ဗမာျပည္အတြက္ ရွာရီရာ လက္ေဆာင္ယူလာတဲ့ ၉၆၉ (အပိုင္း ၂)

ပထမအခန္းတြင္ ေဆြးေႏြးခဲ့သလိုု ဤစာအုုပ္သည္ လက္ရွိ ထိပ္တုုိက္ရင္ဆိုုင္မႈမ်ားကိုု နားလည္စဥ္းစားႏိုုင္ဖိုု႔ရန္ အသိသညာ အေျခခံစနစ္ေဘာင္ (framework) ကိုု ေဖာ္ေဆာင္ေပးရန္ ရည္သန္ပါသည္။ လူေတြကိုု တစ္ဖံုုတစ္စားတည္း ခြဲျခားမႈသည္ ယခုု လက္ရွိသိေနၾကေသာ အသိသညာစနစ္ေဘာင္တုုိ႔တြင္ တစ္ခန္းတစ္က႑ မင္းမူေနျပီး ဤသေဘာသည္ ကိစၥတိုု႔ကိုု ပိုုမိုုရူပ္ေထြးေစေသာ အေၾကာင္းရပ္လည္း ျဖစ္ပါသည္။ ဤရူပ္ေထြးမႈသည္ ကြ်န္ေတာ္တိုု႔ေနေသာ ကမာၻေျမကိုု မီးေလာင္တိုုက္ထဲ ေမာင္းခ်ေနပါ၏။ သည္မွာ ကြ်န္ေတာ္ ညြန္ျပမည့္ ျပႆနာသည္ အေနာက္တိုုင္းက လူေတြက တျခား ယဥ္ေက်းမႈမ်ားကိုု ဆီမစြတ္ဘဲ ေသးသိမ္စြာ ျမင္လိုုသည့္ အျမင္ၾကမ္း အျမင္ရိုုင္းတိုု႔ထက္ မ်ားစြာ သိမ္ေမြ႔နက္နဲလွလြန္း ပါ၏။ (လူေတြက ဥာဏ္ရွိသည္ ယဥ္ေက်းသည္ မွန္ကန္သည္ဟုု မွတ္ယူၾကေသာ - moral relativism) အေနာက္၏ အျမင္သည္ ဘယ္လိုု ရုုိင္းတတ္သလဲဆိုု အေမရိကန္ စစ္တပ္မွ ထိန္းမရေအာင္ ေျမွာက္ေသာ လက္ဖတင္နင္ ဗိုုလ္ခ်ဳပ္ ဝီလ်ံ ဘြိဳင္းကင္း၏ ေျပာပံုုကိုု ၾကည့္ပါ (သင္းက ဆိုုေသာ ငါ့ဘုုရားဟာ သည္ေကာင္ေတြ ဘုုရားထက္ ၾကီးတယ္ ဆိုုတာကိုု ပထမ အခန္းတြင္ ျပန္ရူပါေလ) ။ အဲသလိုု ဦးေႏွာက္မရွိ ပုုစြန္ေခါင္းႏွင့္ ၾကည့္ျမင္ေသာ အျမင္မ်ိဳးတိုု႔ကိုု ကေန႔ကမာၻတြင္ ၾကံဳေတြ႔မိဖိုု႔ရန္ ခက္လွသည္ မဟုုတ္ပါ။

            ဒါမ်ိဳး ဦးေႏွာက္မရွိတာေတြထက္ ပိုုမိုုၾကီးမား၍ ပိုုလည္းေယ်ဘုုယ်က်ေသာ ျပႆနာ တစ္ခုုကိုု ငါတိုု႔ျမင္ရမည္မွာ (လူေတြကိုု လူဆိုုးငေပြးဆိုုျပီး ေျဗာင္ကင္ပြန္းတပ္ေနျခင္း မရွိသည့္တိုုင္ေအာင္) လူေတြကိုု ဘာသာေရး အမွတ္လကၡဏာျဖင့္သာ တစ္မ်ိဳးတစ္စားတည္း ပိုုင္းျဖတ္ၾကည့္ျမင္ရာမွ ဆက္လက္ ျဖစ္ေပၚလာေသာ ေၾကာက္စရာေကာင္းသည့္ အက်ိဳးဆက္တိုု႔ကိုု ျဖစ္ပါသည္။ ဤကိစၥသည္ မ်က္ေမွာက္ကမာၻတြင္ ေပၚထြန္းလာေသာ ကမာၻလံုုးဆိုုင္ရာ မဟားတရားလုုပ္မႈ ႏွင့္ အၾကမ္းဖက္ဝါဒတိုု႔၏ သဘာဝ ႏွင့္ ေရႊ႕လ်ားလည္ပတ္ေနပံုုကိုု နားလည္ဖိုု႔ရန္ အသည္းအသန္ အေရးပါသည့္ အမွတ္ေနရာ ျဖစ္ပါ၏။ ကမာၻၾကီးကိုု ဘာသာေရးလကၡဏာတိုု႔ျဖင့္ တံတိုုင္းထရံကာျပီး အုုပ္စုုခြဲျခားျခင္းသည္ ကမာၻအႏွံ႔အျပားမွာ ရွိသည့္ လူေတြႏွင့္ ၄င္းတိုု႔ၾကား ရွိသည့္ စံုုလင္ၾကြယ္ဝေသာ ႏြယ္ဆက္မႈမ်ားကိုု အလြန္တရာ ခြ်တ္ေခ်ာ္လြဲမွားစြာ နားလည္ေနျခင္း ျဖစ္ရုုံသာမက ယင္းသည္ လူတစ္ဦးတစ္ေယာက္ကိုု ၄င္း၏ သီးသီးသန္႔သန္႔  လကၡဏာတစ္မ်ိဳးတည္းကိုုသာ ထင္းကြက္ျပီး ျမင္ေနတာျဖစ္ျပီးလွ်င္ ထိုုသူတစ္ဦးတြင္ ရွိေသာ အျခား အေရးပါသည့္ လကၡဏာ အေရးအရာ မွန္သမွ်ကိုု အျပီးဝကြက္ ပစ္ပယ္ထားျခင္းမ်ိဳး ျဖစ္သည္။

            အစၥလမ္ အၾကမ္းဖက္ဝါဒကိုု ကိုုင္တြယ္ဖုုိ႔ ၾကိဳးစားၾကရာတြင္ မူဆလင္တစ္ဦး ျဖစ္ျခင္းသည္ ထိပ္တိုုက္ရင္ဆိုုင္လိုုေသာ စစ္ေသြးၾကြဝါဒကိုု ကိုုင္စြဲထားရန္ ေတာင္းဆိုုထားပါသလား ဆိုုတာႏွင့္ စပ္ျပီး စကားျငင္းခံုုပြဲမ်ား ျဖစ္ေပၚခဲ့ပါသည္။ သိုု႔မဟုုတ္လည္း မ်ားစြာေသာ ကမာၻ႔ေခါင္းေဆာင္တိုု႔က ေႏြးေထြး ― စိတ္အားတက္ၾကြဖြယ္ရာ  ျငင္းျပဳသလိုုပင္ “မူဆလင္ အစစ္အမွန္” တစ္ဦးသည္ သည္းညွင္းခံေသာသူ ျဖစ္သည္ ဆိုုတာမ်ိဳးလည္း တင္ျပၾကပါသည္။ အစၥလမ္လိုု႔ ျဖစ္ခဲ့လွ်င္ မျဖစ္မေန ထိပ္တိုုက္ရင္ဆိုုင္ရမည္ ဟူျပီး ဖတ္ရူဘာသာျပန္ေနျခင္း မ်ိဳးကိုု ျငင္းပယ္ျခင္းသည္ မုုခ် သင့္ေလ်ာ္မွန္ကန္ သလိုု ကေန႔လိုုမ်ိဳး အခ်ိန္အခါတြင္ အင္မတန္ အေရးၾကီးေသာ ကိစၥလည္း ျဖစ္ျပီး သည္အေရးကိစၥမ်ိဳးအတြက္ အထူးသျဖင့္ တိုုနီဘလဲ၏ ေဆာင္ရြက္ခ်က္မ်ားသည္ ခ်ီးမြမ္းၾသဘာေပးဖိုု႔ရန္ ထိုုက္တန္ပါေပ၏ ။ သိုု႔ေသာ္ ဘလဲက ခဏခဏ ကိုုးကားသည့္ “အစၥလမ္၏ အလယ္အလတ္ သေဘာထား ထင္ဟပ္ေပၚလြင္ေနေသာ စစ္မွန္သည့္ အသံ” ဆိုုေသာ သေဘာမ်ိဳးကိုုေတာ့ ငါတုုိ႔ ေမးခြန္း ထုုတ္ရမည္မွာ ―  မူဆလင္ အစစ္အမွန္ ဆိုုတာကိုု ထိပ္တိုုက္ရင္ဆိုုင္ျခင္း ႏွင့္ သည္းညွင္းခံျခင္း စသည့္ လူမႈေရး ႏွင့္ ႏိုုင္ငံေရးရာ ကိစၥတိုု႔တြင္ လာျပီး ပိုုင္းျခားသတ္မွတ္လိုု႔ရသလား ဆိုုတာႏွင့္ ငါတိုု႔ေရွ႕တြင္ ေဆြးေႏြးခဲ့သလိုု သမိုုင္းတြင္လာသည့္ မူဆလင္ေပါင္းစံုုတိုု႔၏ မတူကြဲျပားသည့္ က်င့္ၾကံျပဳမူဟန္မ်ားကိုု ၾကည့္ျခင္းအားျဖင့္ ― အဲသလိုု သတ္မွတ္ဖိုု႔ တကယ္ေကာ လုုိပါသလား ၊ ဤသိုု႔ ပိုုင္းျခားသတ္မွတ္လိုု႔ေကာ လံုုးဝ ရလိုု႔လား ဆိုုတာကိုု ေပတည္း။

            အဟုုတ္အေသအခ်ာ ပါပဲ၊ သြင္ျပင္လကၡဏာ တစ္မ်ိဳးတစ္စားတည္းကိုုသာ စြဲယူေနေသာ အသိတရားဆိုုင္ရာ ျပႆနာသည္ မူဆလင္တိုု႔ကိုုသာ ရည္ညႊန္းမတၱျဖစ္ေသာ ျပႆနာ သီးသန္႔ထူးျခား မဟုုတ္ပါ။ ၄င္း အသိတရား ျပႆနာသည္ ခရစ္ယာန္၊ ဂ်ဳး ၊ ဟိႏၵဴ ႏွင့္ ဆိ စေသာ ဘာသာတရား သက္ဝင္ယံုုၾကည္သူ လူမ်ိဳးစံုု၏ ႏိုုင္ငံေရးအျမင္ ႏွင့္ လူမႈေရးပိုုင္းဆုုိင္ရာ ပိုုင္းျဖတ္ေဆာင္ရြက္ခ်က္မ်ားကိုု မွန္ကန္စြာ နားလည္ဖိုု႔ရန္ ၾကီးမားစြာ ဖံုုးအုုပ္ထားေသာ အယူအစြဲ ျဖစ္ပါသည္။ ယင္းသိုု႔ေသာ (ဇာတ္တူသား) အယူအစြဲ တစ္ခုုတည္းေပၚ မူတည္ျပီး သိျမင္ျခင္းေၾကာင့္လည္း ဘာသာေရးေခါင္းေဆာင္ဟုု ကိုုယ့္ကိုုကိုုယ္ ညႊန္းဆုုိသူတိုု႔သည္ (သိုု႔မဟုုတ္လည္း မီဒီယာတုုိ႔မွ ေျမွာက္ပင့္ခံရသူတိုု႔သည္) ငါ့ရဲ႕ “တိရစာၱန္အုုပ္” အတြက္ ငါသည္ ေျပာေရးဆိုုခြင့္ရွိသူ ျဖစ္သည္ဟုု ေၾကာ္ျငာေမာင္းလည္ျခင္းတိုု႔သည္ ျဖစ္ေပါက္လာကုုန္ၾက၏ ။ သည္လိုု တစ္ဇာတ္တူသား တစ္ဖံုုတစ္စားခ်ည္းတည္း ဟုု ခြဲျခမ္းၾကည့္ျမင္ေသာ အသိေၾကာင့္ ဘာသာေရး အသီးသီးတြင္  အာဏာကိုု အဆင့္ဆင့္ ေက်ာက္တိုုင္ပမာ ေကသရာသိုု႔ မိုုးမတ္စိုုက္ထူသူတိုု႔၏  အမိန္႔ေပးေသာ အသံမ်ိဳးသည္ က်ယ္ေလာင္လာတတ္သလိုု တစ္ျခားေသာ လူ႔ဘဝမ်က္ႏွာစာတိုု႔သည္ ဘာသာေရးႏွင့္ ႏိုုင္းစာလွ်င္ ေသးသိမ္သည့္ သဖြယ္ ၊ အေရးလုုပ္ဖြယ္ မလိုုသည့္သဖြယ္ ျဖစ္ပ်က္လာကုုန္ၾက ေပသည္။

            ကေန႔တြင္ စိုုးရိမ္ၾကသလိုု ― အံအားလည္းသင့္ၾကသည့္ အခ်က္မွာ ကမာၻၾကီး ျငိမ္းခ်မ္းတည္ျငိမ္ရန္ ဆိုုျပီး အေနာက္ကမာၻသည္ မူဆလင္ ဘာသာေရးအုုပ္စုုတိုု႔ ႏွင့္ ခရစ္ယာန္မဟုုတ္ေသာ ဘာသာေရးအုုပ္စုုတိုု႔၏ ေခါင္းေဆာင္ဆိုုသူ တိုု႔ကိုု အျပန္အလွန္ စကားေဆြးေႏြးပြဲမ်ားတြင္ ဆြဲသြင္းပါဝင္လာေစေပမယ့္လည္း ဘာသာေရးအစြန္းေရာက္ ဝါဒ ႏွင့္ စစ္ေသြးၾကြ လူခန္႔အပ္မႈ တိုု႔သည္ ယင္းအေနာက္ႏုုိင္ငံတိုု႔တြင္ သာျပီးေတာ့ေတာင္ ဆိုုးလာျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ ဟုုတ္ပါ၏ ၊ ဤသည္မွာ အဆန္းတက်ယ္ ျဖစ္ျပီး ေပၚေပါက္လာတာ မဟုုတ္ပါ။ ဘာသာေရး ေခါင္းေဆာင္ဆိုုသူတိုု႔ႏွင့္ ဘုုန္းၾကီးမ်ားကိုု ႏိုုင္ငံေရး ရည္ရြယ္ခ်က္ေတြကိုု ေထာက္ခံရန္ ႏွင့္ ေနာင္ျပီး  လက္ရွိျဖစ္ေပၚေနေသာ ႏိုုင္ငံေရးရာ လူမႈေရးရာ သေဘာထားေတြႏွင့္ ကိုုက္ညီရန္ဆိုုျပီး ဘာသာတရားဆိုုတာကိုု ျပန္လည္ သတ္မွတ္ဖြင့္ဆိုုရန္ ၾကိဳးပမ္းေနျခင္းသည္ လူေတြမွာရွိေသာ ဘာသာေရး ႏွင့္ မဆိုုင္သည့္ တန္ဖိုုးမ်ား၏ ထင္ရွား အေရးပါပံုု ႏွင့္ ယင္း တန္ဖိုုးမ်ားသည္ ေလ်ာက္ပတ္သလိုု သူ႔ အပိုုင္းက႑ႏွင့္သူ ရွိေၾကာင္းတိုု႔ကိုု ေသးသိမ္ေစျခင္း ျဖစ္ပါ၏။

            ဗလီဆရာ ႏွင့္ သင္းအုုပ္ဆရာေတြကိုု ၄င္းတိုု႔ ႏွီးရင္းသည့္ ဘာသာေရးေလာက၏ အျပင္ဘက္ကမာၻတြင္ တစ္ခန္းတစ္က႑ ပါဝင္ကျပေစျခင္းသည္ ဗလီေတြ ႏွင့္ ဘုုရားေက်ာင္းေတြမွာ ေဟာေျပာပံုုေတြကိုု အက်ိဳးျခားနား သက္ေရာက္မႈ တစ္စံုုတစ္ရာ ရွိႏိုုင္ပါသည္။ သိုု႔ေပမယ့္ သည္လိုုမိ်ဳး လုုပ္တာဟာ သေဘာသဘာဝကိုုက ႏိုုင္ငံေရး ႏွင့္ လူမႈေရးျဖစ္သည့္ ျပႆနာမ်ားကိုု မူဆလင္ဘာသာဝင္ ျပည္သူလူထုုမွ အရပ္ဘက္ဆိုုင္ရာ စဦးေဆာင္ရြက္မႈမ်ားျဖင့္ သူတိုု႔ကိုုယ္တိုုင္ (အမ်ားသူငါတိုု႔ႏွင့္တကြ) ေရႊ႕လ်ား ေျဖရွင္းလိုုေသာ သေဘာကိုု ေသးသိမ္ႏူတ္နယ္ ေစပါ၏ ။ ေနာက္ထပ္လည္း ဤသိုု႔ ဘာသာေရးဆရာေတြကိုု ပြဲေတြလုုပ္ေပးျပီး အားေပးအားေျမွာက္လုုပ္ျခင္းသည္ ထိုု မတူညီေသာ ဘာသာတရားတိုု႔မွာ ရွိသည့္ လူအေပါင္းကိုု ပိုုမိုုေဝးကြာသြားေစေသာ အာရုုံမ်ိဳးကိုု ျဖစ္ေပၚေစပါသည္။ မည္သိိုု႔နည္းဟူမူ ထိုုလူအေပါင္းတိုု႔၏ သီးသန္႔ ထင္ရွားကြဲျပားသည့္ ဘာသာတရား အမွတ္လကၡဏာတိုု႔သည္သာလွ်င္  ေပၚလြင္လာေစတတ္ျပီး ထိုုသူတိုု႔၏ ဘာသာေရးမဟုုတ္သည့္ လူမႈကိစၥလကၡဏာ အဝဝကိုု (ဥပမာအားျဖင့္ တစ္ႏုုိင္ငံတည္းသား ျဖစ္ျခင္း၊ တစ္ျမိဳ႔တည္းသား ျဖစ္ျခင္း၊ တစ္စကားတည္းကိုုပဲ ေျပာသူျဖစ္ျခင္း၊ လႊတ္ေတာ္အမတ္ေတြကိုု မၾကိဳက္တာကေတာ့ အတူျဖစ္ျခင္း၊ ေအးျမတ္သူကိုု သေဘာက်တာကေတာ့ အတူျဖစ္ျခင္း စသည္ကိုု) ကြယ္ကာ၍ ထားတတ္ပါသည္။ စင္စစ္ ဘာသာေရး မဟုုတ္သည့္ ထိုု အျခား လူမႈသြင္ျပင္လကၡဏာ ေပါင္းစံုုတိုု႔သည္ လူ႔ေဘာင္တစ္ခုုတြင္ လူတိုု႔အား သေဘာညီမွ် ရွိေစမႈကိုု ပိုုမိုု၍ ေဆာင္ၾကဥ္းႏိုုင္အားပါ၏ ။ မူဆလင္ျဖစ္သည့္ ျဗိတိသွ် ႏိုုင္ငံသားတစ္ဦးသည္ သူ႔ လူတစ္ဦးခ်င္းကိုု မေတာ္မတရားလုုပ္လာမႈတိုု႔မွ ကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္ခံရရန္ အေရးကိုု ေၾကာင့္ၾကေသာအားျဖင့္ ႏိုုင္ငံေတာ္ ဝန္ၾကီးခ်ဳပ္ၾကီး တိုုနီဘလဲ ႏွင့္ စကားေျပာခ်င္ပါေသာ္လည္း ထိုုဝန္ၾကီးခ်ဳပ္ၾကီး တိုုနီဘလဲသည္ ဘာသာေရး ေခါင္းေဆာင္ၾကီး ဆိုုသူေတြနဲ႔ပဲ စကားေျပာရန္ သီးသန္႔တိပ စိတ္အားထက္သန္ ေနခဲ့ပါေသာ္ ထိုုမူဆလင္ျပည္သူသည္ ဝန္ၾကီးခ်ဳပ္ကိုု အေၾကာင္းၾကားရန္ ေခါင္းေဆာင္ဆုုိသူ မူဆလင္ ဗလီဆရာေတြကိုု အားကိုုးအားထား လုုပ္ေနရပါမည္ေလာ။

စာခ်ပ္။ ။ မူဆလင္ ေနရာမွာ ဗုုဒၶဘာသာ၊ ဗလီဆရာ ေနရာမွာ ဘုုန္းၾကီးဟုု ျမန္မာျပည္ လက္ရွိျပႆနာ ႏွင့္ အစားထုုိးျပီး ျမင္တတ္ပါေလ။ စင္စစ္ လူမႈေရး ႏွင့္ ႏိုုင္ငံေရး ျပႆနာတိုု႔ ဆိုုသည္မွာ လူ႔ဘဝ လူမႈလူေဘာင္၏ ျပႆနာသာ ျဖစ္၏ ။ ဘုုန္းၾကီး၏ ျပႆနာ မဟုုတ္။ ဘုုန္းၾကီးဆိုုသည္မွာ ေယ်ဘုုယ်အားျဖင့္ လူမႈ လူ႔ေဘာင္ဘဝ ဆိုုတာမ်ိဳးကိုု ရုုန္းကန္လႈပ္ရွားခဲ့ေသာ ဘဝအေတြ႔အၾကံဳမ်ိဳး ၊ ခံစားတတ္မႈမ်ိဳး ႏွင္ ့ေနာင္ျပီး နားလည္တတ္ျခင္းမ်ိဳး ရွိသည္ မဟုုတ္ ။ ကိုုယ္ေတာ္တိုု႔တြင္ ထိုုကိစၥတိုု႔ႏွင့္စပ္၍ စာသေဘာ ေလ့လာမႈအားေၾကာင့္ သုုတမယဥာဏ္ တမူကား ရွိႏိုုင္ပါ၏ ။ သုုိ႔ေသာ္ တကယ့္ လူ႔ဘဝတြင္ က်င္လည္က်က္စားျဖတ္သန္းရသည့္ လူဝတ္ေၾကာင္ ျပည္သူတစ္ဦးခ်င္းတိုု႔၏ ကိုုယ္တုုိင္ကိုုယ္က် ရင္ဆုုိင္ရေသာ လူမႈဘဝ အေတြ႔အၾကံဳမွ လာေသာ ျပႆနာ၏ အတိမ္အနက္ကိုု ထြင္းေဖာက္ျမင္ႏိုုင္ေသာ ဝိဇၹာမယဥာဏ္၊ ထိုု႔ထက္ အခက္အခဲတိုု႔ကိုု လက္ေတြ႔စြမ္းေဆာင္ ေက်ာ္လႊားႏိုုင္ရန္ ၾကပ္ၾကပ္တည္းတည္း ၾကံစည္ရေသာ စိႏာၱမယဥာဏ္မ်ိဳးသည္ကား ထိုုကိုုယ္ေတာ္တိုု႔တြင္ မရွိႏိုုင္ ။ ထိုု႔ေၾကာင့္ လူ႔ဘဝ လူ႔ေဘာင္၏ “ႏိုုင္ငံေရးရာ ၊လူမႈေရးရာ ျပႆနာေတြကိုု ကိုုယ္ေတာ္တိုု႔ ပါဝင္ဦးေဆာင္ ေျဖရွင္းပါ” ဆိုုေသာ မူဝါဒမ်ိဳးသည္ လံုုးဝလြဲမွားေသာ မူဝါဒျဖစ္သည့္ အျပင္ ယင္းသိုု႔ ဘာသာေရးအာဏာကိုု လူမႈကိစၥတိုု႔တြင္ ေရွ႕ကိုု ပြဲထုုတ္လာျခင္းသည္ ျပခဲ့သလိုု ေပါၾကြယ္စံုုလင္ေသာ လူမႈလကၡဏာ မ်ားစြာ၏ ျဖည့္ပါဝင္မႈကိုု တံခါးဟင္းလင္းဖြင့္လွစ္ထားေသာ လူ႔ေဘာင္ (Open Society) ျမန္မာျပည္တြင္ ေပၚထြန္းဖိုု႔ရာ အေရးကိစၥကိုု ေသးသိမ္နိမ့္က် ေစျခင္းေပတည္း။ အေမရိကန္ ျပည္ေထာင္စုု ၏ လြတ္လပ္ေရးေၾကျငာစာတမ္းရွင္ ေသာမတ္ ဂ်က္ဖာဆန္က သည္သိုု႔ ခ်ိဳ႔ယြင္းက်ဥ္းေျမာင္းေသာ အယူအဆႏွင့္ စပ္၍ ေျပာခဲ့သည္မွာ

“သမိုုင္းဟူသည္တြင္ ငါယံုုၾကည္မိသည္မွာကား ဘုုန္းၾကီးစီးသည့္ လူထုုဟူသည္ လြတ္လပ္ေသာ အရပ္သားအစိုုးရကိုု ထိန္းသိမ္းထားႏိုုင္သည့္ ဥပမာဟူ၍ လံုုးဝမရွိ ။ ဘုုန္းၾကီးစီးသည့္ လူ႔ေဘာင္မ်ိဳးကိုု လုုိခ်င္ျခင္းသည္  မိုုက္မဲပိတ္ဖံုုးသည့္ အနိမ့္က်ဆံုုး အသိတရား၏ လကၡဏာမ်ိဳးျဖစ္သလိုု ဒါမ်ိဳး အမိုုက္တရား ထြန္းကားသည့္ ႏိုုင္ငံသည္ အရပ္ဖက္္ေခါင္းေဆာင္ တိုု႔မွေရာ ဘာသာေရး ေခါင္းေဆာင္တိုု႔ပါမက်န္ သူ႔တိုု႔ စီးပြားအျမတ္ထြက္ရဖိုု႔သာ လုုိက္ရွာေနမည့္ လူ႔ေဘာင္မ်ိဳးေပတည္း”

ညိဳထြန္း