပ္တန္း ပညာရွင္ ကားေပါ့ပါးမွ သံုုးသပ္ျပသည္မွာ ဖက္ဆစ္စနစ္ဟူသည္ “လူ႔သမိုုင္းဟူသည္ အတိအက် ဦးတည္ရာ အဓိပၺာယ္ျပည့္ဝစြာျဖင့္ ေရႊ႕လ်ားေနေသာ ဝိညဥ္ၾကီး” ရွိသည္ ဟုု ယူဆေသာ သမိုုင္းအႏွစ္စဥ္လာ ဝါဒ (Historicism) ၏ ေအာက္တြင္ပင္ ျဖစ္ပါ၏ ။ ပညာရွင္ႏွစ္ဦးတိုု႔ ေျပာခဲ့တာကိုု အႏွစ္ခ်ဳပ္ျပမည္ ဆုုိပါလွ်င္ “ သီးသန္႔ အသိုုင္းအဝိုု္င္း တစ္ခုုတြင္ အသိုုင္းအဝိုုင္း၏ အႏွစ္ဝိဥာဥ္ဟူသည္ ရွိ၏။ ယင္းဝိဥာဥ္ၾကီးသည္ အသိုုင္းအဝိုုင္းဝင္ မည္သူမဆိုု၏ ကိုုးကြယ္ရာ အထြတ္ျဖစ္ျပီး ယင္းဝိဥာဥ္ၾကီး သန္႔စင္ေသခ်ာ အႏွစ္သာရျပည့္စြာ ဆက္လက္ေရႊ႕လ်ားဖိုု႔ရန္ အတြက္ အသိုုင္းအဝိုုင္းဝင္ ပုုဂၢိဳလ္တိုု႔မွ စေတးအနစ္နာခံ ထမ္းေဆာင္ျခင္းသည္ လူ႔ဘဝ၏ အႏွစ္သာရ အဓိပၺာယ္ (ဝါ) လူသား၏ တရားမွ်တမႈ (ဝါ) လူသား မည္သူမဆိုုက က်င့္သံုုးရမည့္ အျမတ္ဆံုုး ကရုုဏာ ႏွင့္ ပညာ ေပတည္း” ဟူသည္မွာ လြန္ခဲ့ေသာ ရာစုုႏွစ္တြင္ ကမာၻၾကီးကိုု အၾကီးက်ယ္ဆံုုး ျခိမ္းေျခာက္ခဲ့သည့္ ဖက္ဆစ္ဝါဒ၏ အေျခခံ သေဘာတရားတိုု႔ ေပတည္း။ ဟုုတ္ေပသပ၊ ကြ်န္ေတာ္တိုု႔ ဗမာေတြ အမွတ္မထားမိေပမယ္လိုု႔ ျမန္မာ ေဝါဟာရေတြမွာ ထဲထဲဝင္ဝင္ စြဲဝင္ေနျပီ ျဖစ္တဲ့ ‘အမ်ိဳးသားေရး စိတ္ဓာတ္’ ‘သမိုုင္းေပးတာဝန္’ စသည္တိုု႔သည္ ဖက္ဆစ္ဝါဒကိုု တေရြးမေလွ်ာ့ ျပသေနတဲ့ စကားလံုုးေတြ ျဖစ္ပါ၏။

အက္တြန္ေရာ ေပါ့ပါးကပါ ဖက္ဆစ္စနစ္ကိုု ေျပာင္ေျမာက္စြာ ဥပမာေပးသည္မွာ ယင္းသည္ Organic State (ႏိုုင္ငံေတာ္ဟူသည္ ေျခလက္အဂၤ ါတိုု႔ျဖင့္ ဖြဲ႔စည္းထားသည္ဟုု ျမင္ေသာ) ဝါဒေပတည္း။ ဆိုုလိုုသည္မွာ လူတစ္ဦးခ်င္းသည္ ႏိုုင္ငံေတာ္၏ အဝိဥာဏိက အသက္မရွိေသာ တန္ဖိုုးနိမ့္က်သည့္ ေျခလက္အဂၤါ တိုု႔သာျဖစ္ျပီး စုုေပါင္းထားေသာ ႏိုုင္ငံေတာ္သာလွ်င္ ဝိဥာဏိက အသက္ဝိဥာဥ္ ရွိ၍ အထြတ္အျမတ္ တရားျဖစ္သည္ဟုု ျမင္ေသာ ဝါဒ ျဖစ္ေပသတည္း။ တကယ္ေတာ့လည္း အေရွ႕တိုုင္း ဟိႏၵဴ ျဗဟၼဏ ဝါဒ၏ ျဗဟၼာၾကီး၏ ကိုုယ္လက္အဂၤါေနရာတိုု႔မွ အမ်ိဳးေလးပါးတိုု႔ ေပါက္ပြားလာသည္ ဆိုုတာမ်ိဳးႏွင့္လည္း ဆင္ပါ၏ (အေနာက္တိုုင္း ဖက္ဆစ္စနစ္ (ဝါ) နည္းစနစ္အားျဖင့္ သမိုုင္းစဥ္လာ ျဖဳသန္႔စင္ ဝါဒစြဲသည္ ဟိႏၵဴျဗဟၼဏ ဝါဒကိုု အေမြခံခဲ့ေၾကာင္း သည္ဆက္စပ္မႈကိုု  ေနာက္ပိုုင္းေဆာင္းပါး တစ္ေနရာတြင္ ကြ်န္ေတာ္ အက်ယ္တဝင့္ ရွင္းျပပါအံ့) ။ ဤတြင္ ဖက္ဆစ္စနစ္က သြတ္သြင္းလိုုက္သည္မွာ အထြတ္အျမတ္တရား ျဖစ္ေသာ “အစုုအေပါင္း ဝိဥာဥ္ေတာ္ၾကီး” အတြက္ ကိုု္ယ္လက္အဂၤ ါတိုု႔သည္ ရုုန္းကန္ လႈပ္ရွား စေတးရမည္ ဆိုုသည္ကိုု ေပတည္း။ မူဆိုုလီနီက လုုပ္ေဆာင္ခဲ့သည္မွာ ကေလးသူငယ္ ဘဝ ကတည္းက သည္ အစုုအေပါင္း ဝိဥာဥ္ေတာ္ၾကီး အတြက္  စေတးရဲသည့္ စိတ္ကိုု သြန္သင္ဆံုုးမေပးရမည္ ၊ ခုုလူၾကီး ျဖစ္ေနေသာ သူတိုု႔ကိုုလည္း “အစုုအေပါင္း ဝိဥာဥ္ေတာ္ၾကီး” ၏ ရူေဒါင့္အျမင္တိုု႔ႏွင့္သာ ၾကည့္ျမင္လာတတ္ေစရန္ ၊ မိမိ၏ ကိုုယ္က်ိဳးအတၱကိုု စြန္႔ပယ္၍ အစုုအေပါင္းေတာ္ၾကီး အတြက္ စေတးအနစ္နာခံ လုုပ္ေဆာင္ေစရန္ အဆက္မျပတ္ လႈံ႔ေဆာ္အားေပးရမည္ ဟူ၏ ။ ဂ်ာမဏီက ဟစ္တလာ၏ နာဇီလူငယ္ ဌာနခ်ဳပ္၏ အဝင္ေပါက္တြင္ ေရးထြင္းထားသည္မွာ “ငါတိုု႔သည္ ဂ်ာမဏီ ႏိုုင္ငံေတာ္အတြက္ ေသဖိုု႔ရန္ ေမြးဖြားလာၾကကုုန္သည္”  ဟူသတည္း။

တကယ္ေတာ့ စေတးမႈကိုု အထြတ္အျမတ္ က်င့္စဥ္အျဖစ္ ဖက္ဆစ္ဝါဒ ႏိုုင္ငံတိုု႔သည္ က်င့္သံုုးခဲ့သည္မွာ မဆန္းပါ။ စင္စစ္ အထြတ္အျမတ္ အသုုိင္းအဝိုုင္းဝိဥာဥ္ေတာ္ၾကီး (ဝါ) အမ်ိဳးသားေရး စိတ္ဓာတ္ ဟူသည္မွာ “လူစုုလူေဝးသာ ပဓာန” (collectivism) သေဘာတရား ျဖစ္ျပီး ၄င္း အမ်ိဳးသားေရး စိတ္ဓာတ္ ‘ဝိဥာဥ္’ (ဝါ) ‘အႏွစ္လကၡဏာ’ ဆိုုတာကိုု ႏိုုင္ငံေတာ္မူဝါဒ အျဖစ္က်င့္သံုုးလိုုေသာ ဖက္ဆစ္တိုု႔သည္ မ်ားေျမာင္လွေသာ လူတစ္ဦးခ်င္း၏ ကြဲျပားထင္ျမင္ေသာ အေတြးအေခၚ ေပါင္းစံုုႏွင့္ မတူျခားနားေသာ ရသရည္ရြယ္ခ်က္ မ်ိဳးစံုု (individualism) ကိုု ေဖ်ာက္ဖ်က္ရမည္ ျဖစ္ပါ၏ ။ သည္လိုု အေျမာင္အျမား ကြဲျပားျခားနားေသာ အေတြးအေခၚ ရည္ရြယ္ခ်က္ မ်ိဳးစံုုကိုု သိမ္းၾကံဳးျပီး ေဖ်ာက္ဖ်က္ပစ္ဖိုု႔အတြက္ဆိုု ထိုုသူတိုု႔ကိုု “ႏိုုင္ငံေတာ္ (သိုု႔မဟုုတ္) အမ်ိဳးသားေရး (ဝါ) အထြတ္အျမတ္ သန္႔စင္ဝိဥာဥ္ေတာ္ၾကီး တည္တံ့ေရႊ႕လ်ားေရး အတြက္ စေတးျခင္းသာ လူ႔ဘဝ၏ ရည္ရြယ္ခ်က္ (ဝါ) တရားမွ်တမႈ” ဟူျပီး သြန္သင္ရုုိက္သြင္းတာေလာက္ ထိေရာက္ျမန္ဆန္မႈ ေကာင္းတာ မရွိေလာက္ပါ။

သပၺဳရိသႏြယ္ဝင္ သူေတာ္ေကာင္းတိုု႔၊ ငါတိုု႔ သတိခ်ပ္ခ်ပ္ ထားၾကပါစိုု႔။ ဖက္ဆစ္ဝါဒကိုု အတိအလင္းျပသေနေသာ ၉၆၉ ၏ စေတးေဆာင္ပုုဒ္ သည္ ဝီရသူ၏ ကိုုယ္ပိုုင္ဥာဏ္သက္သက္ျဖင့္ ေရးသည္ဟုု ယံုုၾကည္ရန္ ခက္ပါ၏ ။ သည္ စေတးေဆာင္ပုုဒ္ကိုု ျမန္မာျပည္ ေနရာတိုုင္းတြင္ လိုုက္လံျဖန္႔ေဝေနေသာ ၉၆၉ ၏ အျပဳအမူသည္တိုု႔သည္လည္း ငါတိုု႔အား သံသယၾကီးမားစြာ ျဖစ္ရပါသည္။ အဘယ္ေၾကာင့္နည္းဟူမူ မူဆိုုလီနီ ႏွင့္ ဟစ္တလာတိုု႔က ဖက္ဆစ္ဝါဒကိုု ျပည္သူလူထုု၏ ေခါင္းမွာ သံမႈိရိုုက္သလိုု စြဲေစရန္ လုုပ္ၾကံသတင္းျဖန္႔ခဲ့မႈ (propaganda) တိုု႔တြင္ “ ငါတိုု႔သည္ ႏိုုင္ငံေတာ္အတြက္ မိမိကိုုယ္ကိုု စေတးပါအံ့” ဆိုုတာသည္ အဓိက စာသား ႏွင့္ အမွန္တကယ္ ရည္ရြယ္ခ်က္လမ္းေၾကာင္းလည္း ျဖစ္ခဲ့ေသာေၾကာင့္ပါတည္း။ တကယ္ျမင္တတ္ပါလွ်င္လည္း ေရွ႕ပိုုင္း ၉၆၉  လႈပ္ရွားမႈ ၊ ခုုအခါမွာ ပံုုေျပာင္းလာေသာ မ်ိဳးေစာင့္ ဥပေဒ လႈပ္ရွားမႈတိုု႔ဟူသည္မွာလည္း “အစုုအေပါင္းကိုု ကိုုးကြယ္ေသာ ဖက္ဆစ္စနစ္” ငါတိုု႔ ျပည္သူလူထုုတြင္ ေပါက္ပြားလာေစရန္ စနစ္တက် ၾကံစည္စုုရုုံးထားေသာ လုုပ္ၾကံသတင္းျဖန္႔ လႈပ္ရွားမႈလုုပ္ရပ္ ဟူ၍ ၾကည့္ျမင္တတ္ေသာသူ တစ္ဦးသည္ ေကာင္းစြာ နားလည္ႏိုုင္ပါေပသည္။ သည္ေနရာတြင္ ငါတိုု႔အား မ်ားစြာ စိုုးရိမ္မိသည္မွာ ဂ်ာမနီမွ ျပည္သူထက္ဝက္ႏွင့္ အီတလီမွ ျပည္သူလူထုု ရာႏူန္းျပည့္သည္ လုုပ္ၾကံသတင္းျဖန္႔မႈတိုု႔မွ လႊင့္ေသာ ဖက္ဆစ္မိႈင္းတိုု႔ မိခဲ့သလိုု ငါတိုု႔ ျမန္မာျပည္သူလူထုု၏ ဂရုုထားေလာက္ေအာင္ ၾကီးမားႏိုုင္ေသာ အစိတ္အပိုုင္းသည္လည္း ဖက္ဆစ္မိႈင္းကိုု နာမည္ေျပာင္းထားသည့္ ႏိုုင္ငံေတာ္မိႈင္း၊ အမ်ိဳးသားေရးမိႈင္း၊ ဗုုဒၶသာသနာမိႈင္း စသည္တိုု႔ျဖင့္ အတိုုက္ခံခဲ့ရျပီ ၊ လုုပ္ၾကံသူတိုု႔က ကြ်ဲအုုပ္ႏြားအုုပ္လိုု သူတိုု႔လိုုခ်င္ရာကိုု ေမာင္းခ်ပစ္ေသာ လမ္းေၾကာင္းေပၚသိုု႔  ငါတိုု႔ျပည္သူတိုု႔သည္ အစုုအအံုုလိုုက္ ေရာက္လာခဲ့ျပီ ျဖစ္ေၾကာင္းကိုု ျဖစ္ပါ၏ ။

သည္မယ္ တခ်ိုဳ႕က ဤသိုု႔လည္း ေဝဖန္ရာ၏ “ေမာင္ရင္ ညိဳထြန္းရယ္ ၊ စိုုးရိမ္တတ္ရန္ေကာ။ ဒီမုုိကေရစီေခတ္ၾကီး က တိုု႔ဗမာေတြ သည္ေလာက္ မအပါဘူး။ ဖက္ဆစ္ေတြ ေရာင္းစားတဲ့ ခ်ိန္ခြင္ေပၚ ငါတိုု႔ မတက္ေလာက္ပါဘူး” ။ ဟုုတ္ကဲ့၊ တစ္ခုုခက္သည္မွာ ဖက္ဆစ္စနစ္သည္ ကိုုယ့္ကိုုကိုုယ္ ဖက္ဆစ္စနစ္ဟုု ေၾကျငာေလ့ မရွိ။ မဟုုတ္တမ္း တရား ဆင္ထားသည့္ ခ်ိန္ခြင္တစ္ခုုတည္းကိုု သည္ကေန႔ ေဆးနီဆိုုး ၊ ေနာက္တစ္ရက္ ေဆးျပာဆိုုးျပီး နည္းအမ်ိဳးမ်ိဳး ႏွင့္ အမ်ားျပည္သူကိုု ညာစားတတ္ပါသည္။ အီတလီ ျပည္သူ တစ္ရာ ရာခိုုင္ႏူန္းျပည့္ ႏွင့္ ဂ်ာမန္တိုုင္းျပည္ ထက္ဝက္ကိုု သိမ္းသြင္းႏိုုင္ခဲ့သည့္ ဖက္ဆစ္စနစ္သည္ ႏွယ္ႏွယ္ရရေတာ့ မဟုုတ္ပါ။ သိုု႔ဆိုုလွ်င္ ငါတိုု႔ ေမးၾကပါစိုု႔ ၊ ဖက္ဆစ္စနစ္သည္ မည္သိုု႔ေသာ အေၾကာင္းတိုု႔ကိုု အေျချပဳ၍ လူေတြကိုု သူ႔ခ်ိန္ခြင္ေပၚတက္လာေအာင္ ဆြဲေဆာင္သိမ္းသြင္း ႏိုုင္ပါသနည္း။

ကြ်န္ေတာ္တိုု႔ အေရးတၾကီး သိမွတ္အပ္သည္မွာ ဖက္ဆစ္စနစ္၏ ေအာင္ျမင္ေၾကာင္း အဓိကအေျခခံ အေၾကာင္း ႏွစ္ခုုရွိပါသည္။ ပထမ တစ္ခုုမွာ အေစာတုုန္းက ဆိုုခဲ့သည္ လုုပ္ၾကံဝါဒျဖန္႔ ျခင္း လုုပ္ငန္းစဥ္ကိုု “ထပ္ခါတလဲလဲ” လုုပ္ျခင္းႏွင့္ ဒုုတိယ တစ္ခုုမွာ ဖက္ဆစ္ယႏ ၱရား ၏  “ျမန္ဆန္စြာ ခုုတ္ရွင္းမႈ” ျဖစ္ပါ၏။ တကယ္ေတာ့လည္း သည္ႏွစ္ေၾကာင္းသည္ အညမည ဆက္စပ္ေနပါ၏ ။ ပထမတစ္ခုုျဖစ္ေသာ ဖက္ဆစ္ဝါဒ၏ လုုပ္ၾကံဝါဒျဖန္႔ျခင္း လုုပ္ငန္းစဥ္ဟူသည္ ဘာမွ ထူးထူးျခားျခား မဟုုတ္၊ သင္းတိုု႔က ေၾကြးေက်ာ္ဝါဒျဖန္႔ေသာ သတင္းအားလံုုး၏ အႏွစ္သည္ကား “ရန္မ်ားကိုုယ္ ကိုုယ္ရွင္းမယ္၊ ခုုတင္ကိုုပဲကြယ္ ၊ ခ်စ္သူေမကေလးရယ္” ဟုု ဒုုတိယတစ္ခုု (ဝါ) သူတိုု႔ အမွန္တကယ္ကိုုလုုပ္မည့္ ပံုုစံကိုု ျပန္ညႊန္းထားျခင္းပါတည္း။ လြယ္လြယ္မွတ္မည္ ဆုုိပါလွ်င္ ဖက္ဆစ္ဟူသည္ ေျပာလွ်င္ေျပာသည့္အတိုုင္း လုုပ္သည့္ ဘီလူးတိုု႔ ျဖစ္ပါသတည္း။

ဟုုတ္ကဲ့၊ အလြန္တရာကိုု ထူးျခားလွေသာအခ်က္မွာ ဖက္ဆစ္သမားတိုု႔ဟူသည္ ၄င္းတိုု႔၏ လုုပ္ၾကံဝါဒျဖန္႔စနစ္တြင္ မည္သည့္ က်ယ္ဝန္းစြာ အေျခခံထားသည့္ ဝါဒ သေဘာတရားမွ မပါပါ။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုုေသာ္ ဖက္ဆစ္စနစ္၏ ဝါဒဟူသည္ သူတိုု႔လုုပ္မည့္ လုုပ္ငန္းစဥ္ပင္ျဖစ္ျပီး ယင္းလုုပ္ငန္းစဥ္သည္ ျပႆနာမွန္သမွ် “ခ်က္ခ်င္း” ရွင္းပစ္မယ္ ဆိုုတာမ်ိဳး ျဖစ္တတ္သျဖင့္ လူအားလံုုးလိုုလိုုက ၾကိဳက္ႏွစ္ျခိဳက္တတ္ေလ့ပင္ ရွိပါ၏ ။ ေနာက္ ထပ္မံထူးျခား အံ့ၾသဖြယ္ေကာင္းေသာ တစ္ခ်က္မွာ ဖက္ဆစ္စနစ္ကိုု ဘယ္ ဝါဒေရးရာ ပညာရွင္တိုု႔ကမွ လက္ေတြ႔တြင္ ႏိုုင္ေအာင္ မတိုုက္ႏိုုင္ပါ။ အဘယ္ေၾကာင့္ ဆိုုေသာ္ ဝါဒေရးရာသေဘာ ပရိယာယ္တိုု႔သည္ အလြန္က်ယ္ဝန္းတတ္၍ နက္နဲသိမ္ေမြ႔စြာ စဥ္းစားရသေလာက္ လက္ေတြ႔အားျဖင့္ ယင္းပရိယာယ္တိုု႔ ဘယ္လိုု အက်ိဳးသက္ေရာက္မႈ ရွိသလဲ ဆိုုတာကိုု ရွင္းျပဖိုု႔ဆိုုတာ အင္မတန္ ခက္ခဲပါ၏။ သည္မွာ သေကာင့္သားတိုု႔က ဤကဲ့သိုု႔ ဝါဒေရးရာတိုုင္းမွာရွိေသာ က်ယ္ဝန္းသိမ္ေမြ႔မႈကိုု အသာစီးယူပစ္လိုုက္သည္မွာ ဖက္ဆစ္သမားတိုု႔သည္ “လက္ေတြ႔” ရူေဒါင့္ ဆိုုေသာ အက်ဥ္းေျမာင္းဆံုုး အဆင့္ (ဝါ) ရယူရန္ဆိုုသည့္ ရုုပ္ဝတၳဳ ေလာကမွာပဲ ကိုုယ့္ကိုုကိုုယ္ ထိုုင္ထားလိုုက္ျခင္း ျဖစ္ပါ၏။ ဘယ္ေတာ့မွလည္း ဖက္ဆစ္တိုု႔သည္ ပညာရွင္အဆင့္ သံုုးသပ္ခ်က္ ျဖစ္ေသာ သမုုဒၵရာၾကီးကဲ့သိုု႔ က်ယ္ေျပာနက္ရိူင္းသိပ္သည္းစြာ စဥ္းစားရသည့္ ေလာကပါလ (ဝါ) သိမ္ေမြ႔နက္နဲမႈ အဆင့္ျမင့္ သေဘာတရားသိုု႔လည္း တက္မလာတတ္။ ထိုုအစား အျငင္းအခံုု ကစားပြဲတြင္ ဖက္ဆစ္တိုု႔သည္ ပညာရွင္အားလံုုးတိုု႔ကိုု သူတိုု႔ ဖင္ခုုထိုုင္ထားသည့္ လက္ေတြ႔ရူေဒါင့္ ပလႅင္ေပၚကေနပဲ လွမ္းျပီး စိန္ေခၚပါသတတ္။  ဘယ္ေလာက္ပင္ ၾကီးက်ယ္သည့္ ပညာရွင္တစ္ဦးသည္ပင္ ျဖစ္ပေစ ဖက္ဆစ္တစ္ဦးကိုု ႏိုုင္ေအာင္တိုုက္ဖိုု႔ မရွိတတ္။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုုေသာ္ ဖက္ဆစ္သမားဟူသည္ ပညာရွင္ကိုု သူဖင္ထိုုင္ထားေသာ “လက္ေတြ႔ ျဖစ္ေပၚေနသည့္ ျပႆနာေတြ” ဆိုုျပီး သူလက္ညိဳး အတင္းထိုုးျပေသာ ရူေဒါင့္ထဲကိုုပဲ လာျပီး အဲသည္ ရူေဒါင့္ထဲကပဲ သံုုးသပ္ရန္ အတင္းလုုပ္ခိုုင္းျခင္းေၾကာင့္ ပါတည္း။ ရိုုးသားေသာ ပညာရွင္ ဆိုုသဟာ မ်ိဳးဟာ ယင္းကဲ့သိုု႔ ဖက္ဆစ္တိုု႔၏ ဝါးလံုုး တစ္ဖက္တည္းကပဲ ၾကည့္ျမင္ေနေသာ ရူေဒါင့္မ်ိဳးထဲကိုု (moral relativism) ငံုု႔ဝင္ျပီး သံုုးသပ္ဖိုု႔ဟာ မျဖစ္ႏိုုင္။ အဲသလိုု မငံုု႔ဝင္ေသာ ပညာရွင္ကိုု လက္ေတြ႔သမား ဖက္ဆစ္တိုု႔က ငရဲပြက္သလိုု ရူတ္ခ်ဆူပြက္ၾကသည္မွာ “ေၾကာင္သူေတာ္” လိုု႔ ကင္ပြန္းတပ္ပစ္ျခင္း ေပတည္း။ ဤသေဘာကိုု အႏွစ္ခ်ဳပ္ျပပါအံ့၊ ဖက္ဆစ္သမား၏ အျငင္းအခံုု ဝါဒ ကစားပြဲဟူသည္ ကစားပြဲကိုု သူကစားခ်င္သည့္ တစ္ဖက္သတ္ စည္းမ်ဥ္းတိုု႔နဲ႔ပဲ ကစားေနျခင္း ေပတည္း။ ထိုု႔ေၾကာင့္ သီလသမာရွိေသာ ပညာရွင္တိုု႔သည္ ေယ်ဘုုယ်အားျဖင့္ ဖက္ဆစ္တိုု႔ႏွင့္ ေဆြးေႏြးစကားေျပာေလ့ မရွိ၊ တစ္ဖက္တည္းေသာ ရူေဒါင့္ကေနပဲ သံုုးသပ္ရမည္ဟူေသာ ေဆြးေႏြးပြဲမ်ိဳးကိုု အဘယ္ ရိုုးသားေသာပညာရွင္သည္ သူတိုု႔ ဆင္ထားသည့္ ခ်ိန္ခြင္ေပၚ လာျပီး တက္ပါမည္နည္း။

စာရူသူကိုု ဥာဏ္စမ္းတစ္ခုု ထုုတ္ရပါအံ့။ လူထုုတစ္ရပ္လံုုးကိုု ထိန္းခ်ဳပ္ရန္ လက္ေတြ႔ျပႆနာရူေဒါင့္ ဆိုုသည္မွာပဲ ဖင္ထိုုင္ခ်င္သည့္ ဖက္ဆစ္သမားသည္ သူကေျပာေသာ လက္ေတြ႔ျပႆနာ ဆိုုသည္ကိုု ျပည္သူလူထုုမွ လုုိက္လံ နားလည္ၾကည္ညိဳေစရန္ ဝါဒျဖန္႔မည္ဆိုုပါလွ်င္ မည္သိုု႔ေသာ လက္ေတြ႔ ျပႆနာမ်ိဳးကိုု ဝါဒျဖန္႔ပါမည္နည္း။ ၄င္းသည္ လူထုုတစ္ရပ္လံုုးႏွင့္ ဆိုုင္ေသာ လက္ေတြ႔ျပႆနာဟူ၍လည္း ျပသရုုံသာမက သူက ခ်က္ခ်င္းလက္ငင္း ေျဖရွင္းႏိုုင္သည့္ ျပႆနာတိုု႔ျဖစ္ေၾကာင္း လူထုုကိုု ေျပာရပါလိမ့္မည္။ သည္မွာ အေျဖကား ရွင္းပါ၏ ။ ဖက္ဆစ္သမားသည္ “ရန္သူ ရန္သူ ရန္သူ…ရန္သူ…ဘံုုရန္သူ ” ဟုု ေတာက္ေလွ်ာက္ကိုု ျပည္သူလူထုုကိုု အဆက္မျပတ္ တပ္လွန္႔ျခင္း ေပတည္း။ ဒါဆိုုလွ်င္ ဘံုုရန္သူ ဆိုုတာ ဘယ္လိုုမ်ိဳးပါနည္းဟုု ထပ္ျပီး ငါတိုု႔ ဥာဏ္ျမဳးၾကပါစိုု႔။ ဘံုုရန္သူအျဖစ္ လက္ညိဳးထိုုးဖိုု႔ အင္မတန္ လြယ္တတ္သည္မွာ ႏိုုင္ငံျခားတိုုင္းျပည္တိုု႔ ႏွင့္ ျပည္တြင္းမွာဆိုု လာေရာက္ေနထိုုင္ေနေသာ ႏိုုင္ငံျခားသားတိုု႔ ေပတည္း။ ဒါေၾကာင့္ ဖက္ဆစ္ႏိုုင္ငံတိုု႔တြင္ ‘သစၥာေဖာက္ေတြ’ ‘သူခုုိးဂ်ပိုုးေတြ’ ‘ရာဇဝတ္ေကာင္ေတြ’ ‘ငါတိုု႔ ႏိုုင္ငံကိုု လာျပီး ဂုုတ္ခြစီးေနတဲ့ေကာင္ေတြ’  ‘ အၾကံၾကီး ၾကံေနတဲ့ေကာင္ေတြ’ ‘ျပည္ပရန္စြယ္ေတြ’ ဟူေသာ ေဝါဟာရတိုု႔သည္ ႏိုုင္ငံတစ္ခုုလံုုး ပြက္ေလာရုုိက္ေနတတ္ျပီး ၄င္း ေဝါဟာရတိုု႔သည္ ဖက္ဆစ္တိုု႔၏ လုုပ္ၾကံသတင္းျဖန္႔မႈအေပါင္း၏ ပါေလရာ ပဲခူးဆားပင္ ျဖစ္ပါသတတ္။ ဒါကိုု ျပည္သူတိုု႔ကိုု အယံုုသြင္းသလိုု သူတိုု႔ အယံုုသြင္းတာကိုု သူတိုု႔ဟာ သူတိုု႔လည္း အမွန္တကယ္ ျပန္ယံုုလာသည့္ ဖက္ဆစ္သမားတိုု႔သည္ မ်ိဳးျဖဳတ္သတ္ျခင္း (Nazism) ကဲ့သိုု႔ေသာ လုုပ္ရပ္မ်ိဳးကိုု ေနာက္ဆံုုးတြင္ က်ဳးလြန္လာၾက ေလ၏ ။

 သည္ဘက္ေခတ္တြင္ နီးနီးကပ္ကပ္ ၾကည့္မည္ဆိုုပါလွ်င္ ျမန္မာျပည္တြင္ ၁၉၉၄ ရဝမ္ဒါ မွာ ျဖစ္ခဲ့ေသာ မ်ိဳးျဖဳတ္သတ္ျခင္းမ်ိဳး (genocide) မျဖစ္ႏိုုင္ဘူးဟုု မထင္ပါႏွင့္။ ကြ်န္ေတာ့္တြင္ ရဝမ္ဒါမွ သူငယ္ခ်င္းမ်ားစြာရွိရာ ၄င္း ဟူလူး၊တြတ္စီ လူမ်ိဳးတိုု႔သည္ ျမန္မာလူမ်ိဳးတိုု႔လိုုမ်ိဳး စိတ္ခက္ထန္ျခင္းမ်ိဳးပင္ မေတြ႔ရတတ္။ တစ္ႏိုုင္ငံလုုံးကိုု ျဖန္႔က်က္လႊမ္းမိုုးသည့္ ခရစ္ယာန္ဘာသာကိုု ၾကည္ညိဳကိုုင္းရူိင္းသည့္ အေျခခံဟုု ထင္ပါသည္။ ဒါေပမယ့္ ေျမွာက္သူကေျမွာက္ေပး၍ ယံုုၾကည္သူတိုု႔ကလည္း ယံုုၾကည္လာေသာ အခါ ထုုိဘာသာတရား ကိုုင္းရူိင္းသူတိုု႔သည္ပင္ တစ္ဖက္လက္တြင္ လက္ဝါးကပ္တိုုင္ကိုုေျမွာက္၊ တစ္ဖက္လက္တြင္ ရဲတင္းကိုု ကိုုင္၍ တစ္ႏိုုင္ငံလံုုး အခ်င္းခ်င္း လက္ျဖတ္ေျချဖတ္ ခုုတ္ထစ္ကုုန္ၾက သတည္း။ ဒါကိုု ကြ်န္ေတာ္ေနာက္ပိုုင္းတြင္ ရွင္းျပပါဦးမည္။ ခုုခါမွာေတာ့ ဖက္ဆစ္သမား ဋီကာကိုု ဆက္သြားရပါအံ့။

ေရွ႕ဖက္တြင္ ဆိုုခဲ့သည္တိုု႔ကိုု “ဖက္ဆစ္စနစ္ဆုုိတာ ဝါဒရင္းျမစ္ မရွိဘူး၊ လက္ေတြ႔ ျပႆနာေတြကိုု အၾကမ္းပတမ္း ကိုုင္တြယ္တာမ်ိဳး” ဆိုုျပီး မေရာေထြးသြားပါႏွင့္ ။ ဖက္ဆစ္စနစ္သည္ မ်က္ႏွာႏွစ္ဖက္ရွိေသာ ဘီလူးလိုု ျဖစ္ပါသည္။ ပညာရွင္တိုု႔ကိုု ကိုုယ္တြယ္ဖိုု႔ အတြက္ဆိုု ၄င္းသည္ ဝါဒသေဘာတရား ဆုုိတာကိုု စကားမဟတတ္ - မ်က္ေမွာက္ျဖစ္ေပၚေနေသာ ျပႆနာတုုိ႔ကိုုသာ တန္းစီျပီး ျပတတ္ပါ၏ ။ ဒါေပမယ့္ ပညာရွင္ႏွင့္ တကြေသာ ျပည္သူလူထုုတစ္ရပ္လံုုးကိုု သူတိုု႔ေအာက္ေရာက္လာေအာင္ ကိုုင္တြယ္ဖိုု႔အတြက္ သူ႔တြင္ ဝါဒ တိတိပပ ရွိပါသည္။ ၄င္းသည္ အျခားမဟုုတ္၊ ျပခဲ့သလိုု “လူအစုုအေပါင္းသည္ လူတစ္ဦးခ်င္းထက္ အႏိုုင္းမသိ သာလြန္သည့္ အထြတ္အျမတ္ ျဖစ္သည္” ဟူေသာ ဝါဒေပတည္း။ အဲသည္ကေန ဆက္၍ သြားသည္မွာ လူအစုုအေပါင္းတည္းဟူေသာ အသိုုင္းအဝိုုင္းအတြက္ ဟူေသာ ရူေဒါင့္မွ ဆံုုးျဖတ္ျခင္းတိုု႔သည္သာလွ်င္ တရားမွ်တမႈဟုု အတင္းအၾကပ္ ယူလာျခင္း ေပတည္း။ လူအစုုအေပါင္း၏ ေကာင္းရာေကာင္းက်ိဳးအတြက္ လုုပ္တာမွန္သမွ်သည္ လူတစ္ဦးခ်င္း၏ မ်က္ႏွာကိုု ဘာမွေထာက္စရာ မလိုုဟုု လုုပ္လာၾကျခင္း ေပတည္း။ ဒါဆုုိလွ်င္ “အမ်ိဳးသားေရး၊ အမ်ိဳးသားလံုုျခံဳေရး” ဟူေသာ ရူေဒါင့္မွ ၾကည့္ျမင္မွသာလွ်င္ အမွန္တရား ရူေဒါင့္ျဖစ္သည္ဟုု ဆိုုလာျခင္းတိုု႔သည့္ ဖက္ဆစ္စိတ္ကိုု ဖင္ေဖာ္ကျပေနေသာ ေၾကြးေၾကာ္မႈတိုု႔ ျဖစ္ေၾကာင္း ငါတိုု႔ ေကာင္းေကာင္း ခန္႔မွန္းႏိုုင္ေလာက္ျပီ ျဖစ္ပါ၏။ ဤ အမ်ိဳးသားေရး ေၾကြးေၾကာ္မႈတိုု႔သည္ ဘယ္လိုုေသာ ပံုုစံမ်ိဳးပင္ တပ္သည္ျဖစ္ပေစ ( အမ်ိဳးသားစီးပြားေရး၊ အမ်ိဳးသားတုုိးတက္ေရး စသျဖင့္ နာမည္မ်ိဳးစံုု ေျပာင္းတပ္လိုု႔ရပါ၏) ရည္ရြယ္ခ်က္မွာ တစ္မ်ိဳးတစ္စားတည္း သာတည္း- ယင္းသည္ ဖက္ဆစ္သမားတိုု႔က အသိုုင္းအဝိုုင္း အေပၚ သစၥာေဖာက္ဟုု ယူဆေသာ လူတစ္ဦးခ်င္းကိုု လိုုလွ်င္လိုုသလိုု ကိုုင္တြယ္ရန္ ခ်ိန္ရြယ္ထားသလိုု သူတိုု႔လိုုခ်င္သည့္ လမ္းေၾကာင္းေပၚကိုု ျပည္သူလူထုုတစ္ရပ္လံုုးကိုု “တစ္ေသြး၊ တစ္သံ၊ တစ္မိန္႔” စိတ္ၾကိဳက္ေမာင္းခ်ရန္လည္း ျဖစ္ပါသည္။

ထိုု႔ေၾကာင့္လည္း ဖက္ဆစ္ႏိုုင္ငံတိုု႔တြင္ ျဖစ္တတ္သည္မွာ “ဟုုိမွာ ရန္သူ… သည္မွာလည္း…ရန္သူ … ေနရာတိုုင္းမွာ…ဘံုုရန္သူ” ဟူျပီး တပ္လွန္႔ခံထားရေသာ စစ္ေသြးၾကြ ျပည္သူလူထုုေတာ့ ျဖစ္ပါ၏။ ဒါေပသိ အဲသည္ စစ္ေသြးၾကြ ျပည္သူလူထုုသည္ အင္မတန္မွပင္ ျငိမ္ဝပ္ပိျပားေနတတ္ ပါ၏။ ဘာလိုု႔လဲဆိုုေတာ့ “တစ္ေသြး တစ္သံ တစ္မိန္႔” မွ တစ္လက္မကေလးပင္ သူတိုု႔ကိုုယ္သူတိုု႔ ခြဲထြက္မည္ဆိုုပါလွ်င္ ကိုုယ္ကက်ဳး ကိုုယ့္ဒူးေတာင္ မယံုုရဆိုုသလိုု “ႏိုုင္ငံေတာ္” ဆိုုတာၾကီးနဲ႔ ကိုုင္ေပါက္ခံရျပီး စီရင္ခံရမွာကိုု စိုုးရြံ႔ေနရေသာေၾကာင့္ ပါတည္း။ ဖက္ဆစ္သမားတိုု႔၏ ႏိုုင္ငံသည္ လစ္ဘရယ္ႏိုုင္ငံတိုု႔ထက္ မ်ားစြာ ပိျပားျငိမ္သက္တတ္ပါ၏ ။ သိုု႔ေသာ္ ယင္းျငိမ္သက္ျခင္းသည္ ကိုုယ့္ကိုုကိုုယ္ပင္ မယံုုၾကည္ရသျဖင့္ သိမ္ငယ္ေနေသာ ျငိမ္သက္ျခင္းမ်ိဳးပါတည္း။ တစ္ဖက္တြင္လည္း လူစုုလူေဝးဆိုုေသာ အေပါင္းအစုုထဲမွာ ကိုုယ္က ယိမ္းကလိုုက္ပါေနျပီဆိုုပါမွ ျငိမ္သက္ႏိုုင္ေသာ ျငိမ္သက္ျခင္းမ်ိဳးပါတည္း။ လူစုုလူေဝးမွ ၂+၂ = ၅ ဆိုုတာကိုု လုုိက္ေျပာပါမွ မနက္ဖန္ ဆက္ျပီး မ်က္ႏွာသစ္ႏိုုင္မည့္ သီလပ်က္ျပားေနေသာ ျငိမ္ဝပ္ျခင္း ပါတည္း။ ဟုုတ္ကဲ့ ၊ အဲသလိုု ကိုုယ့္ကိုုကိုုယ္ ယံုုၾကည္မႈ ပ်က္ျပားေနေသာ စစ္ေသြးၾကြ ျပည္သူလူထုု ဟူသည္မွာ ေမာ္ဒန္ ျမန္မာဖက္ဆစ္သမားတိုု႔က  အနာဂါတ္ျမန္မာျပည္ကိုု ျမင္ခ်င္ေသာ ျမင္ကြင္းစစ္စစ္ ပါတည္း။

သမုုိင္းတြင္ ဤသိုု႔ ဖက္ဆစ္သမားတိုု႔က ႏိုုင္ငံေတာ္သာလွ်င္ သီလသမာဓိ တရားမွ်တမႈ ခ်ိန္ခြင္ေတာ္ၾကီး ျဖစ္သည္ဟုု လူေတြကိုု သူတိုု႔ထင္သလိုု သန္းႏွင့္ခ်ီကာ သတ္ျဖတ္ႏွိပ္စက္ခဲ့ျခင္းေၾကာင့္လည္း ဒုုတိယကမာၻစစ္ အျပီး ၁၉၄၈ တြင္ “ေလာကအဝွမ္း လူသားတိုု႔၏ အခြင့္အေရးကိုု ေၾကျငာျခင္း” Universal Declaration of Human Rights ဟုု ႏိုုင္ငံေတာ္လိုု႔ ကိုုယ့္ကိုုကိုုယ္ လုုပ္လာသူ မိစာၦအစိုုးရမ်ားႏွင့္ ႏိုုင္ငံေပါင္းစံုုက အစိုုးရအားလံုုးတိုု႔ကိုု တန္ျပန္ထိန္းခ်ဳပ္ရန္ ရည္ရြယ္ခ်က္ျဖင့္ လူ႔အခြင့္အေရး ဟူသည္ ေပၚထြန္းလာခဲ့ရျခင္း ျဖစ္ပါ၏။ လူ႔အခြင့္အေရးဟူသည္ စင္စစ္လည္း ဖက္ဆစ္သမားတိုု႔လိုုမ်ိဳး သူတိုု႔ထိုုင္ထားသည့္ လက္ေတြ႔ရူေဒါင့္ တစ္ခုုတည္းကိုုပဲ လက္ညိဳးထိုုးျပျပီး ထင္သလိုု လုုပ္မည့္ ကိစၥတိုု႔ကိုု (ေျပာခဲ့သလိုု) ျငင္းခံုုေနလွ်င္လည္း ဘယ္ေတာ့မွျပီးမွာ မဟုုတ္သည့္အတြက္ တစ္ခါတည္းကိုု အဲသည္ moral relativist မိစာၦေကာင္ေတြကိုု ခ်ည္တုုပ္ထားလိုုက္ျခင္း ပါတည္း။ အဲသမွာ ခက္သည္မွာ လည္ဝယ္ေကာက္က်စ္ေသာ ဖက္ဆစ္သမားတိုု႔က သူတိုု႔ ေကာက္က်စ္ညဥ္ရိုုး ရွိသည့္အတိုုင္း  “ေဟ့ ႏိုုင္ငံတကာမွာ ခ်မွတ္ထားတဲ့ လူ႔အခြင့္အေရး စည္းမ်ဥ္းေတြ သတ္မွတ္တာလည္း သတ္မွတ္ေပါ့၊ ငါတိုု႔ဘာသာ ငါတိုုိ႔ ပိုုင္နက္အတြင္း လုုပ္တာကိုု ဘယ္ ႏိုုင္ငံတကာက လာျပီး အျပစ္ေပး အေရးယူလိုု႔ ရမွာမိုု႔လဲ” အီးေပါက္ျပတတ္ပါ၏။

ဤ လူ႔ကလိန္ကက်စ္တိုု႔ ကေပမယ့္ သူတိုု႔ ဆိုုသည့္အတိုုင္းလည္း ႏိုုင္ငံတကာ အသိုုင္းအဝိုုင္းဟူသည္ လူ႔အခြင့္အေရးပိုု္င္းဆိုုင္ရာကိုု အေကာင္အထည္ေဖာ္ရန္ လက္ေတြ႔ ျပႆနာ စိန္ေခၚမႈ ၾကီးမားစြာ ရွိသည္ကိုုေတာ့ ဝန္ခံရမည္ ျဖစ္ပါ၏ ။ ဤသိုု႔ ႏိုုင္ငံတကာသည္ ရာစုုႏွစ္၏ သံုုးပံုုႏွစ္ပံုုက်ိဳးကာလ ၾကာရွည္လာသည့္ တိုုင္ေအာင္ လူ႔အခြင့္အေရးကိုု ေဖာ္ေဆာင္မႈ ျပႆနာ ၾကီးမားစြာ ရွိေနမႈ၏ အေျခခံအေၾကာင္းရင္းသည္ ေနာင္အခန္းတြင္ အမားတီးယားဆင္း၏ မူရင္းစာကိုု ကြ်န္ေတာ္ ဆက္ျပီဆိုုပါလွ်င္ ေပၚလြင္လာပါလိမ့္မည္။ စကားၾကီးေတြ ေျပာတတ္သေလာက္ ကိုုယ္တိုုင္ အျမင္က်ဥ္းေနေသာ ႏိုုင္ငံၾကီးတိုု႔ဟူသည္ ႏိုုင္ငံငယ္တစ္ခုုတြင္ တရားမွ်တမႈတိုု႔ ျဖစ္ထြန္းေအာင္ ဝုုိင္းဝန္းေဖးမမႈထက္ ႏိုုင္ငံငယ္အား မဟာဒုုကၡ တြင္းဆံုုးက်ေအာင္ ဝိုုင္းႏွိပ္စက္ေနသလိုု ျဖစ္ေနသည္ကိုု ယခုုျပန္ဆုုိေနေသာ ေဒါက္တာဆင္း ၏ မူရင္းကိုု ေဘာဂေဗဒပိုုင္းဆိုုင္ရာ ပရိယာယ္ အယူအဆေတြႏွင့္ ဆက္လက္ျပီး တိုု႔ထိတြဲဆက္ ဖြင့္ဆိုုသြားပါဦးမည္။ အာရွဖြံ႔ျဖိဳးေရး ဘဏ္မွ စီးပြားေရးပညာရွင္တိုု႔က ျမန္မာျပည္တြင္ တိုုးတက္မႈ အရိပ္အေရာင္မ်ားစြာ ရွိသည္ဟုု ေျပာသည္မွာ ဝမ္းေျမာက္စရာ ျဖစ္ရသည္ကား မွန္ပါ၏။  ဒါေပမယ့္လည္း တစ္ဖက္တြင္လည္း ႏိုုင္ငံတစ္ခုုလံုုး ေခ်ာက္ထဲ တလိမ့္ေကာက္ေကြး က်သြားႏိုုင္သည့္ ကိစၥေတြကိုု ငါတိုု႔တေတြသည္ ခ်င့္ႏိုုးဆင္ျခင္ထားအပ္သည္ သာတည္း။