ဗမာျပည္အတြက္ ရွာရီရာ လက္ေဆာင္ယူလာတဲ့ ၉၆၉ (အပိုင္း ၉)

သန္႔စင္ေသခ်ာ "ဘုုန္းၾကီး"လာေသာ္ ျပည္ရြာပ်က္ေၾကာင္း တစ္ပါးတည္း

မိမိတိုု႔သည္ အေနာက္မဟုုတ္ျခင္း ဟူျပီး အမွတ္လကၡဏာျပဳမိေလေသာ အာရုုံေရာင္ျပန္ကိုု ေရႊနားကြပ္သည့္ ေဒသနာေတာ္ၾကီး တစ္ခုုသည္ ရွိပါ၏ ။ ဤေဒသနာေတာ္ၾကီးသည္ အဘယ္နည္း ဟူမူ အေရွ႕အာရွပိုုင္းက မူဝါဒခ်န္ပီယံတိုု႔က မခ်ိရင္ကြဲ ေအာ္ဟစ္တတ္ေသာ “အာရွတိုုက္ၾကီး၏ တန္ဖိုုးက်က္သေရမ်ား” ပါတည္း။ သူတိုု႔တေတြ ဟစ္ေအာ္ၾကျခင္း၏ အေၾကာင္းရင္းတမူကား ပစိၧမသားတိုု႔ကေနျပီး သူတိုု႔ရဲ႕  သမိုုင္းဝင္ဥစၥာဟုု မဟုုတ္တလဲ ေၾကြးေၾကာ္သိမ္းယူေလသည့္ လူတစ္ဦးခ်င္း လြတ္လပ္ျခင္း ႏွင့္ လူ႔အခြင့္အေရးတိုု႔ကိုု လက္သင့္မခံလိုုေသာ ရည္ရြယ္ခ်က္သည္ ပဓာနအေၾကာင္း ပါတည္း။ မဟာဒီပါ အာရွသား တိုု႔သည္ ဤေလာကေစာင့္ ေလာကပါလတရားကိုု “ဒါေတြအားလံုုး ငါတုုိ႔ ပစိၧမမူပိုု္င္” ဆိုုျပီး  အေနာက္ကလူေတြ ေသာက္တလြဲလုုပ္ေနတာကိုု ပယ္ခ်ရေကာင္းမွန္း မသိ (ဟန္႔တင္တန္က ဤေလာကေစာင့္ ေလာကပါလတရားတိုု႔ကိုု အေနာက္ရဲ႕  မူပိုုင္ဆိုုျပီး လုုပ္ခ်လာတဲ့ ပံုုစံကိုု ေရွ႕တြင္ ေျပာခဲ့ျပီးပါျပီ)  ။ ထိုုအစား မဟာဒီပါသားတုုိ႔ ေျမြပူရာကင္းေမွာင့္ျပီး ထပ္လြဲေခ်ာ္လိုုက္ပံုုက “သင္းတုုိ႔ ဥေရာပသားေတြမွာ လူတစ္ဦးခ်င္း လြတ္လပ္ျခင္း ႏွင့္ လူတစ္ဦးခ်င္း အခြင့္အေရးတိုု႔ေတြ ကေပလဲ ကေပေပါ့၊ ငါတုုိ႔ မဟာဒီပါသားေတြမွာလည္း စည္းကမ္း နဲ႔ ေသဝပ္မႈ ဆိုုတာ မဟာအာရွတိုုက္ၾကီး ရဲ႕ တန္ဖိုုးေတြပါပဲ” ဟုု ဘယ္တုုန္းက ေမြးထားမွန္း မသိတဲ့ အာရွက်က္သေရ နဂါးၾကီးနဲ႔ ျပန္ျခိမ္းေျခာက္ျခင္း ပါတည္း။ ပစိၧမေရ ၊ နင့္ “လူတစ္ဦးခ်င္း” ဥစၥာေတြကိုု နင့္ဟာနင္ ဥစၥာေစာင့္မ လုုပ္ေပါ့ ၊ တိုု႔ကေပလည္း “အစုုအေပါင္းနဲ႔” ျငိမ္ဝပ္ပိျပားျခင္း စည္းကမ္းရွိျခင္း ဆိုုတဲ့ အာရွက်က္သေရၾကီးေတြ နဲ႔ ငါတိုု႔ဘာသာ ငါတိုု႔ သိုုက္ေစာင့္ေနပါရေစေနာ္၊ သရဲမရယ္၊ နင္လာမေျခာက္ပါနဲ႔ ။ ျပခဲ့သလိုု အေနာက္စုုန္းပူးေနမွန္းမသိ စိတ္တိုုလာတတ္ေသာ မဟာဒီပါသားတိုု႔က ေမာင္းေၾကာ္လာေသာ ေရႊ အာရွက်က္သေရ ေဒသနာေတာ္သည္ မၾကားမရွိ၊ တိုု႔မ်ားတေတြ ေထာင္နားစိုုက္မိတတ္ပါဘိ။

            အဲသည္ အာရွက်က္သေရ ေခါင္းေပါင္းသည္ ထိုုင္းႏိုုင္ငံ၏ အေရွ႕ယြန္းယြန္း ဆီက အာရွႏိုုင္ငံမ်ားတြင္ တလူလူ ဝင့္ၾကြားေနတတ္ပါသည္ (အထူးသျဖင့္ ႏိုုင္ငံေခါင္းေဆာင္ေတြ၊ အစိုုးရ ေျပာေရးဆိုုခြင့္ရွိသူေတြဆုုိတဲ့ လူၾကီးလူေကာင္းေတြမွာေပါ့ဗ်ာ) ။ တကယ္ေတာ့ ထိုုသူတိုု႔သည္ မဟာဒီပါ အာရွတိုုက္ၾကီး တစ္တိုုက္လံုုး သည္တစ္ပံုုစံတည္း ဆိုုျပီး လုုပ္ခ်င္ၾကေပမယ့္ သူတိုု႔ေျပာတဲ့ ဘုုန္းေမာင့္က်က္သေရသည္ အေရွ႕အာရွမွာ ပိုုျပီး လူလြင့္သည္ကား အထင္အရွားပါတည္း။ ၾကည့္ၾကပါစိုု႔ ။ ခန္႔ညားေသာ သက္ေတာ္ရွည္ဝန္မင္းၾကီး (ယခင္ ဝန္ၾကီးခ်ဳပ္ၾကီး) လီကြမ္ယုုသည္ အေရွ႕အာရွကိုု ျပန္လည္ ဦးေမာ့လာေအာင္ တည္ေဆာက္ေပးခဲ့ေသာ ဗိသုုကာၾကီး ျဖစ္သလိုု သူ႔အအံုု သူ႔အသိုုက္မေတာ့ သူသည္ အျမင္က်ယ္ေသာ ေရွ႕ေဆာင္ေခါင္းေဆာင္တစ္ဦး ျဖစ္ပါ၏ ။ ဤ ဝါရင့္ ႏိုုင္ငံျပဳသမားၾကီးက မ်ဥ္းေၾကာင္းအၾကမ္းဖ်ဥ္း ဆြဲတားလိုုက္သည္မွာ “အေနာက္ ႏွင့္ အေရွ႕ အာရွဟာ လူ႔ေဘာင္ကိုု ျမင္တဲ့ အသိသညာ မတူၾကပါဘူး”။ သူ ဆက္ရွင္းျပပံုုက “အေရွ႕အာရွလိုု႔ ေျပာတယ္ဆိုုရင္ ဆိုုလိုုတာက ကိုုရီးယား၊ ဂ်ပန္၊ တရုုတ္၊ ဗီယက္နမ္တိုု႔ပါ ။ အေရွ႕ေတာင္အာရွက ႏိုုင္ငံေတြဆိုု (ဗီယက္နမ္ကလြဲရင္) သည္စာရင္းမွာ မပါပါဘူး။  အေရွ႕ေတာင္အာရွ ႏိုုင္ငံေတြ ဆိုုတာက တရုုတ္နဲ႔ ကုုလားၾကား ေသြးေႏွာသြားတဲ့ ကျပားေတြေလ။ တစ္ခုုေျပာႏိုုင္တာကေတာ့ အိႏၵိယယဥ္ေက်းမႈမွာ ငါတိုု႔ အေရွ႕အာရွ တန္ဖိုုးေတြနဲ႔ ဆင္တူတာေတြ အမ်ားၾကီးပါပဲ” ^၁၅ ။ ဘုုိးဘုုိးယုုက ဆက္ေျပာသည္မွာကား အေနာက္၏ ဗိုုလ္က်စိုုးမိုုးမႈကိုု ခုုခံႏိုုင္ဖိုု႔အတြက္ အာရွက်က္သေရ တန္ဖိုုးတိုု႔ကိုု ကာကြယ္ ေစာင့္ေရွာက္ရန္လိုုသည္ ဆိုုေၾကာင္း ေပတည္း။ အထူးသျဖင့္ ဘိုုးေတာ္ယုုဟာ ငါတုု႔ိ မဟာဒီပါသားေတြကိုု အေမရိကန္က ဆရာၾကီး လာလုုပ္တာမ်ိဳးကိုု သူ မၾကိဳက္ပါ။ သူေျပာတတ္တာက “ငါတိုု႔ စင္ကာပူဟာ အေမရိကန္ရဲ႕  အေစာင့္ေရွာက္ခံ ေစာ္ဘြားတိုုင္းျပည္ မဟုုတ္ေပဘူး”^၁၆။

            ဗီယန္နာတြင္ ၁၉၉၃ ၌ က်င္းပခဲ့ေသာ လူ႔အခြင့္အေရး ကမာၻ႕ကြန္ဖရင့္ တြင္ အစိုုးရကိုုယ္စားတက္ေရာက္သူ ကိုုယ္စားလွယ္ေတာ္ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက အာရွ ႏွင့္ အေနာက္ၾကားမွာ ရွိေသာ ယဥ္ေက်းမႈတန္ဖိုုးမ်ား ကြာျခားပံုုကိုု အေလးေပး ေဆြးေႏြးခဲ့ၾကပါသည္။ စင္ကာပူ ႏိုုင္ငံျခားေရးဝန္ၾကီးက လြတ္လပ္မႈကိုု ျမတ္ႏုုိးေသာ ေစတနာအျပည့္နဲ႔ သတိေပးပံုုဟာ “လူ႔အခြင့္အေရးကိုု တစ္ကမာၻလံုုးနဲ႔ ဆိုုင္တဲ့ ေလာကပါလတရား ဆုုိျပီး လုုပ္ျခင္းဟာ လြတ္လပ္စြာ ကြဲလြဲပိုုင္ခြင့္ စတဲ့ ဗဟုုစံုုလင္မႈကိုု နစ္မြန္းသြားေစတတ္ျပီး ဒါဟာ မေကာင္းပါဘူး” ^၇။ တရုုတ္ကိုု္ယ္စားလွယ္ေတာ္ေတြက ဘယ္လုုိေျပာသလဲဆိုု “လူ႔အခြင့္အေရးဆိုုတာ အေျခခံစနစ္ေဘာင္ ခ်တာလဲခ်ေပါ့။ ဒါေပမယ့္ အဲသည္ အေျခခံစနစ္ေဘာင္မွာ ေဒသအလိုုက္ အေနအထား ကြဲျပားမႈေတြကိုု အရင္ဦးဆံုုး ညိႈညက္ျပီးမွ ဆက္လုုပ္လိုု႔ရမယ္” ဟူသတတ္။ တရုုတ္ႏုုိင္ငံျခားေရးဝန္ၾကီးက ဘယ္လိုုေတာင္ ကမ္းတက္လာသလဲဆိုု “လူတစ္ဦးခ်င္း အခြင့္အေရးကိုု လိုုခ်င္ရင္ ပထမဆံုုး ႏိုုင္ငံေတာ္ အခြင့္အေရး ဆိုုတာ ေဖာ္ေဆာင္ျပီးမွ ဒါကိုု ေပးႏိုုင္မယ္”^၁၈  ၊ ဘုုရား ကယ္ေတာ္မူပါ။

[ဖြင့္ဆိုုခ်က္။ ။ သည္ေနရာတြင္ ကြ်န္ေတာ္တိုု႔သည္ ယေန႔ျမန္မာျပည္၏ အသိတရားပိုုင္းဆိုုင္ရာ ျပႆနာမ်ားကိုု ေကာင္းမြန္မွန္ကန္ေသာ အေျခခံစနစ္ေဘာင္ တစ္ခုုမွ ဆက္လက္သံုုးသပ္ႏိုုင္ဖိုု႔ရန္ အသည္းအသန္ အေရးၾကီးသည့္ ေနရာသိုု႔ ေရာက္ျပီ ျဖစ္ပါသည္။ ကေန႔ခ်ိန္ခါမွာ ကြ်န္ေတာ္တိုု႔ ျမန္မာအမ်ားတြင္  “လူ႔အခြင့္အေရး (လူတစ္ဦးခ်င္း အခြင့္အေရး) ဆိုုတာမ်ိဳးသည္ ငါတ႔ို၏ အသိုင္းအဝိုု္င္း သုုိ႔တည္းမဟုုတ္ လူမ်ိဳး၊ ဘာသာ၊ သာသနာကိုု ေစာင့္ေရွာက္တိုုးတက္ေစဖိုု႔ဆိုုရင္ လိုုက္နာေနရမွာ မဟုုတ္” ဟူျပီး ပ်ံႏွံ႔ထင္ေပၚ ယူဆၾကကုုန္ပါ၏ ။ ထိုုသုုိ႔ ယူဆသည့္အတိုုင္းလည္း ေၾကြးေၾကာ္တတ္၊ လူ႔အခြင့္အေရး ဆိုုသည္မ်ိဳးကိုု အျပီး နင္းေခ်ပစ္လိုုေသာ စိတ္ယုုတ္မာတရားတိုု႔ ကြ်န္ေတာ္တိုု႔တြင္ မ်ားစြာ လႊမ္းမိုုးျဖစ္ပြားလာကုုန္ၾက ပါ၏။ ႏိုုင္ငံေရးကိုု စနစ္တက် လုုပ္ၾကံေနေသာ မိစာၦပညာရွင္တိုု႔ကလည္း သူတိုု႔ ၾကံစည္ရင္းစြဲ ရွိထားသည့္အတိုုင္း စကားလံုုး တစ္လံုုးကိုု လက္ေပးသင္ေလေသာ အခါ အလိမ္ခံရေသာ ကြ်န္ေတာ္တိုု႔ ရဟန္းရွင္လူအေပါင္းတိုု႔သည္ “အခ်ဳပ္အျခာအာဏာ” (soverignty)  ဆိုုေသာ စကားလံုုးကိုု တြင္က်ယ္ေျမွာက္ၾကြစြာ သံုုးတတ္လာျပီး ႏိုုင္ငံတကာ လူတကာႏွင့္ ရန္လိုုက္ျဖစ္ေနပါေတာ့ သတည္း။

            ဥပမာအားျဖင့္ ၂၀၁၃ ေမလပိုုင္း ဗြီအိုုေအႏွင့္ အင္တာဗ်ဳးတြင္ ရခိုုင္ျပည္နယ္ စံုုစမ္းေရးေကာ္မရွင္မွ မရင္ရင္ႏြယ္သည္ နယူးေယာက္ အေျခစိုုက္ လူ႔အခြင့္အေရး ေစာင့္ၾကည့္ေရး ေကာ္မရွင္ (Human Rights Watch) ၏ အစီရင္ခံစာကိုု ပယ္ခ်ေၾကာင္းေျပာရာတြင္ အဓိက အေၾကာင္းျပသည္မွာ “ Human Rights Watch ဆိုုတာ UN အဖြဲ႔ မဟုုတ္ပါဘူူး။ UN အဖြဲ႔ျဖစ္သည့္ တိုုင္ေအာင္ ကြ်န္မတိုု႔ ဂရုုစိုုက္စရာ မလိုုပါဘူး။ ဘာလိုု႔လဲ ဆိုုေတာ့ ႏိုုင္ငံတိုုင္းမွာ Soverignty ဆိုုတာ ရွိပါတယ္။ ျမန္မာလိုုဆိုု … (သူမ ေမ့ေန၍ ဗြီအိုုေအမွ ကိုုေက်ာ္ေက်ာ္သိန္း ဟုု ထင္ပါသည္ -ေထာက္ေပးရာ) အခ်ဳပ္အျခာအာဏာ ေပါ့။”

ဟုုတ္ကဲ့၊ သူမ မသိသည္မွာ အခ်ဳပ္အျခာအာဏာ၏ သေဘာသည္ပင္ အေျခခံျဖစ္ေသာ လူတစ္ဦးခ်င္း၏ လြတ္လပ္ျခင္းကိုု လူအုုပ္စုုမ်ားဆီသိုု႔ ေျပးခ်ိတ္သျဖင့္ အသိုုင္းအဝိုုင္းတစ္ခုု၏ လြတ္လပ္ျခင္း (autonomy) ဆိုတာ ျဖစ္ေပၚလာျခင္း ဆိုုတာပါတည္း။ ကမာၻ႔ကုုလသမၼဂၢမွ ႏိုုင္ငံတကာ ဆက္ဆံေရးအတြက္ နီတိတရား အေနျဖင့္ စည္းမ်ဥ္းခ်ထားေသာ အခ်ဳပ္အျခာအာဏာ၏ အေျခခံရည္ရြယ္ခ်က္သည္ (ဆိုုပါစိုု႔ ျမန္မာျပည္ကဲ့သိုု႔) အားနည္းေသာ လူ႔အသိုုင္းအဝိုုင္းတစ္ခုုကိုု အားၾကီးေသာ တျခား အသိုုင္းအဝိုုင္း (ဥပမာ- အေမရိကန္ ျပင္သစ္) တိုု႔က သူတိုု႔ စိတ္လိုုသလိုု လာျပီး ပံုုသြင္းလိုု႔ မရေအာင္ စည္းတားေပးထားျခင္း ျဖစ္ပါ၏ ။ ၄င္းသည္ သီးသန္႔ လူ႔အသိုုင္းအဝိုု္င္း တစ္ခုု၏ လြတ္လပ္စြာ ျပင္ပၾသဇာ မခံဘဲ ဆံုုးျဖတ္ပိုုင္ခြင့္ကိုု ခြင့္ျပဳထားျခင္း ျဖစ္သည္ ။ ထိုု႔ေၾကာင့္လည္း ႏိုုင္ငံတကာ ဆက္ဆံေရးတြင္ သံုုးေသာ (မရင္ရင္ႏြယ္က ၾကိဳက္ပံုုရေသာ) soverignty ေဝါဟာရသည္ (မရင္ရင္ႏြယ္က အတိအလင္းကိုု မၾကိဳက္ေလေသာ) ပင္ရင္းမူလ လူ႔အခြင့္အေရး (လူတစ္ဦးခ်င္း အခြင့္အေရး (ဝါ) ေလာကပါလ) သေဘာကိုုပင္ အေျခခံထားျခင္း ပါတည္း။  ဤ အခ်ဳပ္အျခာအာဏာ စကားျဖင့္ သံုုးမည္ဆိုုေသာ္ ဤ ႏိုုင္ငံတကာနီတိစည္းမ်ဥ္း၏ မူရင္း ရည္ရြယ္ခ်က္အရ အားနည္းေသာ ရိုုဟင္ဂ်ာအသိုုင္းအဝိုုင္း၏ ကိုုယ္ပိုုင္ အခ်ဳပ္အျခာအာဏာျဖင့္ ဆံုုးျဖတ္ပိုုင္ခြင့္ကိုု အားၾကီးေသာ မည္သည့္အစိုုးရ အသိုုင္းအဝိုုင္းကမွ ဝင္စြက္ဖက္ပိုုင္ခြင့္ ဟူသည္ မရွိဟူေသာ သေဘာကိုု ကြ်န္ေတာ္တိုု႔ နားလည္ထားရမည္ ျဖစ္ပါသည္။ ထိုုေၾကာင့္ ရိုုဟင္ဂ်ာအသိုုင္းအဝုုိင္းမွ ကိုုယ့္ကိုုကိုုယ္ ‘ရိုုဟင္ဂ်ာ’ လိုု႔ သိမွတ္ျပီး ေခၚတာကိုုပင္ ‘ဘဂၤလီ’ လိုု႔ အတင္း သတ္မွတ္ခိုုင္းေနေသာ အစိုုးရသည္ သူတိုု႔ေျပာေသာ အခ်ဳပ္အျခာအာဏာျဖင့္ပင္ ကိုုယ့္ကိုုကိုု္ယ္ ျပန္စူးေနပါသည္။ ေနာက္တစ္ခ်က္ ဤသိုု႔ ဘာမွ အေရးမပါေသာ အေခၚအေဝၚ ကိစၥမ်ိဳးကိုုပင္ ဝင္ေႏွာင့္ေနေသာ အစိုုးရသည္ အျခားကိစၥမ်ားစြာတြင္လည္း ထုုိအသိုုင္းအဝိုုင္းတစ္ခုုကိုု ရည္ရြယ္ခ်က္ တိတိပပျဖင့္ ဒုုကၡမ်ိဳးစံုု ေပးေနမည္ ၊ ၄င္းအသိုုင္းအဝိုုင္း၏ လူ႔အခြင့္အေရး မိ်ဳးစံုုကိုု (ဝါ) အခ်ဳပ္အျခာအာဏာ (ဝါ) ကိုုယ္ပိုုင္ဆံုုးျဖတ္ပိုုင္ခြင့္ ကိုု က်ဳးလြန္ခ်ိဳးေဖာက္ေနမည္ ဆိုုသည္ကိုု လြယ္ကူစြာ ခန္႔မွန္းႏိုုင္သည္ သာတည္း။ တစ္ခုု ကြ်န္ေတာ္တိုု႔ သိမွတ္ရန္မွာ  ဤသိုု႔ အားၾကီးေသာ အုုပ္စုုတစ္စုုမွ အားနည္းေသာ အုုပ္စုုတိုု႔၏ ကိုုယ္ပိုုင္ဆံုုးျဖတ္ပိုုင္ခြင့္ကိုု ခ်ိဳးေဖာက္ေနေသာ ကိစၥသည္ မူဆလင္ ျဖစ္သျဖင့္ ေပၚလြင္ေနေသာ ရိုုဟင္ဂ်ာ အုုပ္စုုတစ္စုုတည္းမွာသာ ကန္႔သတ္ျပီး ျဖစ္ေပၚေနေသာ ျပႆနာ မဟုုတ္ဘဲ က်န္တိုုင္းရင္းသား အုုပ္စုုမ်ားစြာႏွင့္လည္း သက္ဆိုုင္ေသာ ကိစၥဆိုုသည္ ပါတည္း။

ေနာက္တစ္ခ်က္ ကြ်န္ေတာ္တိုု႔ ဂရုုျပဳအပ္သည္မွာ ဤကဲ့သိုု႔ အစိုုးရက သီးသန္႔ အသိုုင္းအဝိုုင္းတစ္ခုု၏ ကိုုယ္ပိုုင္ဆံုုးျဖတ္ပိုုင္ခြင့္ နယ္နိမိတ္ကိုု ေက်ာ္လြန္လာေသာ အျဖစ္အပ်က္တိုု႔သည္ တိုုင္းရင္းသားအုုပ္စုုတိုု႔တြင္သာ ကန္႔သတ္ေနသည္ မဟုုတ္ဘဲ တျခားနည္းျဖင့္ အမ်ိဳးအစား ခြဲ၍ရေသာ အုုပ္စုုတုုိ႔တြင္လည္း အက်ဳးလြန္ခံရေသာ ကိစၥပါတည္း။ ဥပမာတစ္ခုုအားျဖင့္ ဘူးသီးေတာင္ ေမာင္းေတာမွ မူဆလင္တုု႔ိကိုု ကေလးႏွစ္ေယာက္ထက္ ပိုုမယူရဟုု အာဏာပိုုင္တိုု႔က ဥပေဒလုုပ္ ျပဌာန္းျခင္းသည္ စင္စစ္ ျမန္မာေဆးပညာရွင္တိုု႔၏ အသက္ေမြးဝမ္းေက်ာင္းကိုု လြတ္လပ္စြာ ေဆာင္ရြက္ဆံုုးျဖတ္ပိုုင္ခြင့္ နယ္နိမိတ္ကိုု လာျပီး က်ဳးေက်ာ္ခ်ိဳးေဖာက္ေနျခင္း အတိအက် ပါတည္း။ အဘယ္ေၾကာင့္နည္းဟူမူ ေဆးပညာရွင္ ဆရာဝန္တိုုင္းသည္ ေဆးပညာက်င့္ဝတ္၏ ပထမဆံုုး ဦးစားေပး အခ်က္ျဖစ္ေသာ “လူနာသည္ အၾကြင္းမဲ့ ဆံုုးျဖတ္ပိုုင္ခြင့္ ရွိသူျဖစ္သည္” ဟူေသာ အခ်က္ကိုု ေလးစားလိုုက္နာရ ပါမည္။ ဤတြင္ ေဆးပညာက်င့္ဝတ္ဆိုုင္ရာ က်မ္းတိုု႔က အေသအခ်ာ ဖြင့္ဆိုုထားသည္မွာ “မိမိသည္ လူနာ၏ ေကာင္းရာေကာင္းက်ိဳးကိုု သိျမင္သည္ဟူ၍ လည္းေကာင္း ၊ အသိုုင္းအဝိုုိင္း တစ္ခုုက လူနာ၏ ေကာင္းရာေကာင္းက်ိဳးကိုု သိျမင္သည္ ဟူ၍လည္းေကာင္း ၊ မည္သည့္ အေၾကာင္းေၾကာင့္ပင္ျဖစ္ပေစ လူနာ၏ စိတ္ဆႏၵ ဆံုုးျဖတ္မႈကို လြန္ဆန္၍ ေဆးေပးကုုသမႈ စသည္ကိုု မည္သည့္ ျခြင္းခ်က္ႏွင့္မွ လုုပ္ပိုုင္ခြင့္ လံုုးဝ မရွိ” ။ ထိုု႔ေၾကာင့္ ေဆးကုုသ အသက္ေမြးဝမ္းေက်ာင္း ပညာရွင္အားလံုုး တစ္ဦးမက်န္ လိုုက္နာရမည္ ျဖစ္ေသာ ေဆးပညာက်င့္ဝတ္ကိုု လြန္ဆန္၍ ျမန္မာဆရာဝန္ တစ္ဦးသည္ မူဆလင္ အမ်ိဳးသမီး တစ္ဦးက ကိုုယ္ဝန္တားေဆးေပးျခင္းကိုု ျငင္းဆန္လာခဲ့ေသာ္ ေဆးေပးပိုုင္ခြင့္ လံုုးဝ မရွိပါ။ ဒါကိုု အစိုုးရ အာဏာကိုု ေၾကာက္၍ မိမိ၏ က်င့္ဝတ္ အသိသိကၡာကိုု လြန္ဆန္၍ ေဆးေပးရမည္ ဆုုိပါလွ်င္ အဲဒါသည္ ငါတိုု႔ ျမန္မာဆရာဝန္ေတြအတြက္ အသက္ေမြးဝမ္းေက်ာင္း ဂုုဏ္သိကၡာသည္ အင္မတန္ ရွက္စရာ ျဖစ္ပါသည္။ စင္စစ္ ဒါမ်ိဳး အသိမရွိ တတ္သိကင္းကြာေသာ အာဏာပိုုင္တိုု႔က လုုပ္လာေသာ ဥပေဒမ်ိဳးသည္ ငါတုု႔ိ အတတ္ပညာရွင္ ျမန္မာဆရာဝန္အားလံုုးကိုု အရွက္ခြဲေနျခင္း သာတည္း။

သည္မွာ တခိ်ဳ႔သူေတြက “ ဟ၊ ဒါမ်ိဳးလုုပ္တာဟာ AZG လိုု နယ္စည္းမထား ဆရာဝန္ အဖြဲ႔က ဘူးသီးေတာင္ ေမာင္းေတာမွာ အရင္ကတည္းက လုုပ္ခဲ့တာပါ၊ ဗမာ အစိုုးရက လုုပ္တာသက္သက္ မဟုုတ္ပါဘူး” ဟုု ေျပာလာစရာ ရွိပါသည္ ။ ကြ်န္ေတာ့္ ပုုဂၢလအျမင္အားျဖင့္ ျမန္မာျပည္ AZG ကိုု ဦးေဆာင္ဦးရြက္ျပဳလုုပ္သူတိုု႔တြင္ ေဆးပညာရပ္ပိုုင္းဆိုုင္ရာတြင္လည္းေကာင္း၊ စီမံခန္႔ခြဲမႈအရာတြင္လည္းေကာင္း နားလည္ အရည္အခ်င္း ျပည့္မီသည္ဟုု မထင္ပါ။ ဘူးသီးေတာင္ ေမာင္းေတာေဒသသိုု႔ ၂၀၀၅ ဝန္းက်င္တြင္ ကြ်န္ေတာ္ ေရာက္ခဲ့ရာ ေတာင္ျပိဳမွ ျမိဳ႔နယ္ဆရာဝန္ၾကီးက စာရင္း ဇယား ၊ ဂရပ္ အခ်က္အလက္ ၊ ေျမပံုုမ်ားကိုု ထုုတ္ယူျပလာျပီး အျပစ္တင္သည္မွာ “ နယ္စည္းမထား ဆရာဝန္မ်ားအဖဲြ႔က သည္ေဒသကိုု ဝင္ျပီး ေဆးကုုေတာ့မွပဲ သည္ဘက္ႏွစ္ပိုုင္းေတြမွာ ဌက္ဖ်ားေရာဂါဟာ သည္ေဒသတစ္ခုုလံုုး တဟုုန္ထိုုးကိုု ဆုုိးဝါးလာေတာ့တာပါပဲ” ။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုုေသာ္ AZG မွ ဆရာဝန္တိုု႔သည္ ေဆးပညာကုုထံုုးကုုနည္း လမ္းညႊန္ခ်က္တိုု႔ကိုု တိက်စြာ လိုုက္နာျပီး ကုုသျခင္း မဟုုတ္ဘဲ လူနာကိုု အေပၚယံစမ္းသပ္ကာ ေသေလာက္ေအာင္ ဆိုုးဝါးေသာ လူနာကိုု ထိုုးေဆးေပးရမည့္အစား ေဆးတိုုက္၊ ေဆးေပးသည့္အခါတြင္လည္း လူနာကိုု ေဆးေသာက္ရန္ အညႊန္းကိုု ေသခ်ာရွင္းျပျခင္း မရွိဘဲ ေဆးေပးေလရာ ဤေဒသတြင္ ေဆးယဥ္ျခင္း (ဝါ) ေဆးမတိုုးေတာ့ျခင္း ျပႆနာ အၾကီးအက်ယ္ ေပၚေပါက္လာေသာေၾကာင့္ ပါတည္း။ AZG ကေတာ့ သူတိုု႔သည္ လူနာေသာင္းဂဏန္း ၊ သိန္းဂဏန္းခ်ီ၍ ကုုသခဲ့သည္ဟုု အစီရင္ခံစာ တင္ပါလိမ့္မည္။ သူတိုု႔ ကုုလိုုက္လိုု႔ လူနာဘယ္ႏွစ္ေယာက္ေသခဲ့သည္၊ ဌက္ဖ်ားေရာဂါ ပ်ံ႔ႏွံ႔မႈ အင္မတန္ ပိုုဆိုုးလာသည္ဟုု တင္လိမ့္မည္ဟုုေတာ့ မထင္ပါ။ သည္လိုုမ်ိဳး အမွန္တကယ္ အသက္ေမြးဝမ္းေက်ာင္းအလုုပ္ကိုု ေသခ်ာလုုပ္ျခင္း မရွိဘဲ အစီရင္ခံစာ မ်က္ႏွာပန္းလွေစရန္သာ ဦးတည္ျပီး လုုပ္ေဆာင္ေနေသာ အဖြဲ႔မ်ိဳးသည္ ျမန္မာျပည္ အစိုုးရကိုုယ္တိုုင္က ႏွိပ္ကြပ္ပစ္ပယ္ထားေသာ ဤေဒသမ်ိဳးတြင္ သူတိုု႔ထင္သလိုု မဟုုတ္ကဟုုတ္က မူဝါဒေတြကိုု ထင္သလိုု လုုပ္လာႏိုုင္ ၊ အစိုုးရႏွင့္လည္း ပလူးကာ ေဆးပညာက်င့္ဝတ္ႏွင့္ မညီေသာ အလုုပ္ေတြကိုု အေကာင္အထည္ေဖာ္ႏိုုင္ ပါသည္။ ဟုုတ္ကဲ့၊ ကြ်န္ေတာ္ အဓိက ေျပာလိုုသည္မွာ အာဏာရွိသူ ၊ ပညာတတ္သူတိုု႔ ဆိုုသူက ‘လူထုုေကာင္းက်ိဳးအတြက’္ ဆိုုျပီး လုုပ္ေသာ လုုပ္ရပ္တိုုင္း ၊ ဤသူတိုု႔က ေနျပီး ငါတုု႔ိသည္ ‘ပညာ ကရုုဏာ’ ႏွင့္ ျပည့္စံုုသျဖင့္ ဒါမ်ိဳး လုုပ္ပါသည္ ဆိုုေသာ အေၾကာင္းျပခ်က္တိုုင္းသည္ အမွန္တရားျဖစ္သည္ဟုုေတာ့ မထင္မိလိုုက္ပါေလႏွင့္ ဟူသည္ ဤ ဥပမာတိုု႔၏ လိုုရင္းပါတည္း။

ေနာက္ထပ္လည္း မရင္ရင္ႏြယ္၏ ဗြီအိုုေအ အင္တာဗ်ဳး အေျပာအဆိုုတိုု႔တြင္ စိုုးရိမ္ဖြယ္ရာ အဓိကအေၾကာင္းတစ္ခုုမွာ “သမိုုင္းကိုုလာျပီး မလိမ္ပါႏွင့္” ဟုု သူမ ေၾကြးေၾကာ္သလိုု လူတခ်ိဳ႔မွလည္း လက္ခုုပ္ၾသဘာတီးၾကသည့္ ဒုုတိယကမာၻစစ္ နာဇီဂ်ာမနီတြင္ ေပၚပင္ခဲ့ေသာ သမိုုင္းစဥ္လာ သန္႔စင္ဝါဒ (Historicism) ကိစၥပါတည္း။ ႏွစ္ဆယ္ရာစုုမွာ အရိုုင္းဆံုုးလူေတြ ျဖစ္တဲ့ နာဇီဂ်ာမနီေတြက သူတုုိ႔၏ လုုပ္ရပ္ေတြကိုု ဆင္ေျခေကာင္းမြန္ ျပည့္စံုုပါသည္ဟုု သမိုုင္းစဥ္လာ ျဖဴသန္႔စင္သည့္ အာရိယန္ မ်ိဳးရိုုး ကိုု အေၾကာင္းျပခဲ့သည္ႏွင့္ ထပ္တူ မယဥ္ယဥ္ႏြယ္သည္ ကေန႔ ႏွစ္ဆယ့္တစ္ရာစုု ဒီမိုုကေရစီေခတ္ၾကီးမွာ ႏိုုင္ငံတစ္ခုု၏ မူဝါဒ က်င့္သံုုးမႈတိုု႔သည္ သမုုိင္းစဥ္လာ ျဖဴသန္႔စင္သည့္ တိုုင္းရင္းသား မ်ိဳးရိုုးတိုု႔ကိုုသာ အေျခခံရမည္ဟုု ျမင္ေနေၾကာင္းကိုု ပါတည္း။ အဲသလိုု အေတြးအေခၚမ်ိဳးသည္ အင္မတန္မွ မိုုက္မဲသည့္ အေတြးအေခၚ ျဖစ္ပါ၏။ ျမန္မာျပည္ကိုု သန္႔စင္ေရမေရာသည့္ မ်ိဳးရိုုးလကၡဏာေတြနဲ႔ ခြဲျခားၾကည့္ေနတာျဖစ္ျပီးလွ်င္ မမမွ ႏိုုင္ငံျငိမ္းခ်မ္းေရးဟုု အျမင္ေသးသိမ္စြာ ယူဆေနသေလာက္ ေနာင္အစဥ္အဆက္ တိုုင္းျပည္အႏွံ႔ မျငိမ္းခ်မ္းျခင္းကိုု ေရွ႕ေဆာင္ေနသည့္ ဆိုုးဝါးေသးသိမ္လွသည့္ အေတြးအေခၚမ်ိဳး ေပတည္း။ ကြ်န္ေတာ္ ေသခ်ာစြာ အတည္ျပဳ ေျပာလိုုက္ပါ၏ ။ ငါတိုု႔ ျမန္မာျပည္ကိုု “လူေတြစုုျပီး ေနေသာ ႏိုုင္ငံတစ္ခုုလိုု႔ မျမင္ ၊ ေနရင္း တိုုင္းရင္းသားေတြ စုုျပီးေနေသာ ျပည္ေထာင္စုုၾကီး” လိုု႔ ငါတိုု႔ ျမင္ေနသေရႊ႔ ဤႏိုုင္ငံသည္ ဆက္လက္၍ မ်ားစြာ ေအာက္က် မြဲေတမည့္ အေၾကာင္း ေပတည္း။

ဤ သမိုုင္းစဥ္လာ သန္႔စင္ဝါဒ အေၾကာင္းကိုု ကြ်န္ေတာ္၏ အၾကြင္းမဲ့ လြတ္လပ္ေသာ အေျခခံ ဥပေဒ တြင္ အနည္းငယ္မွ် စတင္ မိတ္ဆက္ခဲ့ပါသည္။ ဤဝါဒသည္ ယခုုေရးေနေသာ “၉၆၉ ဗုုဒၶဘာသာ သန္႔စင္” ကိစၥႏွင့္ ၾကီးမားစြာ ဆက္စပ္ေနေသာေၾကာင့္ သည္ဘက္ေနာက္ပိုုင္း ေဆာင္းပါးမ်ားတြင္ အက်ယ္တဝင့္ ထပ္မံ ဖြင့္ဆိုုေဆြးေႏြးသြားပါမည္။ ခုုေနခါမွာေတာ့ သည္ဘက္ရက္ပိုုင္းမ်ားတြင္ ဝီရသူ အစရွိေသာ ျမန္မာဘုုန္းၾကီးေတြက လုုပ္လာသည့္ မ်ိဳးေစာင့္ဥပေဒဟူသည္္မွာလည္း ဤ သမုုိင္းစဥ္လာ သန္႔စင္ဝါဒ သည္လွ်င္ ဤ အမိုုက္တကာ့ထိပ္ေခါင္ ဘုုန္းၾကီးေတြတြင္ ၾကီးမားစြာ မွတ္ယူစြဲထင္ေနသည့္ အေျခခံ အႏုုမာန တစ္ခုု ျဖစ္သည္ဟုု ရိပ္စားမိႏိုုင္လွ်င္ လံုုေလာက္ျပီ ျဖစ္ပါ၏ ။ တစ္ခုုမွ် အေရးတၾကီးမွတ္ရန္မွာ ဤဝါဒမ်ိဳးသည္ ေနာက္ဆံုုး ျမန္မာျပည္သူျပည္သားအားလံုုး၏ လြတ္လပ္ခြင့္ကို အျပီးအျပတ္ ကမ္းတက္ခြစီးလာမည့္ တလံုုးတစည္းဝါဒ (ဝါ) တစ္ခုုလံုုးသည္ တစ္ဦးခ်င္းထက္ ပဓာန အေရးၾကီးဆံုုးျဖစ္သည္ ဟူေသာ ဝါဒ (ဝါ) Totalitarianism ၏ ေရွ႕ေျပးအေျခခံ ဆိုုသည္ကိုု ပါတည္း။ ]

အခန္းသံုုးတြင္ ကြ်န္ေတာ္ ေဆြးေႏြးခဲ့ျပီးသလိုု လူ႔အခြင့္အေရး ဆိုုတာသည္ ယဥ္ေက်းမႈ ကြဲျပားေသာ မ်ဥ္းေၾကာင္းတိုု႔ေပၚမွာသာ မူတည္သည္ဟုု ပိုုင္းျဖတ္ေသာ အယူသည္ ေရရွည္ခံႏိုုင္စရာ အေၾကာင္းမရွိပါ။ လူတစ္ဦးခ်င္း၏ လြတ္လပ္မႈ (Liberty) ႏွင့္ ရဟန္းရွင္လူျပည္သူ ၏ ခ်င့္ႏိုုးၾကားကံုုလံုုေသာ ဥာဏ္အလင္း (Public reasoning) စေသာ အေျခခံအက်ဆံုုး လူ႔အခြင့္အေရးတိုု႔ အတြက္ဆုုိ အိႏၵိယ၊ တရုုတ္၊ ဂ်ပန္ စသည့္  အာရွႏိုုင္ငံၾကီးတုုိ႔ သာမက

အေရွ႕အာရွ၊ အေရွ႕ေတာင္အာရွ၊ ေတာင္အာရွ ႏွင့္ အေနာက္အာရွတိုု႔ အပါအဝင္ မ်ားစြာေသာ အာရွေရွးလူေဘာင္တိုု႔သည္ အေနာက္ဥေရာပထက္ အလြန္သာလြန္စြာ ေဆြးေႏြး ထြန္းလင္းခဲ့ပါ၏ ^၁၉ ။ သည္ေနရာတြင္ မွတ္ဖိုု႔ အေရးၾကီးသည္မွာ “အာရွတန္ဖိုုးေတြ” ဆိုုျပီး လုုပ္ေနျခင္းသည္ ငါတိုု႔ မဟာဒီပ အာရွတိုုက္ၾကီး၏ က်ယ္ဝန္းၾကီးမားေသာ ဥာဏသမိုုင္းအေမြကိုု ျပက္ရယ္ျပဳေနသည္မွ်သာ မဟုုတ္ေသး၊ ၄င္းသည္ ငါတုု႔ိ၏ သိမ္ငယ္စိတ္မွေနျပီး  အေနာက္ကိုု “မဟုုတ္တာေတြကိုု ခံျပီး”  တံုု႔ျပန္ေနျခင္း ဆိုုသည္ကိုု ရိပ္စားသိမိေစရန္ ျဖစ္ပါ၏။ အေနာက္ႏွင့္ ငါတိုု႔ အမွတ္လကၡဏာ ကြဲျပားဖိုု႔လိုုသည္ ဟူေသာ အၾကည့္အျမင္သည္ ကိုုလိုုနီေနာက္ပိုုင္း ငါတိုု႔၏ အသိအာရုုံတြင္ လႊမ္းမိုုးလာသလိုု အာရွမွ လူအမ်ားစုုကိုုလည္း အာရွသည္ ဥေရာပထက္ တစ္စံုုတစ္ရာေသာ သည္လိုု (မဟုုတ္ရမ္းတုုတ္) ေနရာမ်ိဳးေတြမွာ သာသည္ဟုု (မဟုုတ္ကဟုုတ္က) လက္မေထာင္တတ္ဖိုု႔မ်ိဳး အတြက္ဆိုု ဆြဲေဆာင္တတ္လြန္းလွ ပါသည္။ ထိုုသူတိုု႔ မသိသည္မွာ သူတိုု႔က သာသည္ဟုုထင္ေသာ  အသိုုင္းအဝိုုင္း၏  ျငိမ္ဝပ္ပိျပား ေသဝပ္(သန္႔စင္)ျခင္း လကၡဏာ ဟူသည္ တကယ္ကေတာ့ အာရွ၏ ေအာက္က်ေသးသိမ္ေသာ လကၡဏာမ်ိဳးသာျဖစ္ျပီး  တစ္ဖက္တြင္ သူတိုု႔ က်ိဳးကြ်ံခ်င္ေလသေလာက္ ဥေရာပႏွင့္ တူလွစြာေသာ လူတစ္ဦးခ်င္း၏ အခြင့္အေရး ႏွင့္ ျပည္သူ႔ ဥာဏ္အလင္း (enlightenment) တိုု႔ ဟူသည္ စင္စစ္ အာရွ၏ မြန္ျမတ္ခမ္းနားသည့္ တန္ဖိုုးမ်ားျဖစ္ျပီး ဤတန္ဖိုုး က်က္သေရတိုု႔အတြက္ဆိုု အာရွသည္ ဥေရာပထက္  ေနရာမ်ားစြာတြင္ သာျပီး ဂုုဏ္ယူစရာ ရွိခဲ့သည္ ဆိုုသည္ကိုု ပါတည္း (အေသာက ေက်ာက္စာကဲ့သိုု႔) ။

            အာရွဘိုုးဘိုုးၾကီး လီကြမ္ယုုကေျပာသည့္ အာရွသည္ ဥေရာပႏွင့္ မတူထူးျခားေသာ လကၡဏာမ်ား ရွိသည္ကိုု ျငင္းဖုုိ႔ေတာ့ ခက္ပါ၏။ ဘာလိုု႔လဲဆိုုေတာ့ ရယ္စရာ ျဖစ္တာဟာ သူနဲ႔ မ်က္ေစာင္းတခဲ အာရွလူ႔အခြင့္အေရး ဘုုိးဘိုုးၾကီး ကြ်န္ေတာ္ႏွင့္ တကြေသာ လူ႔အခြင့္အေရး လူပ္ရွားသူေတြဟာ လီကြမ္ယုုရဲ႕  ေျပာေတာ့တျခား (အေနာက္နဲ႔ ငါတိုု႔ မတူဘူး) ၊ လုုပ္ေတာ့တလြဲ (လူတစ္ဦးခ်င္းကိုု တင္းျပည့္ၾကပ္ျပည့္ ကာကြယ္ေပးထားမႈ)  လုုပ္ေနတာေတြကိုု ငိုုရလည္းခက္ ရယ္ရလည္း ခက္ခက္ပါပဲ။ ဤေနရာတြင္ လူ႔အခြင့္အေရးသမားတိုု႔က ကာလရွည္ၾကာစြာ မိုုက္မဲသူၾကီးဟုု ကင္ပြန္းတပ္ထားေသာ လီကြမ္ယုု၏ အဟုုတ္အမွန္ ဂုုဏ္ျပဳထိုုက္ေသာ ေဆာင္ရြက္ခ်က္တိုု႔ကိုု ေဖာ္ျပဖိုု႔ အခ်ိန္က်ျပီ ျဖစ္ပါ၏ ။ လီကြမ္ယုု၏ စင္ကာပူသည္ ေဘာဂစီးပြားဖက္မွာ အလြန္တရာ ၾကီးပြားတိုုးတက္ ထြန္းကားရုုံသာမက လူနည္းစုုဝင္တိုု႔ကိုု ပါဝင္ေစမႈ၊ အကာအကြယ္ေပးမႈ ႏွင့္ ႏိုုင္ငံသား လကၡဏာကိုု မွ်ေဝပိုုင္ဆိုုင္ေစမႈ စသည့္ ကိစၥတိုု႔တြင္ အေနာက္ဥေရာပႏိုုင္ငံ အမ်ားစုုမွ သူတိုု႔၏ လူနည္းစုုဝင္ေတြကိုု ေကာင္းစြာ ကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္ေပးမႈမ်ိဳးႏွင့္ စင္ကာပူဟာ အတူတူ ပါပဲ။ သည္မွာတစ္ဖက္ ျပင္သစ္ႏိုုင္ငံ ျမိဳ႔ျပအရပ္ေတြမွာ ၂၀၀၅ ေဆာင္းဦးရာသီတြင္ လူမိ်ဳး၊တိုုင္းရင္းႏြယ္ ဆိုုတာကိုု အေျခခံျပီး ေပၚေပါက္ခဲ့တဲ့ မီးရိူ႕  အေရးအခင္း ပဋိပကၡေတြနဲ႔ ႏိုုင္းယွဥ္ၾကည့္ပါေလ။

[စာခ်ပ္။ ။ သည္ေနရာမွာလည္း ေတာ္ေတာ္ေလးကိုု သိမ္ေမြ႔ေသာ သေဘာတရား တစ္ခုုရိွပါသည္။ “စင္ကာပူ ႏွင့္ တရုုတ္ေခါင္းေဆာင္တိုု႔က လုုပ္ေသာ “အာရွတန္ဖိုုး သန္႔စင္ဝါဒ”သည္ ဝီရသူစေသာ ျမန္မာဘုုန္းၾကီးေတြက လုုပ္ေနသည့္ “ဗုုဒၶဘာသာ သန္႔စင္ဝါဒ” ႏွင့္ သေဘာအေျခခံ အတူတူပဲ မဟုုတ္လား။ စင္ကာပူ ႏွင့္ တရုုတ္သည္ ဤဝါဒသေဘာကိုု ကိုုင္ဆြဲထားေပမယ့္လည္း ခုုအခါမွာ ၾကီးပြားေနသည္မွာ မ်က္ျမင္ျဖစ္ပါ၏ ။ သိုု႔ဆိုုလွ်င္ အဲသည္ ျမန္မာဘုုန္းၾကီးေတြက လုုပ္တဲ့ ဗုုဒၶဘာသာ သန္႔စင္ဝါဒသည္ နင္ ခုုနင္က ေျပာသလိုု ျမန္မာျပည္ မြဲေတေအာက္တန္းက်စရာ ျဖစ္လိမ့္မည္လိုု႔ေတာ့ မဟုုတ္ပါ” ဟုု စြဲဆိုုစရာ အေၾကာင္းရွိပါသည္။

            ဟုုတ္ကဲ့၊ “သန္႔စင္” ကိုု အေျခခံေသာ သေဘာတရား တူသည္ကေတာ့ မွန္ပါ၏ ။ သိုု႔ေပမယ့္ အဓိက ကြာျခားသြားသည္မွာ ဤသေဘာတရားတိုု႔ကိုု စင္ကာပူ ႏွင့္ တရုုတ္ အာဏာရွင္ အစိုုးရတိုု႔သည္ အေနာက္၏ ျပစ္တင္ေဝဖန္မႈမ်ားကိုု တံုု႔ျပန္ရန္အတြက္ “စိတၱဇ” နယ္ပယ္မွာသာ ဖမ္းဆုုပ္ထားတဲ့ အျငင္းအခံုု လက္နက္အျဖစ္ (မေရမရာ ကိုုးကား) သံုုးေနတာ ျဖစ္ျပီး ဤႏိုုင္ငံတိုု႔၏ တကယ့္လက္ေတြ႔ ႏိုုင္ငံေရး၊စီးပြားေရး၊လူမႈေရး မူဝါဒတိုု႔တြင္ ဤ သန္႔စင္ဝါဒကိုု ေခၚငင္လာျပီး အမွန္တရားအျဖစ္ ပိုုင္းျဖတ္ က်င့္သံုုးေနျခင္းမ်ိဳး မဟုုတ္။ လီကြမ္ယုု၏ ေျပာေတာ့တျခား လုုပ္ေတာ့တလြဲ ဆိုုတာကိုု မူရင္းစာေရးသူက ေျပာထားတာကိုု ၾကည့္ပါ။ တရုုတ္အစိုုးရသည္လည္း ထိုုနည္းလည္းေကာင္း ပါပဲ၊ သတင္းစာထဲမွာ ပါတာက တရုုတ္ျပည္ အမ်ိဳးသားေရး (ဘယ္တရုုတ္ကမွ စိတ္မဝင္စား) ၊ လုုပ္ေနတာက ဘယ္သူနဲ႔ မဆိုု ကုုန္ကူးေစ်းေရာင္းမည့္ ေစ်းကြက္စီးပြားေရး ျဖစ္ပါသတည္း။ ဝီရသူႏွင့္ ျမန္မာဘုုန္းၾကီးတိုု႔က ခုုအခါမွာ ၾကံစည္လာေသာ မ်ိုုဳးေစာင့္ဥပေဒ အစရွိသည့္ ဗုုဒၶဘာသာ သန္႔စင္ဝါဒသည္ကား  ဤသန္႔စင္ဝါဒသည္သာလွ်င္ ေလာက၏ ဆံုုးရာ၊ ကုုန္ရာ၊ ခ်ဳပ္ရာ အမွန္တရားဟုု အမွန္တကယ္ မွတ္ယူ လုုပ္ေဆာင္၊ ငါတိုု႔ ျမန္မာျပည္၏ တည္ျပီးရင္း လူမႈေရး၊စီးပြားေရး၊ႏိုုင္ငံေရးတိုု႔ကိုု ဤ ဘုုန္းၾကီးမိုုက္ေတြက ဆက္လက္၍ အတင္း ဆင္ကန္းေတာတိုုး ဝင္ေႏွာက္ ဖ်က္ဆီးမြဲေတေစမည့္ မိစာၦတရား စစ္စစ္ေပတည္း။ သန္႔စင္ဝါဒ အေျခခံျခင္း တူေပမယ့္ ေမာ္ဒန္ ျမန္မာဘုုန္းၾကီး လူမိုုက္လက္သစ္ကေလးေတြႏွင့္ ေရွးရုုိး လူလိမ္မာ လက္ရင္းၾကီး လီကြမ္ယုု တိုု႔ကိုု ကြဲကြဲျပားျပား ျခားနား သိမွတ္ပါေလ။

            ဟိုုင္းရက္၏ ဂႏ ၱဝင္ အဆိုုအမိန္႔ တစ္ခုုမွာ “ အာဏာရွင္အစိုုးရစနစ္ ေပမယ့္လည္း အာဏာရွင္စနစ္ တစ္ခုုတြင္ ၾကီးမားေသာ လစ္ဘရယ္တန္ဖိုုးတုုိ႔ ရွိႏိုုင္သည္သာတည္း။ တစ္ဖက္တြင္ သိရမည္မွာ ဒီမိုုကေရစီအစိုုးရစနစ္ ေပမယ့္လည္း ဒီမိုုကေရစီ စနစ္တစ္ခုုသည္ တလံုုးတစည္းတည္းေသာ ဝါဒ (ဝါ) တစ္ခုုလံုုးသည္ မည္သူတစ္ဦးခ်င္းထက္မဆိုု ၾကီးက်ယ္အထြတ္ျဖစ္သည္ဟူေသာ ဝါဒ (Totalitarianism) ႏွင့္ ဆိုုးဆိုုးဝါးဝါးကိုု ယွဥ္တြဲေနႏိုုင္သည္ သာတည္း” ဟူသတတ္။ စင္စစ္လည္း ဤစာသားသည္ ေနာင္အခါတြင္ အေမရိကန္ သမၼတ ျဖစ္လာမည့္ ေရာ္နယ္ေရဂင္ကိုု လင္းလက္သိျမင္ေစျပီး ၁၉၈၁ ေရဂင္ သမၼတ ျဖစ္လာေသာ အခါတြင္ ၄င္း၏ ဒီမိုုကေရစီႏိုုင္ငံအား ထိုုစဥ္က ဆိုုးဝါးစြာ ေျခလွမ္းေနျပီ ျဖစ္ေသာ  Totalitaraianism လမ္းေၾကာင္းမ်ိဳးမွ ကယ္ထုုတ္ႏိုုင္ခဲ့ေစသည့္ အဆိုုအမိန္႔ ျဖစ္ပါ၏ ။ ေနာက္တစ္ေခါက္ ကြ်န္ေတာ္ အသိေပးေျပာၾကားလိုုပါ၏ ။ ဘုုန္းၾကီးမိုုက္ေတြ၏ “ဗုုဒၶဘာသာ သန္႔စင္ဝါဒ ခြန္အား” မိစၧာသည္ ဆက္လက္ၾကီးထြားလာခဲ့ေသာ္ ငါတိုု႔၏ ဒီမုုိကေရစီႏိုုင္ငံသည္ မ်ားမၾကာျမင့္မီမွာပင္ ဟိုုင္းရက္က အသိေပးခဲ့သည့္ Totalitaraianism သားရဲခံတြင္းသိုု႔ သက္ဆင္းသြားလိမ့္မည္ ျဖစ္ပါသတည္း ။ ဒါကမွ တကယ့္ အမ်ိဳးသားေရးအႏ ၱရယ္ စစ္စစ္ပါပဲ ။  သူေတာ္ေကာင္း အေပါင္းတိုု႔ တတ္စြမ္းသေရႊ႕  ခုုခံတြန္းလွန္ၾကပါကုုန္။ ]

           

လီကြမ္ယုုက ေျပာေသာ အာရွတန္ဖိုုးတိုု႔ ဟူသည္ အာရွ ဂႏ ၱဝင္ သမိုုင္းစာေပေတြနဲ႔ အာရွတိုုက္ရဲ႕  မ်က္ေမွာက္ အေတြ႔အၾကံဳေတြကိုု အေသအခ်ာ မွတ္သိေလ့လာျပီး မ်က္ႏွာမလိုုက္ ေျပာတာမ်ိဳးဟုု ယံုုၾကည္မိဖိုု႔ရာ ခက္ပါ၏ {လီကြမ္ယုု စင္ကာပူတည္ေထာင္စမွာ ေျပာတဲ့ ရယ္စရာ တစ္ခုုဟာ “ ေဟ့၊ ကိုုယ့္ကိုုကိုုယ္ ေတာ္လွန္ေရးသမား သူေတာ္ေကာင္း ဘာညာေတြ လုုပ္မေနနဲ႔ ၊ စင္ကာပူေတြ ။ ငါတုုိ႔မွာ ဘာမွ မရွိဘူး။ ဘယ္သူက ဘာေပးေပးယူ။ သူမ်ားဆီက သင္ယူလိုု႔ရတာ အကုုန္သင္ယူ” ― ျပန္ဆိုုသူ } ။ တကယ္ကေတာ့ လီက လုုပ္ေနေသာ အာရွတန္ဖိုုးဟူသည္ လူတစ္ဦးခ်င္း လြတ္လပ္ျခင္း ႏွင့္ လူသားအာလံုုး၏ ျခြင္းခ်က္မရွိေသာ အခြင့္အေရး ဆိုုသည္တိုု႔ကိုု အေနာက္၏ မူပိုုင္လက္ရာဟုု ထင္ေနျခင္းကိုု တံုု႔ျပန္တာထက္ မပိုုပါ။ အေနာက္က “ဒါ ငါ့အိမ္ငါ့ရာ ငါ့မူပိုုင္” ဆိုုျပီး လုုပ္တာကိုု စိန္ေခၚရမည့္ အစား လီသည္ “ငါ့မွာ နင္တိုု႔ထက္ သာတာ ရွိတယ္” ဆိုုျပီး ခံျငင္းပါေလေတာ့၏ ။ ဤသိုု႔ေသာ အေနာက္ဆန္႔က်င္ ကြက္စိပ္တိုု႔သည္ ျပခဲ့သလိုုပင္ မိမိ၏ လကၡဏာတစ္ပါးတြင္ အေနာက္ကိုု စြဲလမ္း ထင္ျမင္မိရာကေန မဟုုတ္တလုုတ္ တံုု႔ျပန္လာတဲ့ ကေယာင္စိတ္မ်ိဳး ပါပဲ။